Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
pol013 schreef:Dorine92 schreef:Nee. Je hebt moeilijkere en makkelijkere paarden. Bij veel paarden houdt het talent van de ruiters ergens op, waardoor die paarden het niet kunnen. Betekent niet dat ze het echt niet kunnen. Alleen dat we het blijkbaar niet voor elkaar krijgen. En dat is het moment dat er door sommigen uit onkunde geslagen wordt enz. Of dat er door gereden wordt met dingen die je liever niet wilt, zoals een te zware aanleuning of te zwaar aan de hulpen.
Dat betekent niet dat het paard het niet anders kan. Het betekent dat dit het resultaat is van de training. En als daar goede punten voor worden gegeven, dan is dat ook hoe de ruiter doortraint en de instructie blijft lesgeven, want het is blijkbaar goed
Oke naar aanleiding van je licht vinnige opmerking ben ik je reactie nog een keer gaan bekijken.
Ik heb het niet over paarden die niet aan de hulpen zijn. Want dat is inderdaad óók een scenario. En ik denk te lezen dat jij het daar over hebt.
Ik heb het over paarden die gewoon in het dagelijks leven een andere drempelwaarde hebben van reageren. Die gewoon met een andere blauwdruk ter wereld gekomen zijn.
Die harder spelen en kroelen dan heel sensibele paarden. Die werkelijk niet snappen waar die andere paarden over piepen.
Die bij iedere rit bij het wegstappen, vóór je er ook maar echt aankomt éigenlijk meer beendruk, meer hulpen van je vragen dan die heel sensibele.
Die paarden kun je daar prima beter op afstellen. Na minitieus en contentieus werk zelf al weer na 1 reminder. Maar die ga je niet óf alleen als je ze helemaal op scherp zet op het niveau van een heel sensibele krijgen.
En ik vraag me dus af, of dat in dat geval in het belang van het paard is?
Ik gebruik het nergens als excuus om slecht te rijden, niet naar jezelf te blijven kijken, niet naar andere aanpakken te kijken, of om een paard grof te behandelen.
Misschien dat het misverstand hem in het woord zwaar zit. Zwaar bedoel ik niet perse letterlijk. Als in veel druk op de hand oid. De één voelt gewoon meer als een toets op je toestenbord die je echt fysiek moet bewegen om een reactie teweeg te brengen en de ander als een touchscreen waar je bijna alleen overheen hoeft te waaien. Meteen.
Veronica2 schreef:De vraag is eigenlijk, waarom laat het ene paard zich wel opleiden tot eentje met en zeer lichte bediening en de andere niet?
Veronica2 schreef:De vraag is eigenlijk, waarom laat het ene paard zich wel opleiden tot eentje met en zeer lichte bediening en de andere niet?
Veronica2 schreef:Nou, vanwege haar juichende presentatie dat ze GP mocht gaan starten verwacht je toch wel iets wat er op lijkt. Als dit het niveau is, dan is het misschien een goed idee om nog even te oefenen. Naar mijn idee is GP namelijk geen recreatieklasse maar wordt daar veel van een paard gevraagd. In elk geval meer dan dat ze daar laat zien met die neckrope.
MyWishMax schreef:Denisesilver, veel mensen willen niet zo'n simpeler dier, juist omdat ze dan zelf beter moeten rijden en minder compensatie hebben haha. Er was weinig interesse voor mijn merrie, want simpel en zelfs toen we haar al hadden (en nu nog steeds) kwam er geregeld commentaar dat ik niet moest verwachten mee te kunnen komen of werden alle negatieve punten benoemd waar we 'echr nog wel hard aan moesten werken'. Maar wij rijden juist enorm goed mee op wedstrijd en gooien bij omstanders geen hoge ogen, bij juryleden wel. Want wat wij missen aan spektakel of kwaliteit maken we goed met onze sterke punten, zoals constantheid, aanleuning en gewoon alles heel correct doen. Dus wij hebben meer 'last' van omstanders die niet snappen hoe wij so scoren, niet van de juryleden. Maar ja, ze doet het niet uit zichzelf en ik moet zelf ook correct rijden, ja.
fokfanaat schreef:Hoe gevoeliger er sensibeler het paard hoe meer hij op hele lichte hulpen gereden kan worden lijkt me.
denisesilver schreef:MyWishMax schreef:Denisesilver, veel mensen willen niet zo'n simpeler dier, juist omdat ze dan zelf beter moeten rijden en minder compensatie hebben haha. Er was weinig interesse voor mijn merrie, want simpel en zelfs toen we haar al hadden (en nu nog steeds) kwam er geregeld commentaar dat ik niet moest verwachten mee te kunnen komen of werden alle negatieve punten benoemd waar we 'echr nog wel hard aan moesten werken'. Maar wij rijden juist enorm goed mee op wedstrijd en gooien bij omstanders geen hoge ogen, bij juryleden wel. Want wat wij missen aan spektakel of kwaliteit maken we goed met onze sterke punten, zoals constantheid, aanleuning en gewoon alles heel correct doen. Dus wij hebben meer 'last' van omstanders die niet snappen hoe wij so scoren, niet van de juryleden. Maar ja, ze doet het niet uit zichzelf en ik moet zelf ook correct rijden, ja.
Ik denk dat heel veel hobbyruiters veel gelukkiger zouden zijn als ze zouden inzien dat het a) een hobby is, en b) dat ze zich niet hoeven te meten aan de professionals, of überhaupt anderen. Rijd gewoon lekker die wedstrijden voor jezelf, en meet jezelf aan je eigen resultaten.
Ik heb laatst een tenenkrommende column gelezen in (volgens mij) De Hoefslag van een jury die vond dat het allemaal verkeerd was dat mensen puntjes sprokkelden en dat haar kinderen niet een klasse hoger mochten totdat ze toch zeker structureel 200+ scoorden. Ben ik me een partij blij dat ik niet zulke ouders had. Sterker nog ik kan het op twee vingers tellen de keren dat ik met mijn pony boven de 200 punten heb gescoord. En ik stroomde met hem bij 10 wp door naar de volgende klasse, maar dan maalde ik er echt niet om dat ik de eerste paar proefjes rond de 170-175 scoorde. Ik groei liever in de klasse. Nou zat daar natuurlijk "tijdsdruk" achter, met een c pony mocht je destijds nog niet bij de paarden starten, maar ik heb altijd voor mezelf gereden en niet voor de klassering.
En nu, met de paarden? Blijf ik jaren thuis, omdat ik wil dat alles perfect gaat op wedstrijd. Puntje bij paaltje heb ik met mijn zesjarige nog geen wedstrijd gereden (oké, blessureleed, anders was ik vorig jaar op pad gegaan). Komt puur vanuit het perfectionisme. Ik heb niet voor niks een pony erbij gekocht. Ik ken mezelf, die gaat straks ook gewoon een keer mee op concours, maar dan boeit me het niet zo wat de uitslag is. Vraag me af of anderen ook last hebben van dit soort prestatie- en tijdsdruk bij het wedstrijd rijden bij de paarden. Ik loop er zelf namelijk al jaren tegenaan. Nee, voor mij komt er hierna een hele simpele dodo, met een vlakke gang, zodat ik mijn rug niet verder kapot rijd. En als ik dan tussen de 185 en 193 mag scoren ben ik over the moon
Heel relaas, sorry, maar hier loop ik dus zo tegenaan met het wedstrijd rijden.
Elisa2 schreef:fokfanaat schreef:Hoe gevoeliger er sensibeler het paard hoe meer hij op hele lichte hulpen gereden kan worden lijkt me.
![]()
Denise, het helpt heel erg om je eigen mindset te veranderen..om op wedstrijd te gaan voor jezelf met abstracte doelen. Bijvoorbeeld eerst om paard ervaring op te laten doen op ander terrein en gewoon fijn de ring door te kunnen rijden. Inderdaad jezelf de tijd gunnen om te kunnen groeien in een klasse en die 200 die komen vanzelf wel een keer als alles op z'n plek valt maar moet vooral geen must zijn.
Ik vind het filmpje van Featherlight wel cool, je kunt het ook anders bekijken..door te laten zien dat ze dit allemaal op neckrope kan snoert ze de critici de mond die altijd denken dat mensen bij een stabiel contact in de dressuur 20 kilo in de hand hebben.
c_alsemgeest schreef:Veronica2 schreef:De vraag is eigenlijk, waarom laat het ene paard zich wel opleiden tot eentje met en zeer lichte bediening en de andere niet?
Dat kan veel oorzaken hebben. De manier van opleiden, maar ook echt wel de bouw van het paard.
Sommige zijn gewoon wat grover of met minder mooie overgangen in bv hals of lenderen gebouwd. Dat kan ook veel schelen in lichtheid. Zeker als je een dergelijk type hebt en het er dan ook nog een is met veel kracht en snelheid.
Ik hou ook van hele lichte paarden, maar mijn huidige is dat zeker niet van zichzelf. Qua bouw al helemaal niet, maar heb hem ook pas op latere leeftijd gekregen.
Nu is hij een heel stuk lichter geworden, maar ik heb wel altijd meer kracht vanuit hem in mijn handen dan zijn voorgangers. Het is nu geen vervelende zwaarte meer, maar je voelt wel meer paard in je handen dan bij de rest. En dan zijn het natuurlijk geen kilo's verschilmaar het verschil is er wel. Je voelt altijd een bepaalde drang naar voren waarin hij je mee wil nemen. Door veel overgangen, figuren en zijgangen hou ik hem licht, als je te veel terug gaat werken wordt hij alleen maar zwaarder, dus dat doen we niet
pol013 schreef:Hmm ik snap wel wat je zegt mwm maar dat is vooral als ze dan gaan wijzen naar jury's of zichzelf overschatten of boos worden op hun paard.
Je mag toch ook gewoon op wedstrijd gaan en er plezier in hebben? Gewoon een doel hebben om naar toe te werken ongeacht hoe je dan op die dag zelf presteert. Het leuk vinden om je paard lekker te tutten en te vlechten. Het leuk vinden om er samen mooi uit te zien. Gezellig samen op pad te gaan en eens iets anders te doen. Gewoon blij zijn dat je die luxe uberhaupt hebt.
Het gewoon leuk vinden voor de ervaring en er niet te veel om geven áls je ergens zou stranden. Dan is het gewoon leuk om uit te vinden wáár je strand en blij zijn met wat je tot dan toe behaald hebt.
Voor mij is daar echt helemaal niks mis mee.
Ik heb zelf ook een wedstrijdmentaliteit van een natte krant die al 3 dagen in de goot ligt te verregenen.![]()
Ik ben wel fanatiek in verder te leren. Maar plaatsing en punten zijn maar voor een heeel klein deel bepalend voor mijn (wedstrijd) beleving.
Dat is enerzijds omdat ik op dat gebied gewoon weinig fanatiek ben en deels omdat ik iets anders heel bewust prioriteer boven punten en plaatsing.
Als ik blij ben met onze samenwerking die dag en tevreden kan zijn over mijn inzet van die dag, wat dat dan ook was, tot het moment dat de punten kwamen. Dan zórg ik ervoor dat dát bepaalt hoe ik denk over de dag.
En denise: daar moet ik ook soms mijn best voor doen hoor. Mezelf even een toespreken. Ik ben geen paus.![]()
En zelfs dan kan het soms een glijdende schaal zijn. Met mijn vorige paard ben ik tot en met het Z2 gekomen met steeds van die magere winstpunten. En toen was hij 22 en was de tijd een beetje op. (het was dan ook een side project naast 3 andere disciplines)
Nu haal ik mijn punten makkelijker en moet ik mezelf ooit wel eens helpen denken dat 1 of 2 winstpunten geen invloed hoeven te hebben op mijn gevoel.
Maar geloof maar dat ik het geweldig vind om terug te kijken op wat ik met mijn oudje heb mogen meemaken in al die dressuurklasses.
Maar de basis houding blijft hetzelfde:
Who cares!!! JIJ moet het betalen, JIJ moet het werk doen. JIJ mag bepalen wat je leuk vind. Niemand anders.
(en sociale media niet te serieus nemen!........)
denisesilver schreef:Denk dat dat stiekem wel een mooie vergelijking is, Dorine
Dorine92 schreef:mce schreef:de een wordt een prima-ballerina, de ander prima ballerina assoluta , er zijn er die blijven gewoon ballerina, niets mis mee
En sommigen houden niet van ballet