DreamGuide schreef:Maar ik neem aan dat jij niet afhankelijk bent van het rijden van wedstrijden voor je inkomen, eigenaren op je nek hebt zitten, en dat als jouw paard aangeeft er geen zin meer in te hebben, of het niveau niet aankan, hij niet meteen de deur uit hoeft. Dáár zit imo het verschil, en ik denk dat dat ook grotendeels is waar Voorn op doelt: de professionele wedstrijdruiter, niet de hobbyist die voor de lol op wedstrijd gaat, maar kan het niet meer, dan is er ook geen man overboord.Ik begrijp je punt, maar ik vind vooral het gebruik van het woord 'we' nogal lastig. Het is allom bekend dat er een hoop ruiters zijn die waardeloos met hun paarden omgaan, zowel in de wedstrijdsport als recreatief. Maar er zijn ook een hoop ruiters die alles op alles zetten om een team te vormen met het paard en het ze zo aangenaam mogelijk te maken.
Als deze meneer er van overtuigd is dat je geen wedstrijden kan rijden uit liefde voor het dier (en evt de sport daarbij), vind ik zijn intenties om door te gaan met paardrijden nogal dubieus. Hou er dan maar gewoon helemaal mee op.
Dit is natuurlijk puur mijn mening.
Vergeet ook niet dat er voor elke Salinero en Nadine die lekker op pensioen mogen bij hun ruiters, er honderden zijn die van hot naar her gesleept worden, al dan niet als leerpaard, omdat ze níet op het allerhoogste niveau mee kunnen draaien. Dat betekent niet automatisch dat er slecht voor ze gezorgd wordt of dat ze er grote hinder van ondervinden, maar wel dat ze inderdaad weinig meer zijn dan een gebruiksvoorwerp. En ik heb inmiddels genoeg gezien om te weten dat die uitspraak wel degelijk hout snijdt. Tussen liefde voor de sport en liefde voor het dier zit imo een verschil.