Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
saskiakefie schreef:leonie87 schreef:Misschien kunnen we allemaal tot het afscheid daadwerkelijk plaats vind een roosjein onze onderschriften zetten om ons medeleven aan alle vrienden kennis en speciaal de familie te betuigen?
Dat is inderdaad een mooi gebaar..
Jannepauli schreef:Net nog...
waaide de wind door je donkere haren,
Je ogen, glanzend en vol leven, zagen
de wereld, de bomen, huizen, het gras..
De geur van de zomer die een einde nadert -
je hand aan de teugel, een doel maar toch geen doel,
en onder jou de rustige cadans van een geliefd paard..
De cadans breekt, en daarmee jouw leven -
onbegrijpelijk, wat net nog was, wat een belofte inhield,
brak..
duizend handen,
duizend harten..
stuurden hoop, wilden je bewaren..
Als een kleine vlinder in de late zomerzon,
cirkel je omhoog,
van hier naar daar..
ongrijpbaar voor de handen die jou koesterden -
die reis ga je alleen.
Het web van dromen is verscheurd..
Jannepauli schreef:Net nog...
waaide de wind door je donkere haren,
Je ogen, glanzend en vol leven, zagen
de wereld, de bomen, huizen, het gras..
De geur van de zomer die een einde nadert -
je hand aan de teugel, een doel maar toch geen doel,
en onder jou de rustige cadans van een geliefd paard..
De cadans breekt, en daarmee jouw leven -
onbegrijpelijk, wat net nog was, wat een belofte inhield,
brak..
duizend handen,
duizend harten..
stuurden hoop, wilden je bewaren..
Als een kleine vlinder in de late zomerzon,
cirkel je omhoog,
van hier naar daar..
ongrijpbaar voor de handen die jou koesterden -
die reis ga je alleen.
Het web van dromen is verscheurd..
Jannepauli schreef:Net nog...
waaide de wind door je donkere haren,
Je ogen, glanzend en vol leven, zagen
de wereld, de bomen, huizen, het gras..
De geur van de zomer die een einde nadert -
je hand aan de teugel, een doel maar toch geen doel,
en onder jou de rustige cadans van een geliefd paard..
De cadans breekt, en daarmee jouw leven -
onbegrijpelijk, wat net nog was, wat een belofte inhield,
brak..
duizend handen,
duizend harten..
stuurden hoop, wilden je bewaren..
Als een kleine vlinder in de late zomerzon,
cirkel je omhoog,
van hier naar daar..
ongrijpbaar voor de handen die jou koesterden -
die reis ga je alleen.
Het web van dromen is verscheurd..