Marigold schreef:Nee, talent is niet te koop maar goede paarden en goede begeleiding wel.
En het kan niet zo zijn dat hogerop komen alleen maar is weggelegd voor diegenen die goed met de ‘aparte sfeer’ kunnen omgaan.
Als die aparte sfeer (lees: gedrag van bijzondere types waarin dat ‘aparte’ makkelijk wordt weggewimpeld als zijnde bevlogen, waarin ook weer een kern van waarheid zit) een - zo we inmiddels toch gezamenlijk hebben erkend, bepaald me-too gehalte heeft.. (als hè, het is aan de rechter en ik bedoel niet eens deze specifieke situatie maar in het algemeen vind ik dit),
dan is het m.i. goed om dat ook eens vanuit me-too te benaderen.
Gewoon omdat iets dergelijks niet de kansen van zo’n meisje in de weg mag zitten. Het is uiteindelijk ook een vorm van discriminatie. Ben je makkelijk, dan kom je verder dan wanneer je gevoeliger bent (als persoon/persoonlijkheid).
Het is aan de rechter om dit goed te beoordelen.
Ik bedoel het niet eens als veroordeling ofzo, als het zo simpel was dan kon alles wel gemakkelijk veranderen ten goede. Maar we leven en leren.
Vroeger mocht je vader of de leraar je een tik geven. De kinderen luisterden toen wel beter (even zwartwit gesteld).
Nu mag dat om goede redenen (doordacht door diegenen met kennis van zaken) niet meer en moeten er andere manieren worden gevonden om alsnog het respect te krijgen als opvoeder of leraar.
Vroeger mochten instructeurs hun hand op je bovenbeen leggen. 95% van de instructeurs deden dat zonder bijbedoelingen. 80% van de kinderen ervoeren geen bijbedoelingen.
Het is in feite gewoon een normaal hulpmiddel. Maar ook sommige kinderen voelen zich er ongemakkelijk bij en durven dat niet aan te geven.
En ook daar zit verschil in wat de algehele sfeer is.
Als dus een trainer zo’n trainee vanuit een professionele afstand uitleg geeft dan kan een hand heel anders (helemaal niet invasief) voelen dan als hij tegen de trainee verteld over zijn eigen sexuele leven. Dan voelt zo’n kind zich misschien wel heel ongemakkelijk en dat is niet oke.
En dan dat ook nog eens icm een rijke pappie en hoge verwachtingen en status en geld.. recepy for disaster!
Heel verhaal. Zal ook wel beetje mijn eigen verdriet/frustratie zijn, omdat ik vroeger niet zo vlot en leuk en makkelijk was en niet tegen dubbelzinnige opmerkingen kon en daardoor (zo ervoer ik dat althans) mijn plekje ook niet echt vond qua bijrijden of wedstrijden rijden.
En o.a daarom denk ik dat het in 2025 wel van belang is om echt voor de kinderen op te komen, ook al is er nog een oudere garde die niet anders gewend is dan hoe het vroeger ging. Dat heet vooruitgang.
Om echt succesvol te worden en de OS te winnen is van veel factoren afhankelijk.
Talent, geld, ouders, kansen, motivatie, de wil om alles opzij te zetten voor je sport.
Niet of je ‘makkelijk’ of niet bent. Dat probleem speelt ook niet alleen in sport, maar overal in de hele maatschappij.
Dat is echt een probleem.
Maar volgens mij niet het probleem wat in deze zaak speelt. Maar goed, wij weten ook niet alle kanten van het verhaal.
Geplaatst: 13-04-25 16:56 
wij hadden een dergelijk gezin in het dorp wonen. Zwemmen in het geld maar geen feeling met paarden en paardrijden. De duurste ponys werden gekocht, zij verprutste het dier met haar gebrek aan rijkunst. En dan ging een wedstrijd uiteraard niet goed met veel commentaar, hup pony verkocht en een nog duurdere ervaren pony werd gekocht, bewezen Z maar binnen no time had ze het beest weer helemaal verklooid en zo herhaalde het zich steeds weer. Op een gegeven moment stopte ze met paardrijden gelukkig 
Wat, waar haal je nou weer arme paarden tevoorschijn in dit verhaal?
