Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
manex schreef:En wat heeft dat met MAR en Totilas te maken? Gaat wel erg off-topic hier.
Ayasha schreef:Wacht he.....Ayasha schreef:Zeker weten doet niemand het.En uitzonderingen heb je altijd.
![]()
![]()
Nee, ik geloof niet dat 90% van de paarden (bij wijze van spreken, van mijn part maak je er 60 of 70% van als je dat een beter percentage vindt die wedstrijd lopen, liever wedstrijd lopen dan dat ze eten.
Jannepauli schreef:Hier ook één: draaft uit zichzelf aan, schakelt naar galop en springt.
mijn ene merrie zal ook wel een keer springen maar zet de bak open dan weet ik zeker dat ze daar niet blijft als ze de keus heeft. En dat is weer heel wat anders. Maar maakt verder niks uit. Jannepauli schreef:Kun je dat zo vertalen, ja? Wist ik niet, thanks, ik kwam er niet goed uit.'t is iets letterlijker Yamcha: de hengst lijkt gebroken, van betovering ontdaan.
Jannepauli schreef:Voor mij persoonlijk is dat inderdaad toch wat het meeste pijn doet - om te zien hoe het paard veranderd is.
Jannepauli schreef:Waar dat aan ligt, daar kun je eindeloos over discussiëren: de één kijkt alleen naar 'techniek', de ander bekritiseert de ruiter, en weer anderen spreken van 'de klik'.. we zullen het niet eens worden. Voor mij was het opvallend dat Rath tijdens de eerste persconferentie zei toen hij sprak over zijn eerste ervaringen toen hij Toot voor het eerst gereden had: "Ik ben niet iemand die gauw laat zien wat mijn gevoelens zijn.." .. wie weet is dat het wel, zelfs zijn 'beloningen' komen wat plichtmatig over. Wie weet heeft Toot inderdaad wel wat meer 'verbinding' nodig.
Jannepauli schreef:Of je het nu wel of niet met 'methode Gal' eens bent .. voor mij is het een feit dat het paard toen beter manifesteerde. Ik was aanvankelijk - toen Toot net in de schijnwerpers kwam - ook zeer kritisch: dat malle benengezwaai was verre van wat ik ooit geleerd heb. Totdat ik paard en ruiter irl zag - het kon haast niet anders dan dat je geraakt werd door de uitstraling van het paard. Dat betekent niet dat je dan willoos achterover viel en fouten niet meer zag, of ze vergoeilijkte. Maar ik denk wel dat er niet snel een voorbeeld gevonden kan worden die zo duidelijk de basisregel van de dressuur benaderde: harmonie tussen ruiter en paard en het met plezier en schijnbaar moeiteloos uitvoeren van de oefeningen.