Lusitana schreef:iepsel schreef:Als het MIJN kind was en MIJN paard.........denk ik dat er heel binnenkort enkele mensen een heerlijk paardenbiefstukje bij de slager zagen liggen. Ga ajb geen kinderen vergelijken met een paard. Ookal is het "eigen schuld".........Wat een enorm drama zeg, je kind verliezen. Dat staat in geen vergelijk tot welk dier dan ook.
Jij hebt zoiets van mijn kind dood dan het paard ook maar dood, als wraak? Want jij hebt verdriet dus mag dat dier niet meer leven? Wat een nare manier om een beslissing te nemen over het leven van een dier.
Want wat is nou werkelijk de reden om een dier af te maken?
Ik heb al genoemd dat ik niet tegen het afmaken van dieren ben als het vals is, maar in hoeverre is dit dier vals en in hoeverre is er kans op herhaling?
En in hoeverre neem je je eigen verantwoording in rekening?
Maar ja, het is zo makkelijk he, om iemand of iets anders de schuld te geven en je er dan maar van te ontdoen op zijn Amerikaans. "Je hebt me wat aan gedaan, dus krijg je de kogel!"
Dat zal dan best. Maar ik denk idd dat het een soort manier van wreken is/zou zijn. Je wordt telkens weer geconfonteerd met iets wat msschn idd wel je eigen fout zou zijn, maar waar je wel zelf over kunt beslissen..........
Lusitana schreef:"Mijn kind is mijn alles" gaat tegenwoordig veel te ver. Maar dat is een andere discussie.
Vind je?? Dan mag je van mij met veel plezier daar een discussie over openen!! MIJN kind is mijn ALLES!!!! Zo simpel is het. Ik ga mezelf niet wegcijferen, ik leef nog steeds mn eigen leven, geniet van de dingen die ik zonder mn kind doe. Maar niets, en dan ook niets staat in verhouding tot de liefde voor mn kind. Zo simpel is het.