Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-04-21 09:49

Geplaatst: 15-04-21 09:49

Ik spreek dan enkel op basis niveau en PSV want wij zitten hier met twee grote bonden en de PSV is daar wel de duurdere van. Want nationaal en internationaal volg ik de BE ruiters amper omdat dat ehm, vrij schandalig is.
Maar op basis niveau is het in Belgie veel moeilijker om mee te komen met een "basis" paard.

Paarden van 25 a 30.000 euro zijn iig in Limburg en Antwerpen eerder de norm dan de uitzondering.

Er lopen bij ons momenteel drie friezen mee als ik het me goed herinner waarvan eentje veel wint maar die wordt ook bizar fijn gereden en zelfs ondanks dat feit zijn er jury leden die rijtechnisch minder fijne combinaties consequent voor haar zetten gewoon omdat ze een Fries niet in de ring vinden thuis horen. (En dat zeggen ze ook rustig tegen de schrijvers)

De rest krijgt amper een voet tussen de deur. Fjorden, haflingers en andere types paarden dan de "typische warmbloed" zie je eigenlijk verder amper. Om de simpele reden dat je 'm nog zo fijn mag rijden. Je komt niet verder dan de middenmoot.

Wat de ruiters die ik ken "simpele paarden" noemen zijn paarden die geschikt zijn voor het hogere werk kwa capaciteiten maar nog niet zo ver getraind zijn.

Verder zitten Belgen nog veel meer vast in "in de krul vanvoor" en proberen ze wanhopig NL en DL bij te benen ten koste van de rijderij. Ze willen perse snel hoog rijden en verliezen compleet de basis uit het oog.

Ik kan een advertentie door sturen van een hele bekende stal hier in BE die een GP paard verkopen waarbij er "werk aan de basis is". Dat zetten ze ook gewoon zo in de advertentie.

Dan ben je hem gewoon kunstjes aan het leren. Dat de basis bij bepaalde oefeningen soms even wat moeilijk wordt (Om mezelf maar even als voorbeeld te nemen; Toen Sam begon met wissels leren werd het met momenten erg moeilijk om te voorkomen dat ie ze te pas en te onpas ging aanbieden.

) is geen issue. Maar als jij een wedstrijdklaar GP paard verkoopt dat ook wedstrijden gelopen heeft. Dan zouden die problemen IMO niet meer mogen voorkomen bij een ruiter die ook GP rijdt. Dat die geintjes uit haalt bij een ruiter die lager rijdt tot daar aan toe (a la: per ongeluk verkeerde knopje in drukken en de knol niet meer uit de passage krijgen.). Maar als een GP ruiter die basis ook niet meer "terug vindt" dan is er gewoon iets mis gegaan.

Puur over het algemeen genomen denk ik dat Nederland veel meer bezig is met een goede basis opbouwen regionaal en dat je in Nederland met een goed gereden basic paard in de basissport nog veel beter mee kan.

In Be is dat een stuk moeilijker. Dat is overigens kritiek die ik ook al gehoord heb van Belgen die met hun haflingers en friezen in NL gaan rijden omdat de jurering daar eerlijker is. Ze jureren wat ze zien, niet op wat je onder je kont hebt.

Het is in Belgie ook erg moeilijk om goede instructie te vinden.

Mijn instructeur is een Nederlander.

Belgische instructeurs geven veelal les zoals ze rijden en de meerderheid er van heeft nog nooit zelf een paard een basis bij gebracht laat staan dat ze het iemand anders kunnen leren.

996981: Ik heb nergens gezegd dat ze bij mij zwaar bleven.

Ik heb prijsuitreikingen gereden op andermans paarden om diverse redenen. (leende mijn eigen paarden ook wel eens uit voor prijsuitreikingen.) Dat eerste contact dat die paarden dan nemen is het contact dat ze gewend zijn. Ik wéét dat de bewuste paarden licht te rijden zijn omdat ze al na drie passen licht op de hand waren. Ik kán dat nl. fysiek simpelweg niet. Maar nee, ik heb niet het talent om een paard waar ik nog nooit op gezeten heb vanaf de 1e pas zo licht te rijden als ik wil nee.

Dus die eerste paar passen voel ik dan idd hoeveel gewicht die dieren gewend zijn.

Sam hier had moeite met de vliegende wissel in die zin dat ie in paniek sloeg maar goed. Sam is ook wel een uitzonderlijk karakter. :')

Ik verwacht met Rêve ook niet zoveel drama voor die wissel. :')

Dat gezegd zijnde vind ik een springwissel niet te vergelijken met een wissel die in de proef gereden moet worden eerlijk gezegd. Ik ken nu best veel springruiters en geen enkele daarvan kon de wissel laten springen zoals ze bij ons inde niveau 3 gevraagd worden. JA, ergens twee meter eerder of later wel. Maar niet op het moment dat ze gevraagd werden. Als het niet op een paar galopsprongen steekt kon Sam hem ook al snel.

Jullie proeven zijn wel veel fijner opgebouwd kwa niveau's maar ook kwa lijnen.

De wissel op de slangevolte heeft de PSV van de KNHS gejat geloof ik. :))

**Geplaatst**: 15-04-21 09:59

Geplaatst: 15-04-21 09:59

Vroeger hadden wij ook voltes 8 meter in galop. En zaten er in het m2 al voorbereidende eenvoudige wissels. Geen echte, maar wel galop stap en stap galop. Slangenvolte in galop en dus bogen contra hebben wij ook.

Over wissels, ik zou dat bij een volgend paard juist eerder aanleren en niet wachten tot het in de proef moet. Pony kon het al vrij snel en daar heb ik juist altijd profijt van gehad. Jonge paard daarna deed ze heel makkelijk, maar in plaats van ze op hulp zetten ben kk gaan werken aan contra. Gevolg was dat toen de wissels wel aangeleerd moesten worden hij er echt stress van kreeg, want we hadden hem juist geleerd dat het niet mag.

Huidige merrie was ik er net mee begonnen voor de blessure. Loopt L2 wedstrijd, training iets verder. Daar namen we toen ze nog b niveau liep al een springwissel mee, maar nu waren we bezig om ze gewoon af en toe mee te nemen. Nee, het zijn geen perfecte wissels nog, daarvoor moet de balans en verzameling beter om mooi recht, bergop en bij elkaar te springen. Ze zijn wel in 1 keer en ze gaat beter luisteren naar hulp voor welke galop.

Ik zou bij een volgende gewoon weer jong beginnen met wissel, om het gewoon normaal te maken en stukje gehoorzaamheid. Vind dat zelfs makkelijker en eerder kunnen als een goede contra galop.

Ik heb zo'n simpele kwpner. Echt hele basic gangen, die wel beter worden hoe sterker ze wordt, maar gewoon 6jes waren in het begin. Ook geen voorbeen dat langsvliegt, gewoon heel vlak. En ik won er heel veel mee, ook op selecties. Nee, op kampioenschappen niet, dan waren er betere paarden die ook goed gereden werden. Maar juist vanwege correcte rijden, goede constante aanleuning en impuls. (De enige die mij altijd overslaan of iig niet zien als iemand die hoog mee kan draaien zijn de fotografen haha, zijn er maar een paar foto's van ons terwijl we dik winnen en van spectaculair paard zijn er 3 keer zoveel fotos)

**Geplaatst**: 15-04-21 10:04

Geplaatst: 15-04-21 10:04

Same here MWM.

Na Sam is mijn voornemen ook om de wissel eerder mee te nemen. Trainer zei ook dat een deel van onze moeilijkheden voort kwamen uit het feit dat zijn contra zo bevestigd was dat het de wissel aanleren enorm bemoeilijkte. Hij schoot dus ook enorm in de stress (en nu soms nog) en Sam is al zo'n stresser. Hem "doen omspringen" was ook zo simpel niet omdat Sam perfect in staat was om in die rechter contra, naar links gesteld te worden en dan ook zijn kont naar binnen te drukken.

Daar werd ie niet happy van, maar omspringen deed ie nie. Eens hij door had dat omspringen "mocht" heeft hij ze wel altijd meteen mooi in 1 keer gesprongen.

Sam trekt ook zelden de aandacht van fotografen. :')

Ben ooit wel eens haast de losrijpiste uit gestuurd omdat de beste ringmeester niet geloofde dat ik tussen de paarden mee reed in niveau 2. >;)

De proeven in BE of iig in de PSV, want LRV gebruikt meer het NL systeem, hebben hele grote "sprongen" in plaats van die fijne opbouw die jullie hebben. En dat vind ik wel jammer. Ik denk dat dat ook een beetje in de hand werkt dat PSV ruiters met dingen gaan klooien waar die dieren nog niet klaar voor zijn.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:06

Re: Helft van de crosscountry paarden heeft wonden in de mond

Geplaatst: 15-04-21 10:06

Heel herkenbaar beide dingen haha.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:08

Geplaatst: 15-04-21 10:08

Maar een "spring" wissel kan je ook in problemen brengen.
Kawa wisselde in een parcours vanzelf, zoals veel springpaarden doen.
Gewoon netjes gesprongen in 1 keer, maar niet perse op een hulp. Kon wel als ik dat wilde op een rechte lijn.
Maar toen ik die de contra ging leren had hij zoiets van, ga een beetje moeilijk die wending door, wissel wel, veel gemakkelijker

**Geplaatst**: 15-04-21 10:10

Geplaatst: 15-04-21 10:10

elnienjo schreef:
Elisa2 schreef:
Niet? ik denk dat dat nog weleens discutabel kan zijn. Ik ken paarden met enorm harde en vereelte mondhoeken door een rijstijl van "vasthouden". Ik kan me niet voorstellen dat dat niet onaangenaam is voor het paard. Wellicht hebben deze paarden door het eelt juist minder snel een wondje van het bit omdat ze gehard zijn...

Toen ik als puber op de manege werkte had ik veel eelt op m'n handen van al die strotouwtjes, mestvorken en bezems. Eeltvorming zorgt juist voor bescherming van de zachte huid die anders snel blaren vormt en dan pijnlijk is. Behalve dat het minder mooi is, dient het gewoon een functie en is onschadelijk.

Eeltvorming is een beschermingsreactie van de huid. Zonder die reactie zou er dus daadwerkelijke schade aan de huid optreden. Dat mag toch niet de manier zijn waarop we onze paarden rijden? Dat we met onze handen een beschermingsreactie bij het paard uitlokken omdat er anders schade zou optreden. Dan ben je in mijn ogen met een te harde hand aan het rijden.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:13

Geplaatst: 15-04-21 10:13

DuoPenotti schreef:
Maar een "spring" wissel kan je ook in problemen brengen.
Kawa wisselde in een parcours vanzelf, zoals veel springpaarden doen.
Gewoon netjes gesprongen in 1 keer, maar niet perse op een hulp. Kon wel als ik dat wilde op een rechte lijn.
Maar toen ik die de contra ging leren had hij zoiets van, ga een beetje moeilijk die wending door, wissel wel, veel gemakkelijker

Een springpaard hoort net zo goed te wachten op je hulp als een dressuurpaard

**Geplaatst**: 15-04-21 10:15

Re: Helft van de crosscountry paarden heeft wonden in de mond

Geplaatst: 15-04-21 10:15

Nee vind ik onhandig in een parcours.
Vind dat ze dan meedenken veel fijner.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:16

Geplaatst: 15-04-21 10:16

996981 schreef:
DuoPenotti schreef:
Maar een "spring" wissel kan je ook in problemen brengen.
Kawa wisselde in een parcours vanzelf, zoals veel springpaarden doen.
Gewoon netjes gesprongen in 1 keer, maar niet perse op een hulp. Kon wel als ik dat wilde op een rechte lijn.
Maar toen ik die de contra ging leren had hij zoiets van, ga een beetje moeilijk die wending door, wissel wel, veel gemakkelijker

Een springpaard hoort net zo goed te wachten op je hulp als een dressuurpaard

Ik moet eerlijk zeggen dat zoals ik de "springwissel" ken, dat niet echt van toepassing is.

Ik ken hier weinig springruiters wiens paarden daadwerkelijk wachten op de hulp. Heel bruut gezegd wisselen die dieren zodra ze dat hoofd naar de andere kant trekken.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:19

Geplaatst: 15-04-21 10:19

@ gini: nee eelt is in principe niet de bedoeling natuurlijk. Maar vind ik niet per se iets waarop gehandhaafd zou moeten te worden. Ik zou zeggen dat te veel kracht op de teugel moet afstraffen in de score op de proef (en desnoods ook voor springen en cross een vriendelijkheidsscore, weet ik veel) maar niet iets waarvoor je uitgesloten zou moeten worden.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:24

Geplaatst: 15-04-21 10:24

996981 schreef:
Meen je die vraag echt over überstreichen? Ik ben gediplomeerd niveau 4 instructrice en fanatiek wedstrijdruiter. Dus ja; ik weet wat überstreichen is.

Het was een retorische vraag. Je hoeft niet op je strepen te gaan staan.

Qua balans en aanleuning kun je een paard al vrij vroeg in de basistraining het verschil aanleren tussen in zelfhouding blijven/op eigen benen blijven lopen terwijl je je de teugel even door laat hangen, en je hand vwnw naar beneden volgen. Ayasha legt dat hierboven goed uit.
Zo moeilijk is dat niet, dat het als oefening pas in het Z wordt gevraagd zegt mij persoonlijk niet zo veel.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:31

Re: Helft van de crosscountry paarden heeft wonden in de mond

Geplaatst: 15-04-21 10:31

Ik bedoel zeer zeker niet wisselen zonder hulp, maar er wel gebruik van maken dat ze makkelijk wisselen van de ene hand naar de andere met omstellen. Alsnog op hulp en niet uit zichzelf. Gewoon geen dresuurwissel waarbij ze bij elkaar, bergop, groot en noem maar op moeten blijven, maar gewoon heel simpel op hulp in 1 keer wisselen. Niks meer niks minder, gewoon hulp aanleren en de rest komt wel als het niveau van africhting beter wordt. Ik zie in omgeving te veel mensen die eerst contra zo bevestigingen en dan als ze z1 rijden de wissels willen gaan aanleren en daar extreem veel moeite mee hebben, omdat ze altijd afgeleerd zijn.
Maar dat omspringen kan ook als je nooit met wissels in de weer geweest bent. Dat deed mijn vorige juist, de wisselde heel makkelijk en ben ik gaan werken aan contra blijven. En nooit meer met wissels, dus bleef hij daarna keurig contra galopereb en absoluut niet meer wisselen.

Natuurlijk maken ze wel eens een fout dat ze omspringen in de contra of andere momenten, maar dat is meer gebrek aan kracht en of niet goed genoeg aan de hulpen. Gewoon training en maak ik geen probleem van, gewoon opnieuw aangaloperen.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:38

Geplaatst: 15-04-21 10:38

Ayasha schreef:
996981 schreef:

Een springpaard hoort net zo goed te wachten op je hulp als een dressuurpaard

Ik moet eerlijk zeggen dat zoals ik de "springwissel" ken, dat niet echt van toepassing is. Ik ken hier weinig springruiters wiens paarden daadwerkelijk wachten op de hulp. Heel bruut gezegd wisselen die dieren zodra ze dat hoofd naar de andere kant trekken.

Tja, het principe van paardrijden; afspraken maken over wanneer je iets wil en wanneer je wil dat iets hetzelfde blijft, tot je iets anders vraagt, is gewoon hetzelfde bij de twee groepen ruiters. Dat het in de praktijk niet altijd gebeurt is wat anders. Immers is dat principe ook niet bij iedere dressuur ruiter voor elkaar

**Geplaatst**: 15-04-21 10:40

Geplaatst: 15-04-21 10:40

Askja schreef:
996981 schreef:
Meen je die vraag echt over überstreichen? Ik ben gediplomeerd niveau 4 instructrice en fanatiek wedstrijdruiter. Dus ja; ik weet wat überstreichen is.

Het was een retorische vraag. Je hoeft niet op je strepen te gaan staan.

Qua balans en aanleuning kun je een paard al vrij vroeg in de basistraining het verschil aanleren tussen in zelfhouding blijven/op eigen benen blijven lopen terwijl je je de teugel even door laat hangen, en je hand vwnw naar beneden volgen. Ayasha legt dat hierboven goed uit.
Zo moeilijk is dat niet, dat het als oefening pas in het Z wordt gevraagd zegt mij persoonlijk niet zo veel.

Ja, een paard kan best 3-4 passen/sprongen in balans blijven, in zelf houding

dat is precies wat de oefening verlangt. Ik zeg dan ook nergens dat dat moeilijk is? Het wordt moeilijk als je van een paard gaat verlangen dat hij een gehele proef, tussen alle oefeningen door en in de oefeningen zelf, in diezelfde balans blijft, zonder dat je als ruiter die balans op enig moment hoeft te herstellen. Dát is vrijwel onmogelijk.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:41

Geplaatst: 15-04-21 10:41

Poekkie schreef:
@ gini: nee eelt is in principe niet de bedoeling natuurlijk. Maar vind ik niet per se iets waarop gehandhaafd zou moeten te worden. Ik zou zeggen dat te veel kracht op de teugel moet afstraffen in de score op de proef (en desnoods ook voor springen en cross een vriendelijkheidsscore, weet ik veel) maar niet iets waarvoor je uitgesloten zou moeten worden.

Uitsluiten is natuurlijk inderdaad een hele stap, maar flink afgestraft mag van mij eigenlijk wel.
Want wat betekenen termen als harmonie, losgelatenheid, ontspanning, als je paard eelt moet aanmaken om zich tegen de ruiterhand te beschermen?

**Geplaatst**: 15-04-21 10:42

Geplaatst: 15-04-21 10:42

DuoPenotti schreef:
Nee vind ik onhandig in een parcours.
Vind dat ze dan meedenken veel fijner.

Dat kan, dat je persoonlijke voorkeur ergens anders ligt

maar dat betekent niet dat “het zo hoort”

**Geplaatst**: 15-04-21 10:45

Geplaatst: 15-04-21 10:45

996981 schreef:
[
Tja, het principe van paardrijden; afspraken maken over wanneer je iets wil en wanneer je wil dat iets hetzelfde blijft, tot je iets anders vraagt, is gewoon hetzelfde bij de twee groepen ruiters. Dat het in de praktijk niet altijd gebeurt is wat anders. Immers is dat principe ook niet bij iedere dressuur ruiter voor elkaar

En hier was de afspraak mee denken.
En die afspraak hebben heel veel springruiters. Dus die vinden dat allemaal zo horen

Waarom het jezelf moeilijk maken als het makkelijk kan.
Dat vind ik overigens wel vaak een dressuur eigenschap, menen dat je heel veel moet doen als ruiter.

Ik ben zo'n ruiter die ook geen achterbeen achter de singel legt in een volte of wakend erbij houd of weet ik wat allemaal meer.
Paard kan prima zelf een volte lopen in stelling en buiging hoor, hoef ik hem niet bij te helpen. Alleen maar verwarrend.
Ook geen been achter de singel in galop de hele tijd. De hulp en klaar.
Veel dressuurruiters doen imo veeeeel te veel.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:49

Geplaatst: 15-04-21 10:49

DuoPenotti schreef:
Nee vind ik onhandig in een parcours.
Vind dat ze dan meedenken veel fijner.

Dit citaat en dat van 996981 waar het een reactie op is, geven voor mij de kern aan van waar het naar mijn idee qua paardrijdan vaak in misgaat. Hoe train je je paard? Op gehoorzaamheid of op samenwerking? Vanuit het idee hij in de eerste plaats moet luisteren, wachten, volgen etc, of vanuit het idee van: in staat stellen tot, ondersteunen, aanmoedigen, samenwerken?
Het is vooral vanuit welke intentie en mindset je rijdt die naar mijn idee het verschil maakt. Je hebt een set basisafspraken met het paard wat betreft de samenwerking, die zijn gebaseerd op wijken voor druk en in die zin op gehoorzaamheid, en als die helder zijn, kun je het accent leggen op samenwerken. Daarin kan het paard ook zijn ruimte krijgen. In de zin van meedenken in het parcours, zich concentreren op zijn bewegingen, hoe hij zijn benen plaatst in een zijgang, dat soort dingen. In plaats van vooral gefocust te zijn op de ruiter. Soms is dat ook: als ruiter je bescheidener opstellen, wat meer afwachten, meer geduld hebben. Zowel in het moment van een specifieke oefening als meer in het algemeen.

In de praktijk vallen ruiters echter nogal makkelijk terug op gehoorzaam houden aan de hulpen, zonder na te gaan of hun hulp qua timing, dosering, techniek wel zodanig is dat het paard deze positief kan beantwoorden. Of dat de hulp misschien beter doorkomt als deze wat kleiner wordt gegeven. Het spreekwoordelijke fluisteren vs schreeuwen.

Om het even naar de oorspronkelijke discussie terug te voeren, ik denk persoonlijk dat het veel mondwonden zou schelen als meer ruiters zouden rijden vanuit het idee dat ze het paard in staat moeten stellen om de gewenste oefening/beweging/sprong etc. te maken, en daarbij de focus te houden op zichzelf (zit, balans, ontspanning, techniek, mindset) in plaats van direc5 in de coltrole- en correctiemodus te schieten als het paard niet direct de gewenste reactie geeft.

**Geplaatst**: 15-04-21 10:53

Re: Helft van de crosscountry paarden heeft wonden in de mond

Geplaatst: 15-04-21 10:53

Wat heb je dat fijn verwoord Askja

**Geplaatst**: 15-04-21 10:55

Geplaatst: 15-04-21 10:55

Hier is de teugeldruk meter aangekomen, of tenminste, dat dacht ik. Maar heb maar even gemaild want ik denk/hoop dat er een foutje gebeurt is. Heb nl een foldertje en vier textiel hoesjes aan gekregen. >;)

Nu ben ik vandaag sowieso niet in staat om te rijden maar toch.

Meedenken is fijn maar in de proeven is het nog fijner wanneer ze gewoon wachten op je hulp IMO. Ik wil echt niet veel doen (ben een erg luie ruiter) maar ik werk wel veel aan wachten op mijn hulp. Heb nog niet gevonden hoe ik ze de proef vanbuiten kan laten leren dus voor nu moeten ze toch echt mijn instructies op volgen in de ring.

**Geplaatst**: 15-04-21 11:00

Geplaatst: 15-04-21 11:00

Poekkie schreef:
@ gini: nee eelt is in principe niet de bedoeling natuurlijk. Maar vind ik niet per se iets waarop gehandhaafd zou moeten te worden. Ik zou zeggen dat te veel kracht op de teugel moet afstraffen in de score op de proef (en desnoods ook voor springen en cross een vriendelijkheidsscore, weet ik veel) maar niet iets waarvoor je uitgesloten zou moeten worden.

Maar waarom zou eelt niet de bedoeling zijn? Als wij het al krijgen van goed passende schoenen en gewoon normaal bewegen. Gewoon gebruik dus. Dat is geen misbruik.

Als je nou pas eelt zou krijgen van slecht passende schoenen en/of de avondvierdaagse lopen ala. Maar je krijgt het vaak (in meer of mindere mate) van 'helemaal niks'.

Dus een bepaalde mate van huidverdikking van het bit zou ik niet eens zo schokkend vinden. Gewoon een normale reactie van de huid.
En ik vraag me ook af of het perse alleen van kracht op het bit zetten kan komen. Het kan ook gewoon van alleen beweging komen lijkt mij. Dus teugels los, maar het paard kauwt wat. Of het bit beweegt ietsje in de mind simpelweg omdat het paard ook beweegt.

Daar moet ik wel bij aanmerken dat het heeeel lang geleden is dat ik een paard met echt herkenbaar eelt heb gezien. En dat was waarschijnlijk in de tijd dat ik nog als klein meiske op de manege reed.
En dan is dus de vraag: wanneer is het té.

Maar ik moest gister nog aan jullie denken.
Lekkere galop door het bos, paard schrikt, wijkt uit, ik zie en tak op me af komen. Moest even flink ingrijpen. Alles op 2 galopsprongen. Misschien dacht mijn paard auw maar de tak had ik ontweken.
Maar ja, had ik dat niet gedaan, was ik aan die tak blijven hangen. had mijn paard los door het bos gegallopeerd en was alleen de weg over gestoken naar huis..... De aanraking met een mogelijke auto doet meer zeer vrees ik.
Met een zachtere optoming dan maar? Dan had ik vermoedelijk niet zo snel zo scherp in kunnen grijpen om de schrik reactie te overrulen. Niet meer galopperen dan maar? Vind ik ook een suffe oplossing.
Dus ik zie geen andere weg uit deze situatie; gewoon accepteren (en je realiseren) dat bij leven en bepaalde mate van pijn en ongemak hoort. Er naar streven dat binnen de perken te houden. Maar je er ook niet in vastbijten om het koste wat kost te vermijden.
Ook voor het paard, wat er niet voor gekozen heeft om rijpaard te worden. Want de rest van de tijd hebben ze een heerlijk leven. En als zij het in zich hebben 'om mij te vergeven' zoals vaak zo verwijtend gezegd wordt. Kan ik dat ook.

Over meedenken vs wachten op de ruiter. Ik heb het idee dat beide ook prima kan. Als paard weten wat er van je verwacht wordt in het parcours (bij mij was dit vooral in de cross (L)) en wachten op wat de bedoeling is bij de dressuur (Z2). Heeft het betreffende paard nooit moeite mee gehad.
Wil wil ik nog opmerken dat er aan dat 'vrije' vaak wel een fase van meer controle aan vooraf gaat. Dus eerst leer ik mijn paard met meer hulpen wat de bedoeling is wat ons gezamenlijke doel is. En als ze het spel snappen en er lol in hebben kunnen ze dan mee gaan denken en werken.
Dus de eerste serie aan hindernissen moet je nog vrij veel sturen, been geven/remmen whatever. Als ze dan snappen wat we gaan doen kan ik met flapperende teugels van de afsprong naar beneden zijlen en alleen kijken naar de volgende hindernis. En dus meer zoals duopenotti zegt.

Zo ook met een jong paard in galop. Die heeft de eerste rondjes best nog even een reminder nodig dat hij ook moet blijven lopen in een bocht. Maar dat wordt na verloop van tijd duidelijk en dan doe ik het liefst zo min mogelijk.

Laatst bijgewerkt door pol013 op 15-04-21 11:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-04-21 11:07

Re: Helft van de crosscountry paarden heeft wonden in de mond

Geplaatst: 15-04-21 11:07

pol013
Ik denk dat weinig mensen daar een probleem over maken.
Als mijn paard nu schrikt, eruit wil denderen en ik denk dat hij de drukke weg over gaat vliegen.
Echt serieus kan me niet maken hoe hard ik dan in zijn bek hang, als hij maar stopt.
Dat geneest wel weer, maar onder een vrachtwagen liggen waarschijnlijk slechter.
Dat is het menselijke weten in wat als.

En inderdaad daar kiest een paard niet voor.
En nu zullen daar heel fanatieke mensen in Nederland zijn die inderdaad zeggen paardrijden mag niet meer, geen vrij wil bla bla.
Nou ja daar denk ik dan het zijne wel bij. >;)

Wel ben ik iemand die vind als we gewoon in ons veilige bakje aan het rijden zijn.
Er zijn geen rare dingen aan de hand, dat er een zachte hand hoort te zijn als basis opleiding. Dat we daar op oefenen en naar streven.
En daar gaat het zelfs al vaak mis. Dan kun je ook niet verwachten dat het met springen, buitenritten of wat ook wel ineens met lichte verbinding kan.

**Geplaatst**: 15-04-21 11:15

Re: Helft van de crosscountry paarden heeft wonden in de mond

Geplaatst: 15-04-21 11:15

Ik vind ingrijpen buiten om zowel jezelf als het paard te beschermen ook wel iets anders dan zoals DP zegt: in je veilige bakje.

Buiten zou ik in zo'n situatie me ook niet zo heel druk maken om een korte, zwaardere ingreep.

Ik heb vaak te doen gehad met "iets" apartere paarden en ook vanaf de grond ben ik geen boomknuffelaar. Als het tussen mijn lijf en leden en het paard gaat, dan ben ik ook niet degene die ze braaf gaat aaien. KiWiKo zei toen ze nog op bokt zat altijd "Zo zacht als het kan en zo hard als het moet" en dat is een vuistregel die ik ter harte genomen heb.

**Geplaatst**: 15-04-21 11:16

Geplaatst: 15-04-21 11:16

996981 schreef:
DuoPenotti schreef:
Nee vind ik onhandig in een parcours.
Vind dat ze dan meedenken veel fijner.

Dat kan, dat je persoonlijke voorkeur ergens anders ligt maar dat betekent niet dat “het zo hoort”

Maar waarom hoort het dan wel zo zoals jij het vind? Ik sluit mij ook veel meer aan bij DuoPenotti. Ik vind het heel prettig als mijn paard met mij meedenkt en vind dat misschien zelfs wel de essentie van paardrijden precies zoals Aslan benoemt: Samenwerken, in plaats van dat mijn paard "domweg" alleen maar doet wat ik zeg zonder zelf te denken

Dat is voor mij geen samenwerken, dat is een dier puur en alleen laten doen wat ik zeg en wanneer ik het zeg, en eigen inbreng wordt niet gewaardeerd.
Niet mijn manier van rijden/trainen, maar daarom ben ik ook geen geschikte dressuurruiter denk ik :')

Ik train juist graag met wat het paard mij aanbiedt.

**Geplaatst**: 15-04-21 11:18

Geplaatst: 15-04-21 11:18

Maar hoe wil je dat in een proef vertalen bliksemflits?

Als jij contra moet rijden en paardlief denkt "Oh ze heeft een wissel nodig" en doet dat dan dus ook braaf... Dan heb je dus een nul...

Of als jij moet verzamelen en paard denkt "ze wil een overgang terug" en doet dat ook braaf, dan heb je dus een fout in je proef.

Ik train ook graag met wat het paard mij aan biedt in die zin dat bij mij nooit vast staat "wat ie gaat doen vandaag".
Ik heb wel iets in gedachte dat ik graag zou willen doen, maar als het voelt alsof hij iets anders nodig heeft die dag, dan doen we wat anders. Maar hij moet wél wachten op mijn hulpen. Als ik een SB in zet, dan geef ik de hulpen voor SB en daarna ondersteun ik enkel. Hij "weet" dan dat hij in die SB moet blijven tot ik hem weer recht stel. In die zin denkt hij mee en dat vind ik heerlijk. Net zoals wanneer ik een middendraf vraagt, hij pas stopt met middendraf wanneer ik een seintje geef dat ie naar die arbeids of verzamelde draf moet. Maar hij mag niet zodra ik de diagonaal op ga, gewoon vertrekken omdat die middendraf vaak op de diagonaal gevraagd wordt want daar heb ik niks aan als ik in een proef zit waar ie op een diagonaal moet verzamelen of halsstrekken bv.

Als ik een keertvolte rijdt moet ie in contra blijven tenzij ik een wissel vraag. Niet maar wisselen zodra hij op de andere hand komt want daar heb ik in de proeven niks aan.