Bokt.nl

denisesilver schreef:

Aaah, kijk en daar wrong het dus. Ik las zijgangen, dus ik dacht zijgangen, maar het ging dus om de zijwaartse beenhulp. Got it.

Maar goed, we kunnen net als met dat sporen vs zweep allemaal wel proberen aan elkaar uit te leggen wat we bedoelen, maar zonder beeld komen we hier nergens mee. Daarnaast rijden volgens mij een groot aantal ruiters op gevoel, dan wordt het lastig om dat tekstueel uit te leggen.

Janneke, misschien interessant. Toen ik paard management volgde hebben we een teugeldruk meter mogen proberen, daar werd gezegd dat bij de normale mate van contact 0,5 kg in iedere hand hoort te rusten. Moet zeggen dat ik omwille van mijn rug ook het liefst zo min mogelijk gewicht vasthoud.

996981 schreef:

Volgens mij ben je altijd met die twee zaken naast elkaar bezig. Het is immers niet zo dat een paard ineens statisch wordt op het moment dat je een van de twee bereikt en er dus niet meer aan gewerkt wordt. Elke pas, elke oefening kan de balans weer verschuiven. Zowel horizontaal als verticaal. Je richten op een van de twee is imo niet effectief noch verstandig. Je bent continu aan het voelen wat je nodig hebt om het paard weer in optimale balans te krijgen.

996981 schreef:

denisesilver schreef:

Aaah, kijk en daar wrong het dus. Ik las zijgangen, dus ik dacht zijgangen, maar het ging dus om de zijwaartse beenhulp. Got it.

Maar goed, we kunnen net als met dat sporen vs zweep allemaal wel proberen aan elkaar uit te leggen wat we bedoelen, maar zonder beeld komen we hier nergens mee. Daarnaast rijden volgens mij een groot aantal ruiters op gevoel, dan wordt het lastig om dat tekstueel uit te leggen.

Janneke, misschien interessant. Toen ik paard management volgde hebben we een teugeldruk meter mogen proberen, daar werd gezegd dat bij de normale mate van contact 0,5 kg in iedere hand hoort te rusten. Moet zeggen dat ik omwille van mijn rug ook het liefst zo min mogelijk gewicht vasthoud.

Eens. Beelden zeggen meer dan woorden. Veel mensen weten in theorie prima hoe iets werkt. Dat betekent niet dat het ook makkelijk is om (goed) uit te voeren…

Janneke2 schreef:

996981 schreef:

Volgens mij ben je altijd met die twee zaken naast elkaar bezig. Het is immers niet zo dat een paard ineens statisch wordt op het moment dat je een van de twee bereikt en er dus niet meer aan gewerkt wordt. Elke pas, elke oefening kan de balans weer verschuiven. Zowel horizontaal als verticaal. Je richten op een van de twee is imo niet effectief noch verstandig. Je bent continu aan het voelen wat je nodig hebt om het paard weer in optimale balans te krijgen.

Bijna 100% eens.

Één klein puntje. De horizontale balans kan en mag (binnen bepaalde grenzen) schuiven.
Een paar oefeningen wat extra verzamelen, een paar oefeningen wat minder, etc.

De verticale balans 'is er of is er niet'. En idd, als er iets mis gaat, kan die verticale balans opeens kwijt zijn en is herbeginnen de boodschap.

En ik herken wat je schreef over 'als het gaat lukken, zit je te voelen of het nog goed gaat en ben je 'aan het wachten'.

MyWishMax schreef:

Ja, helemaal eens 996981!
Even simpel de merrie die ik nu heb, rechte lijnen en voltes echt keurig gelijk contact en recht over de benen. In bespiering tegenwoordig ook helemaal. Zijgangen wisselen, sommige die we al langer doen is het heel netjes, andere gaat het gewicht toch weer wat schuiven, omdat het moeilijk is. Vind ik ook logisch, een volte is makkelijker/minder zwaar dan bepaalde zijgangrn waar meer lengtebuiging gevraagd wordt, ene achterbeen er meer onder en noem maar op. Helemaal in de aanleerfase waar we in zitten en waar we ook nog eens langzaam aan meer gewicht op achter gaan verlangen. Op die punten gaan ze toch graag even zoeken naar iets wat makkelijker in het lijf is.

In mijn ogen is van voor naar achter rijden niet alleen als je meteen de kop in de krul wil, maar sowieso als je dus aan de voorkant begint met dingen zonder de achterkant mee te nemen. Dat zie ik soms bij bepaalde stromingen of gewoon instructie, die roepen heel hard dat zij niet van voor naar achteren rijden, maar als je dan kijkt en luistert zijn ze alsnog met de voorkant bezig en niet met de achterhand/benen dus.
Mijn ervaring bij diverse paarden is juist dat 9 van de 10 keer (of eigenlijk 10 van de 10 die ik zelf gereden heb) het ongelijke contact en het vallen op 1 schouder bij de achterhand vandaan komt. Juist 1 achterbeen niet eronder willen plaatsen, maar naast de massa. En daardoor gaan ze op 1 schouder vallen en 1 kant zwaarder contact proberen te pakken, om dat achterbeen er niet onder te hoeven zetten en om hun balans te houden. En zodra je uit de zijgang zou rijden is die balans en rechtgerichtheid weer terug.

Janneke2 schreef:

... ja, dat kan: je rijdt een zijgang in en je dier valt op één voorbeen.


Tegelijkertijd lopen er twee betekenissen van 'balans' door elkaar.
Kwestie 1: waar is het zwaartepunt.
Kwestie 2: is het zwaartepunt op de gewenste plaats.

Wat ik bedoelde met 'verticale balans is er of is er niet' gaat er over, dat als er gelijkelijk gewicht is op beide voorbenen,


het paard de 'bovenlijn' ontspant,
het bekken kantelt,
en 'rechtop' op de grond staat.
Gaat een paard iets te enthousiast 'opzij', dreigt het dier om te vallen
(... uiteraard, zo ver komt het bijna nooit, gelukkig maar!...)
en gaat het dier reflexmatig allerlei spieren aanspannen om omvallen te voorkomen -
maar als ruiter ben je daar niet blij mee.
(Één van de vele opties is 'bovenlijn vastzetten': die stijve rug, vaak gecombineerd met neus in de wind.)

En sommige mensen hebben de indruk dat ik veel met mijn handen zou rijden, ik vind van niet.
Heb ik opeens die stijve rug en /of een neus die omhoog gaat: de oplossing zit niet in de teugels.

Babootje schreef:

MyWishMax schreef:

Ja, helemaal eens 996981!
Even simpel de merrie die ik nu heb, rechte lijnen en voltes echt keurig gelijk contact en recht over de benen. In bespiering tegenwoordig ook helemaal. Zijgangen wisselen, sommige die we al langer doen is het heel netjes, andere gaat het gewicht toch weer wat schuiven, omdat het moeilijk is. Vind ik ook logisch, een volte is makkelijker/minder zwaar dan bepaalde zijgangrn waar meer lengtebuiging gevraagd wordt, ene achterbeen er meer onder en noem maar op. Helemaal in de aanleerfase waar we in zitten en waar we ook nog eens langzaam aan meer gewicht op achter gaan verlangen. Op die punten gaan ze toch graag even zoeken naar iets wat makkelijker in het lijf is.

In mijn ogen is van voor naar achter rijden niet alleen als je meteen de kop in de krul wil, maar sowieso als je dus aan de voorkant begint met dingen zonder de achterkant mee te nemen. Dat zie ik soms bij bepaalde stromingen of gewoon instructie, die roepen heel hard dat zij niet van voor naar achteren rijden, maar als je dan kijkt en luistert zijn ze alsnog met de voorkant bezig en niet met de achterhand/benen dus.
Mijn ervaring bij diverse paarden is juist dat 9 van de 10 keer (of eigenlijk 10 van de 10 die ik zelf gereden heb) het ongelijke contact en het vallen op 1 schouder bij de achterhand vandaan komt. Juist 1 achterbeen niet eronder willen plaatsen, maar naast de massa. En daardoor gaan ze op 1 schouder vallen en 1 kant zwaarder contact proberen te pakken, om dat achterbeen er niet onder te hoeven zetten en om hun balans te houden. En zodra je uit de zijgang zou rijden is die balans en rechtgerichtheid weer terug.

Correct. Nog een factor: Ligt je zadel recht.

MyWishMax schreef:

En ben je als ruiter recht. Die gaat ook vaak mis. Ieder mens is net als ieder paard van nature scheef en dat kan erger worden of je kan erop trainen dat ook jij als ruiter rechter wordt en kan ontspannen in aanspanning, net als onafhankelijk delen van lijf gebruiken.

Ik ben voorstander van naast het paard jezelf ook trainen. Niet alleen in het zadel, ook er los van dus.