Bokt.nl

henshem schreef:

Denk je dat ze dat aan de grote klok hangen? Daarom komt er nu ook een onderzoek naar. Maar in dit topic heeft iemand het op 20 januari ook al aangehaald. Ik zeg niet dat het graaiers zijn. Ik weet niet wat ik zou doen als ik in die positie zou zitten en iemand komt met een zak met geld. Feit is wel dat de investering ruim moet worden terug verdiend. Dat is nu eenmaal zo, dat is het concept van private equity.

MissyNr1 schreef:

henshem schreef:

Denk je dat ze dat aan de grote klok hangen? Daarom komt er nu ook een onderzoek naar. Maar in dit topic heeft iemand het op 20 januari ook al aangehaald. Ik zeg niet dat het graaiers zijn. Ik weet niet wat ik zou doen als ik in die positie zou zitten en iemand komt met een zak met geld. Feit is wel dat de investering ruim moet worden terug verdiend. Dat is nu eenmaal zo, dat is het concept van private equity.

Jij zegt dat dierenartsen voor heel veel geld hun praktijk hebben verkocht. Ik vraag hoe je aan die informatie komt. Als je dat niet kunt onderbouwen is het een aanname. Want dan zou je met cijfers moeten komen. Dat heeft niks met aan de grote klok hangen te maken

mysa schreef:

Ik snap die dierenartsen wel, vooral als ze klein waren en veel te veel uren maakten.

Maar ook: die grote jongens bieden wel de accomodatie en apparatuur om je werk beter/uitgebreider te maken. Lijkt me ook een factor.

MissyNr1 schreef:

Dus er zijn veel kanten. Maar ik vind het jammer dat het vaak lelijk wordt gemaakt. De dierenarts is een graaier of deugt niet. En de eigenaar is eigenwijs en wil niet betalen voor z'n dier. Terwijl het echt niet zo simpel is . Met een beschuldigende vinger wijzen is dat jammer genoeg wel

henshem schreef:

De dierenartsen die hun praktijk hebben verkocht aan Evidensia of Anicura hebben daarmee heel veel geld verdiend. Die geïnvesteerde bedragen moeten nu worden terugverdiend met hogere tarieven, zo veel mogelijk doorbehandelen en bij voorkeur doorverwijzen naar een specialist van dezelfde keten. Dit is niet met een beschuldigende vinger wijzen, dit is hoe het is gegaan.

Babootje schreef:

MissyNr1 schreef:

Dus er zijn veel kanten. Maar ik vind het jammer dat het vaak lelijk wordt gemaakt. De dierenarts is een graaier of deugt niet. En de eigenaar is eigenwijs en wil niet betalen voor z'n dier. Terwijl het echt niet zo simpel is . Met een beschuldigende vinger wijzen is dat jammer genoeg wel

henshem schreef:

De dierenartsen die hun praktijk hebben verkocht aan Evidensia of Anicura hebben daarmee heel veel geld verdiend. Die geïnvesteerde bedragen moeten nu worden terugverdiend met hogere tarieven, zo veel mogelijk doorbehandelen en bij voorkeur doorverwijzen naar een specialist van dezelfde keten. Dit is niet met een beschuldigende vinger wijzen, dit is hoe het is gegaan.

Ze zullen best een goede prijs hebben gekregen, maar of dit nu ook debet is aan de prijsverhogingen is misschien niet zo 1:1 te zeggen.
Maar daar waar je zou verwachten dat door schaalgrootte en het concentreren van bepaalde diensten de prijzen juist zouden kunnen dalen zijn ze bizar gestegen.

Marije_jiplover schreef:

Maar nu ben jij eigenaar van een kleine dierenartspraktijk en je nadert je pensioenleeftijd.
Je geld zit voor een groot deel in die praktijk (pand, apparatuur, etc).
Niemand van je eigen personeel wil de praktijk overnemen en je kunt de praktijk ook niet in je familie overdragen. En dan komt er iemand langs die dat wel wil doen. Zeker in het licht van 10 jaar terug, toen men nog niet heel goed wist wat het beleid van deze partijen zou worden, is het toch niet heel gek dat je ja zegt tegen een partij die jou een goede prijs voor je praktijk biedt, je personeel overneemt en baangarantie geeft en ervoor zorgt dat de patiënten uit jouw buurt zorg kunnen blijven krijgen?

Met de kennis van nu kun je klem komen te zitten tussen hem principieel niet verkopen aan een investeerder, omdat je nu weet wat hun strategie is, en helemaal geen overnamekandidaat hebben en daarmee dus je bedrijf moeten beëindigen, waarbij je er altijd op achteruit gaat (en de zorg voor de patiënten in jouw buurt per definite naar beneden gaat, vanwege het wegvallen van een praktijk).

Dus ja, zeg het maar, wie zou uit principe zijn eigen toko zonder opbrengst en mogelijk met verlies sluiten, ondanks dat er een overnamebod ligt wat jou gewoon prima van een oude dag kan voorzien?

Achterom schreef:

Marije_jiplover schreef:

Maar nu ben jij eigenaar van een kleine dierenartspraktijk en je nadert je pensioenleeftijd.
Je geld zit voor een groot deel in die praktijk (pand, apparatuur, etc).
Niemand van je eigen personeel wil de praktijk overnemen en je kunt de praktijk ook niet in je familie overdragen. En dan komt er iemand langs die dat wel wil doen. Zeker in het licht van 10 jaar terug, toen men nog niet heel goed wist wat het beleid van deze partijen zou worden, is het toch niet heel gek dat je ja zegt tegen een partij die jou een goede prijs voor je praktijk biedt, je personeel overneemt en baangarantie geeft en ervoor zorgt dat de patiënten uit jouw buurt zorg kunnen blijven krijgen?

Met de kennis van nu kun je klem komen te zitten tussen hem principieel niet verkopen aan een investeerder, omdat je nu weet wat hun strategie is, en helemaal geen overnamekandidaat hebben en daarmee dus je bedrijf moeten beëindigen, waarbij je er altijd op achteruit gaat (en de zorg voor de patiënten in jouw buurt per definite naar beneden gaat, vanwege het wegvallen van een praktijk).

Dus ja, zeg het maar, wie zou uit principe zijn eigen toko zonder opbrengst en mogelijk met verlies sluiten, ondanks dat er een overnamebod ligt wat jou gewoon prima van een oude dag kan voorzien?

Tja, ook 10 jaar geleden had je kunnen voorzien dat het geld gewoon op de een of andere manier terugverdiend zou moeten worden.
Ik blijf het zo gek vinden dat de dierenartsen (ook hier in de omgeving) blijven roepen dat ze dit niet verwacht hadden. Hoe denk je anders dat een commerciele partij aan het geld komt voor al die overnames? Dat wordt toch ergens mee verdiend?

Achterom schreef:

Marije_jiplover schreef:

Maar nu ben jij eigenaar van een kleine dierenartspraktijk en je nadert je pensioenleeftijd.
Je geld zit voor een groot deel in die praktijk (pand, apparatuur, etc).
Niemand van je eigen personeel wil de praktijk overnemen en je kunt de praktijk ook niet in je familie overdragen. En dan komt er iemand langs die dat wel wil doen. Zeker in het licht van 10 jaar terug, toen men nog niet heel goed wist wat het beleid van deze partijen zou worden, is het toch niet heel gek dat je ja zegt tegen een partij die jou een goede prijs voor je praktijk biedt, je personeel overneemt en baangarantie geeft en ervoor zorgt dat de patiënten uit jouw buurt zorg kunnen blijven krijgen?

Met de kennis van nu kun je klem komen te zitten tussen hem principieel niet verkopen aan een investeerder, omdat je nu weet wat hun strategie is, en helemaal geen overnamekandidaat hebben en daarmee dus je bedrijf moeten beëindigen, waarbij je er altijd op achteruit gaat (en de zorg voor de patiënten in jouw buurt per definite naar beneden gaat, vanwege het wegvallen van een praktijk).

Dus ja, zeg het maar, wie zou uit principe zijn eigen toko zonder opbrengst en mogelijk met verlies sluiten, ondanks dat er een overnamebod ligt wat jou gewoon prima van een oude dag kan voorzien?

Tja, ook 10 jaar geleden had je kunnen voorzien dat het geld gewoon op de een of andere manier terugverdiend zou moeten worden.
Ik blijf het zo gek vinden dat de dierenartsen (ook hier in de omgeving) blijven roepen dat ze dit niet verwacht hadden. Hoe denk je anders dat een commerciele partij aan het geld komt voor al die overnames? Dat wordt toch ergens mee verdiend?

MissyNr1 schreef:

Bij die podcast hoor je maar 1 kant van het verhaal, van de diereigenaar. En van een journalist die misschien opeens een mooi verhaal kan bedenken dat gaat scoren. En die dierenarts die in dat artikel een aanbod had gehad van 6 nullen. Het zijn verhalen van individuen. Waar hele groepen mensen hun mening op baseren. En er wordt besloten wie de goeie en wie de slechte is. Soms gaan dingen op die manier hun eigen leven leiden terwijl de basis niet altijd zo stevig is als het lijkt