Gerner schreef:Even een vraagje, aan de dames die het prima vinden om je paard een rotschop te verkopen.
Hoe voelt dit nu werkelijk voor je...... Heel diep van binnen, op de plek waar je hart hoort te zitten......
In je buik, waar je emoties opgeslagen worden....... in je rug bij je nieren......
Waarschijnlijk voelen jullie niets, maar doe eens je best om erachter te komen, hoe je dit nu werkelijk voelt......
Willen jullie zelf ook zo behandeld worden?
Als een stuk vee? Consequent en duidelijk zijn hoeft niet met macht en slaag samen te gaan
Ik vind het zo zonde, je wereld wordt zo verrijkt, als je het echte paard ooit een keer mag zien.
Zolang je je paard blijft onderdrukken met macht en slaan, zal hij dit nooit aan je laten zien, en steeds agressiever en vervelender worden, want je paard blijft jouw innerlijk spiegelen.
Eigenlijk zie je dus gewoon jezelf.
Ik krijg regelmatig commentaar, dat ik zo moeilijk afstand kan doen van mijn pony's of paarden. Maar na het lezen hier weer weet ik weer even waarom dit zo is.
Met alle respect naar jou persoonlijk verder, maar deze uitspraak vind ik dus echt ge-Penny. Een paard is geen konijntje!
Ik heb er vier staan nu, heb er in de afgelopen jaren ook heel wat door mijn handen gehad. Over het algemeen trek ik op de een of andere manier neurotische, snel beledigde, sensibele zeikbokken aan. En ik ben ook met hen heel duidelijk, zwart is zwart, wit is wit. Wie denkt dat ie kan bijten, slaan, steigeren, drammen, zijn wil doordrijven zal snel merken dat het vrouwtje daar anders over denkt. Wie zich goed gedraagt en zijn best doet om het goede te doen wordt doodgeknuffeld. En stuk voor stuk zijn die zeikbokken opengebloeid tot zachte, open, toegankelijke karakters die enorm aan mij gehecht zijn. Tot zover hun gesloten, agressieve, vervelende gedrag volgens jou...
Ik heb een knetterheet paard wat ondanks zijn peesblessure en de gedwongen boxrust grotendeels heel braaf naast me bleef wachten aan de hand en daarbij zo opengebloeid is dat hij voortaan ook andere mensen en paarden accepteert dan alleen mij en zijn ponyvriendin; ik heb een hondsbrutaal superslim ponietje dat alles voor je doet, overal langsgaat voor je en van 'niet te vangen op de wei' is gegaan naar 'in volle draf naar de draad om opgehaald te worden'; ik heb een paard wat net een paar maanden bij mij is en alleen door mij met gemak van stal te halen is, knuffelt en haar beurt afwacht waar ze verder trapt, dreigt, trilt en gestrekt staat van angst tegen anderen; ik heb een jonge hengst met een groot ego zadelmak gemaakt zonder dat hij beledigd is, en heb er nu een superlieve doodbrave knuffelhengst aan die elke keer weer met plezier voor je aan het werk gaat en naar de draad galoppeert zodra je met je auto het terrein oprijdt, echt mijn maatje, ondanks dat ik hem toch echt wel duidelijk maak dat het mijn manier is en niet anders.
Tot zover die vervelende agressieve paarden... integendeel, ik heb een stel paarden staan die iedere paardeneigenaar zich zou wensen!