Sorry, maar als je dreigt je paarden een voor een af te maken, geloof ik er geen donder meer dat hij ook maar iets geeft om paardenwelzijn.
En nee, ik vind daar een verschil in zitten. Voorbeeld: ik hou niet van PRE's, en niet van die stijl van rijden. Maar om erover te kunnen oordelen of het wel of niet goed is. moet ik me erin verdiepen, en zelf voelen wat kan.
Ik geef een meisje les met een PRE. Dat paard heeft de neiging om zich op te kroppen, en achter de loodlijn te kruipen, waarbij zij niets meer in handen heeft. En waar we dus aan werken in de lessen is hem aan de hulpen maken ipv vluchten voor het been, actief, van achter uit, met een swingende losse rug, hem te laten stretchen naar de hand toe, en bij dat paard actief erop letten dat hij niet op de binnenschouder valt, waarbij hij weer opkropt, maar juist bij die introduceer ik al wat zijgangen, omdat hij dat vrij makkelijk oppakt, en het geeft hem zoveel vertrouwen dat hij dan ook naar voren naar die hand toe durft. Plus dat het een wat verzamelende werking heeft (iets wat die paarden natuurlijk heel goed kunnen) en hem meer op het achterbeen zet (vindt hij moeilijk) waar hij vrijer van wordt in de voorhand, en dus komt hij voor de loodlijn.
Bij een ander werk ik met een KWPN.
Paard in kwestie heeft een peesblessure gehad en moet nu weer opgebouwd worden. Bij dat paard interesseert die loodlijn me helemaal niets. Ik weet namelijk dat ze heel makkelijk strekken en verlengen, en dus komt hij vanzelf voor de loodlijn.
Bij dat paard zijn we voornamelijk aan het werk met de kwaliteit van overgangen en de gangen zelf. Wel van de binnenschouder afhouden, zodat hij vertrekt vanuit het binnenachterbeen. maar verder weinig wendingen, weinig buiging, vooral gewoon overgangen, recht op de rechte lijn, gebogen op de gebogen lijn.
Klinkt super basis, is het ook, en de theorie daarachter is dat als jouw schouders de schouders van het paard kunnen plaatsen, en jouw heupen de heupen van het paard controleren, je tempo, ritme en lengte van de passen kunt controleren, je alle oefeningen kunt rijden.
Maar als die KWPN dus echt begint te swingen (en dat kán ie, super leuk paard) komt hij achter de loodlijn. Dat geeft helemaal niets, want hij is prachtig over de rug, geeft na, plaatst de achterhand goed, laat los en swingt de pan uit af en toe, en dan kan ze op hele kleine hulpen hele gave overgangen rijden (hij wordt er wel heet van
)
Maar ik kán met die beide paarden op een totaal verschillende manier werken omdat ik weet wat het paard kan, waar ze van nature goed in zijn, en ik weet wat ik doe.
Zou ik op een heel zwart witte manier met driehoekjes gaan werken, krijg ik de KWPN niet aan het swingen, en de PRE niet achter de loodlijn weg.
Die PRE kan je dingen heel leuk mee laten uitzien, en als je niet goed kijkt, lijkt het net of hij super nageeflijk is. Maar de teugels hangen door, en contact met de hand maakt hij niet.
Tot je hem stimuleert te stretchen, te verlengen in het frame en hem meer op achter gaat zetten, en dan doet hij het wel, maar met de bouw van zijn kaak en nek kán hij dan niet meer achter de loodlijn komen, daar heeft hij de ruimte niet voor als hij lengte in de hals maakt.
Maar als ik een KWPN ga beoordelen op dezelfde manier als een Spanjaard, ben ik naar beide paarden niet eerlijk, en vraag ik de KWPN dingen waardoor hij in no time weer met een dik been staat, en de Spanjaard komt nooit los en blijft zich opkroppen.
En dat is een nuance verschil wat ik bij Karel nooit zie. Plus dat hij nooit iets heeft laten zien.
En nee, je hoeft geen ruiter te zijn om te kunnen zien, maar je moet wel ruiter zijn om het nuance verschil te snappen en te begrijpen waarom je met het ene paard anders werkt dan het andere.
Geplaatst: 26-04-22 13:55 
)
