Hermelientje schreef:pharagirlke schreef:En ik zie hier nog wel ruiters die welliswaar moeilijke paarden hebben, maar die daar gewoon heel netjes op weg rijden! En dat zijn ook mensen die zeggen dat een pedagogische tik niet altijd slecht is
Ik weet niet precies wat je bedoelt met een pedagogische tik, maar je hebt het over "weg rijden" dus ik neem aan dat je bedoelt een tik onder het rijden als een paard niet op een beenhulp reageert.
Maar daar ging dit topic toch helemaal niet over. Dit ging over meermaals schoppen terwijl de vader de pony vasthield. Ik heb altijd begrepen (maar corrigeer me als ik het fout heb) dat een paard op de allerlichtste beenhulp voorwaarts hoort te gaan, zo niet dan tik(je) of hardere beenhulp. Dus een flinke schop of tik is dan toch eigenlijk een supersterk signaal dat je paard heel hard voorwaarts moet, dat is wat je je paard leert. Wat zou dan zo'n pony voor conclusie moeten trekken als hij een heel hard signaal krijgt voor voorwaarts en tegelijkertijd kan hij dat niet omdat hij wordt vastgehouden. Ik ben nog nooit een paard tegengekomen die daar ook maar iets van begrijpt.
Sommige mensen hebben het steeds maar over pony's die straf verdienen. Zet die knop eens om en ga eens denken hoe je een pony kunt leren wat hij wel moet doen. Ik citeer even een medebokker: Je krijgt wat je beloont. Stel je zelf eens voor hoe frustrerend het is als je een leraar of baas hebt die je alleen maar vertelt wat je niet moet doen of wat een dom stuk ongeluk je bent dat je steeds alles fout doet. Het doel van bijvoorbeeld de dressuur is toch dat het paard op het allerlichtste hulpje alles doet, volgens mij heb je daar een gevoelig paard voor nodig, waarom zou je die gevoeligheid in je paard verpesten die heb je juist nodig als je een fijn rijpaard wilt.
Vroeger dachten ze ook dat kinderen beter leerden schrijven als je ze een flinke tik op hun knokkels gaf. Als het zo simpel was dat je een mens of dier met tikken alles kunt aanleren dan waren we toch allemaal wereldkampioen in iets. Met straf kun je alleen maar dingen afleren maar nooit aanleren. Gewoon meer nadruk op aanleren en je hoeft vanzelf minder af te leren.
Als je paard naar Tokio moet snap ik trouwens niet waarom je zou moeten schoppen KiWiKo. Als je je paard opvoedt hoef je maar met een vingertje te wijzen en je paard vertrekt al naar Tokio. En inderdaad de meeste paarden zijn gelukkig verbluffend vergevingsgezind, zelf als wij mensen de grofste fouten maken. Tip: er bestaan ook van die boksbal dingen die je kunt ophangen om op af te reageren.
de pedagogische tik is in mijn woordenboek zoveel dat als ze bijten of proberen te bijten, ze een knal op hun bek krijgen.
Werkte erg goed bij die hengst die dacht dat ie me wel ff de baas zou kunnen.
En met een rotschop bedoel ik de schop die ik vandaag nog onder Explosion zijn harses gaf omdat de idioot dacht dat hij wel effe over me heen kon denderen toen hij de voerschep hoorde! (en daarbij zichzelf nog bijna naar de vaantjes hielp ook). Beest kwam vijf min later lekker knuffelen met baasje en was weer de goedheid zelve, zoals hij normaal dus is, hij was gewoon in een slecht humeur en had even nodig dat hij op zijn plek werd gezet
Niemand weet of die man het paard misschien beloond. Ik ga even voor mezelf spreken: zo hard als ik kan zijn, zo zacht kan ik ook zijn. Ik kan een paard helemaal de hemel in prijzen omdat ie er in geslaagd is om een overgang van galop naar draf goed te maken op een "slechte dag" ondanks dat ik weet dat ie normaal veel moeilijkere (vb galop stap) overgangen perfect kan afronden. 
Urielle: Ken het... Explo is zo eentje... Hij moet je, of hij moet je niet, en als hij je niet moet, dan zie je alle hoeken van de weide, moet hij je wel, dan loopt ie de longen uit zijn lijf voor je, of je er nu voor het eerst op zit of dat je hem nu al tien jaar kent. Het enige dat telt is dat hij je moet hebben.
Annash bv reed er minstens even makkelijk op weg als mij toen ze er de eerste keer op stapte. Maar een vriendin lag na tien minuten op de grond 
*puck*; als ik een kind had dat ging paardrijden, en ik zie dat dat klere beest haar er dusdanig bewust gemeen afgooit, dan krijgt ie ook een schop onder zijn kont dat ie de eerste drie dagen niet meer weet welke bil nou het meeste pijn doet....
Als dat beest daarna braaf is, prijs ik hem de hemel in. En ik ben er zeker van dat dat beest en ik goede maatjes worden dan.
Ik had ook een jonge pony (en lag er inderdaad meer naast dan dat ik er op zat) maar ik had wel goede begeleiding. Later bleek dat dat ding een steekje los had dus helemaal goed is het nooit gekomen
Maar toch heb ik vandaag nog zijn stalletje uitgemest en stond ie heerlijk met me te kroelen en liet hij me geen moment rustig zijn stal doen omdat ie steeds wilde knuffelen. Terwijl die ook al een paar keer een schop onder zijn kont heeft gehad. Dus inderdaad: mits je direct straft, hoeft een tik of schop echt geen kwaad te kunnen voor de band onderling.

(en dan heb ik het niet over een idioot die zichzelf overschat en achterover valt, maar echt eentje die zich achterover laat vallen.)
Waarom dan de dierenbescherming?
Dit is niet zomaar een verhaal, het was buiten proporties.