Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-10-19 10:58

Geplaatst: 28-10-19 10:58

Wat een fijne reactie Aleeneh. Ik had er eigenlijk al een beetje spijt van de post en dacht nu krijg ik heel bokt over me heen, dat ik de merens gelijk mee naar buiten neem, maar nu blij dat ik dit gedaan heb. Een merens wordt zadelmak gemaakt door in het voorjaar de paarden naar beneden te rijden en alle 4 jarigen wordt door de jeugd naar beneden gereden in de kudde op een halstertje en zonder zadel. Die paarden die dat niet goed doen, worden echt beleerd en stapje voor stapje gewend. Maar de meesten vinden het OK. Een merens wordt dus altijd buiten beleerd tijdens buitenritten. Pas veel later wordt er in de bak mee gereden. Chico heeft echt al zo vreselijk veel gezien, en ik weet wat hij allemaal heeft gedaan. +:)+

Dat pasje achteruit zetten en weer vooruit vind ik een hele goede. Daar had ik dan weer nooit van gehoord. Ga ik zeer zeker eens toepassen, want je zit al gauw in een strijd en dat is naar.

Vandaag tijdens de mist gereden en één keer eraf gegaan (criteria is altijd→ situatie was daar die zelfs onze overleden Hercule die zo bomproof was eng zou vinden

, dan is er compassie) en toen merkte ik dat het aarzelen, wachten erger werd en vaker gebeurde tijdens de rit en ik vond het geen goede zaak om iedere keer er af te gaan, dus daar gelijk mee gestopt.
Opeens wist ik van binnen dat ik te afwachtend en te soft was en dat kordaatheid en strengheid nu op zijn plaats was. Hem de hemel ingeprezen als hij door ging als hij ergens naar keek en voelbaar was dat hij het merens anker uit wilde gooien, streng gepraat en zelfs een tik gegeven, zo van nu is het klaar, niet zeuren en gaan met die banaan (paard heeft echt zo verschrikkelijk veel gezien en gedaan met zoveel verschillende ruiters).
Daarna was het zo goed als over en kon ik goed rijden en hem zelfs lekker laten galopperen zodat hij opgebouwde stress kon afvoeren. Behalve op het einde waar alle enge dingen bij elkaar kwamen wilde hij echt niet meer verder. Onder bemoedigend praten, kreeg ik hem langs de dingen en ik werd geholpen door de mensen die even de honden binnen haalden→ dat was net teveel. Hij durfde niet verder en de honden stonden flink te blaffen paar meter verderop en blokkeerden de weg :(:)

waarvan ik wilde dat hij in ging . Er lagen allerlei obstakels→ Franse chaos ~~}>

, reed een tractor op het erf, de honden gingen te keer, de koeien maakte geluid in de stal→ en hij was er nog nooit geweest.
De volgende keer, maar Polie eens voorop zetten en dan weet hij dat het OK is van binnenuit, maar hij was dapper en ik heb hem de hemel ingeprezen

. Hij heeft het zelf gedaan en ik ben er op gebleven. Dapper paard!

Dank je wel voor deze fijne tip van achteruit gaan, stoppen, belonen, en vooruit gaan tot de lijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-10-19 13:21

Geplaatst door de TopicStarter : 28-10-19 13:21

Ik vind juist uit jouw verhalen altijd blijken dat je ontzettend begaan bent met je paarden, dus ga ik er vanuit dat jij zelf ook heel goed weet wat je paard wel of niet aan kan. Daar ga ik als buitenstaander via bokt niet aan twijfelen

Als je paard het aankan om mee naar buiten te gaan is dat alleen maar fijn, een mooie manier om lekker aan elkaar te wennen en veel samen mee te maken. Doet de band vaak alleen maar goed.

Je zegt, mijn criterium is dat ik compassie heb als Hercule het ook eng gevonden zou hebben. Dat vind ik wel een dingetje waar ik zelf anders tegenover zou staan. Chico is Chico, niet Hercule. Ze zijn allebei Merens, maar ook allebei hun eigen persoonlijkheid. Als hij dus aangeeft dat hij iets eng vindt, doet hij dat niet voor niks, is het voor hem wel een issue. Hem daarin niet serieus nemen zal hem niet helpen. Ik zou zeker accepteren dat hij zich op dat moment zo voelt, maar het doel is natuurlijk dat je hem laat zien dat het allemaal zo erg niet is en dat hij niet bang hoeft te zijn. Maar ik zou de gedachte proberen te vermijden van "stel je niet aan, Hercule kon dit ook gewoon" (nu vul ik even wat in voor je hoor, want ik weet natuurlijk niet precies jouw gedachtegang), die zal hem niet helpen om het voortaan wel te durven.

Je hebt in mijn ervaring inderdaad twee verschillende vormen van spanning: "Ik vind dit eng dus ik wil wel maar ik durf dit niet," en "Ik vind dit moeilijk dus ik wíl het niet". Bij de eerste probeer ik lief en geduldig te zijn, nadenktijd te geven, approach en retreat, begripvol en bemoedigend (maar wel héél duidelijk in wat ik wil en wat het goede antwoord is en wat niet).
Die tweede is een iets 'dominantere' vorm van spanning, en in mijn ervaring werkt het dan inderdaad juist niet om té afwachtend er mee om te gaan, dan neemt hij namelijk zelf wel het heft in handen en besluit hij dat hij wel bepaalt dat hij het niet doet. Als je zelfverzekerd en kordaat in je schoenen staat en zegt: "Kom, we gaan dit samen wel degelijk doen," dan worden die paarden daar vaak inderdaad beter van. Het geeft ze vaak rust als ze kunnen vertrouwen op een daadkrachtige leider die ze langs moeilijke obstakels leidt.
Een paard kan ook prima soms het ene doen en dan het andere, dus je moet daarin goed kunnen aanvoelen en schakelen om echt effectief te handelen.

Maar elk paard is anders en elke situatie is anders, uiteraard :-)

Fantastisch dat je trouwens zo'n fijne dappere merrie hebt die het hem allemaal kan leren. Daar zal hij veel aan hebben.

**Geplaatst**: 28-10-19 13:42

Geplaatst: 28-10-19 13:42

Aleeneh schreef:
Ik vind juist uit jouw verhalen altijd blijken dat je ontzettend begaan bent met je paarden, dus ga ik er vanuit dat jij zelf ook heel goed weet wat je paard wel of niet aan kan.

Dank je wel. Mijn paarden zijn inderdaad alles voor me en ik wil als vrienden met hen in een "win-win→ zij leuk en ik leuk situatie" met ze door het leven. Is heel belangrijk voor me.

Aleeneh schreef:
Je zegt, mijn criterium is dat ik compassie heb als Hercule het ook eng gevonden zou hebben. Dat vind ik wel een dingetje waar ik zelf anders tegenover zou staan. Chico is Chico, niet Hercule.

Klopt en dat geef je heel goed aan.
Chico en ik zijn aan het zoeken. De ene dag is Chico vreselijk dapper, de andere dag zoals vandaag was hij voor zijn doen schijterig. Die 1ste situatie waar ik ben afgestapt, was voor mij geen twijfel→ zelfs Hercule vond het altijd vervelend als die situatie er was.
Alle andere situaties is het met Chico zoeken wat wel echt eng is of meer een dominantie dingetje, want het is ook een mijnheertje!

Niet zo erg dominant als Hercule, zelfs totaal niet, maar hij is er wel degelijk en dat is tof en goed.

Aleeneh schreef:
"Ik vind dit eng dus ik wil wel maar ik durf dit niet," en "Ik vind dit moeilijk dus ik wíl het niet". Bij de eerste probeer ik lief en geduldig te zijn, nadenktijd te geven, approach en retreat, begripvol en bemoedigend (maar wel héél duidelijk in wat ik wil en wat het goede antwoord is en wat niet).
Die tweede is een iets 'dominantere' vorm van spanning, en in mijn ervaring werkt het dan inderdaad juist niet om té afwachtend er mee om te gaan, dan neemt hij namelijk zelf wel het heft in handen en besluit hij dat hij wel bepaalt dat hij het niet doet. Als je zelfverzekerd en kordaat in je schoenen staat en zegt: "Kom, we gaan dit samen wel degelijk doen," dan worden die paarden daar vaak inderdaad beter van.

Helemaal met dit stuk eens Alleneh. En dat is even uitzoeken en ook wel moeilijk met een nieuw paard, want ik wil hem ook niet te veel gaan pamperen maar ook niet het andere uiterste want dat past al helemaal niet bij me en al menigmaal heb ik gedacht dat ik ozo blij ben dat ik hem in St Ybar, waar hij woonde en gewend was al 3 dagen heb gereden en mogen kennismaken→ mijnheertje evenwicht. Het kordate werkte goed bij hem vandaag en ik denk dat ik te afwachtend ben geweest. Dus op tijd hersteld mijn houding, denk en hoop ik.

Aleeneh schreef:
Fantastisch dat je trouwens zo'n fijne dappere merrie hebt die het hem allemaal kan leren. Daar zal hij veel aan hebben.

Hier heb ik zo vreselijk om moeten lachen, want Polie is NU goed voorop maar het heeft mij en haar 11 jaar gekost, voordat ze alleen zonder hulp van Hercule voorop kon lopen zonder dat hij het over moest nemen. En net toen zij dapper werd (een grotere schijterd als Polie bestaat volgens mij niet, maar dat is helemaal voorbij) en we alleen konden rijden en Hercule niet meer nodig had kreeg ze peesproblemen door een grote val op de wei

. Maar het gaat goed met haar dus naast haar lopen buiten gaat en dan kleine stukjes in draf erop kan nu zeker. Chico wordt dus vooral alleen gereden en dat doet hij ook heel erg goed, is hij op getest in St Ybar en ook de kudde achterlaten deed en doet hij heel erg goed.

Dank je wel Alleeneh voor je feedback. Vind het fijn iemand die mee wil sparren met me want ik wil het ozo graag goed doen met Chico en elk paard is het wiel opnieuw uitvinden. Hij zit echt tussen Hercule en Polie in met een hele hoop dingen.

**Geplaatst**: 28-10-19 14:16

Re: [BLOG] Mijn eerste ervaringen met het trainen van paarden

Geplaatst: 28-10-19 14:16

Wat een mooie blog! En ook deels herkenbaar!

Ik lees zo ongelofelijk veel van mijn eerste echte eigen paard. En ik hoop zij uiteindelijk ook van mij :+:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-10-19 20:13

Geplaatst door de TopicStarter : 28-10-19 20:13

pien_2010 schreef:
Chico en ik zijn aan het zoeken. De ene dag is Chico vreselijk dapper, de andere dag zoals vandaag was hij voor zijn doen schijterig. Die 1ste situatie waar ik ben afgestapt, was voor mij geen twijfel→ zelfs Hercule vond het altijd vervelend als die situatie er was.
Alle andere situaties is het met Chico zoeken wat wel echt eng is of meer een dominantie dingetje, want het is ook een mijnheertje! Niet zo erg dominant als Hercule, zelfs totaal niet, maar hij is er wel degelijk en dat is tof en goed.

Zo werkt dat he met een nieuw paard

Even wennen aan elkaar, weer opnieuw synchroniseren. Zal voor jullie beide wel zo zijn, ook hij moet omschakelen.
Warwick Schiller heeft hier een mooie manier van denken voor, vind ik. Hij zegt altijd: "You have to work with the horse you have today." Kortom, je moet altijd dealen met het paard wat je op dát moment voor je hebt, en afhankelijk van de omstandigheden kan dat gisteren of morgen of zelfs over een paar minuten weer heel anders zijn. Misschien zit jij beter of minder in je vel, misschien waait het iets harder of is het een graadje kouder, misschien is net voor je kwam een vliegtuig laag overgevlogen, misschien stond er een grasspriet scheef. Er zijn heel veel redenen waarom een paard soms wat dapperder is dan de andere keer en het is iedere keer weer aanpassen en aanvoelen

Dat maakt het ook zo moeilijk, paarden! Maar ook een toffe uitdaging!

pien_2010 schreef:
Helemaal met dit stuk eens Alleneh. En dat is even uitzoeken en ook wel moeilijk met een nieuw paard, want ik wil hem ook niet te veel gaan pamperen maar ook niet het andere uiterste want dat past al helemaal niet bij me en al menigmaal heb ik gedacht dat ik ozo blij ben dat ik hem in St Ybar, waar hij woonde en gewend was al 3 dagen heb gereden en mogen kennismaken→ mijnheertje evenwicht. Het kordate werkte goed bij hem vandaag en ik denk dat ik te afwachtend ben geweest. Dus op tijd hersteld mijn houding, denk en hoop ik.

Klinkt alsof je er goed mee om bent gegaan hoor!

pien_2010 schreef:
Aleeneh schreef:
Fantastisch dat je trouwens zo'n fijne dappere merrie hebt die het hem allemaal kan leren. Daar zal hij veel aan hebben.
Hier heb ik zo vreselijk om moeten lachen, want Polie is NU goed voorop maar het heeft mij en haar 11 jaar gekost, voordat ze alleen zonder hulp van Hercule voorop kon lopen zonder dat hij het over moest nemen. En net toen zij dapper werd (een grotere schijterd als Polie bestaat volgens mij niet, maar dat is helemaal voorbij) en we alleen konden rijden en Hercule niet meer nodig had kreeg ze peesproblemen door een grote val op de wei . Maar het gaat goed met haar dus naast haar lopen buiten gaat en dan kleine stukjes in draf erop kan nu zeker. Chico wordt dus vooral alleen gereden en dat doet hij ook heel erg goed, is hij op getest in St Ybar en ook de kudde achterlaten deed en doet hij heel erg goed.

Dank je wel Alleeneh voor je feedback. Vind het fijn iemand die mee wil sparren met me want ik wil het ozo graag goed doen met Chico en elk paard is het wiel opnieuw uitvinden. Hij zit echt tussen Hercule en Polie in met een hele hoop dingen.

Haha! Dat betekent dus dat je heel goed werk verricht hebt met haar! Is een extra complimentje voor jezelf.
Wat fijn dat Chico zo goed alleen kan! Er zijn veel paarden die daar moeite mee hebben.

Je mag altijd een berichtje doen als je wil sparren hoor! Ik wil altijd wel meedenken. Klopt helemaal, dat je bij elk paard wel het wiel opnieuw lijkt te moeten uitvinden. Daarom vind ik het zo leuk dat ik de laatste jaren met zoveel verschillende paarden kan werken, dat maakt het echt erg interessant en je moet steeds nieuwe oplossingen bedenken voor hetzelfde probleem.

xSannee schreef:
Wat een mooie blog! En ook deels herkenbaar!

Ik lees zo ongelofelijk veel van mijn eerste echte eigen paard. En ik hoop zij uiteindelijk ook van mij

Dankjewel! Ja, een eigen paard is ongelooflijk leerzaam en een beetje confronterend, haha. Dan weet je ineens hoeveel je ook nog niet weet. Maar dat gaat vanzelf steeds beter!

**Geplaatst**: 30-10-19 16:04

Geplaatst: 30-10-19 16:04

Aleeneh schreef:
Daarom vind ik het zo leuk dat ik de laatste jaren met zoveel verschillende paarden kan werken, dat maakt het echt erg interessant en je moet steeds nieuwe oplossingen bedenken voor hetzelfde probleem.

En....je kunt ons mee laten leren van het door jou geleerde. Vind ik erg fijn hoor dat je dat doet! :))

Ik denk dat onze probleempjes te maken hadden met dominantie en daarna pas met "eng vinden". Gisteren nl heeft Chico een duidelijke gooi naar het leiderschap gedaan van ons drieën. Er is bij mij één strenge regel, de paarden blijven uit elkaars voer emmer en er wordt niet mee gedonderd met die regel.
Dus Polleke haar emmer gegeven, en ik loop naar Chico toe met de emmer en die dacht mij straal voorbij te kunnen lopen en zijn neus in de emmer van Pol te kunnen stoppen. :oo

. Ik heb kordaat en zeer streng opgetreden en de emmer geblokt en hem weggestuurd. Tot twee keer kwam hij terug om naar de emmer van Pol te gaan. Pol kent het hier wel en zij weet, dat dit echt een no go is, dus die smikkelde heerlijk onverstoorbaar door. Dus Chico weggestuurd tot twee keer en de 2de keer gewezen op zijn emmer en anders maar niet. Dus het werd met een pissige blik zijn eigen emmer

. In mijn binnenste lig ik dan in een deuk, maar ik was ook heel bezorgd, want dat vind ik dus niet goed, die gooi naar het leiderschap en dat gaat dus echt niet gebeuren hier (ik heb een goede leerschool gehad met zeer dominante Hercule die indertijd nog hengst was)..

Vandaag voorgenomen om weer te rijden en hij was top. Echt 100% top. Ook al had ik gekozen voor een rondje waar hij graag al 2x gegaan is, ik vond het echt heel fijn, want hij heeft 0 x ook maar iets uitgehaald van dominantie en het briesen was er volop. Het is een jonge knul, dus ik heb onze Chic eens lekker (langs de koeien!!!) heerlijk laten galopperen en ik heb hem veel laten draven. Ook heb ik hem echt laten voelen dat hij me erg gelukkig heeft gemaakt en dat ik het keigaaf vond weer eens echt rijden op een jong paard die gewoon braaf is.

Op het einde kregen we nog een ongevraagde schrikles waarbij alles klopte. Chico stond naast Polie in zijn wei al helemaal los zonder halster dat net af gedaan was, achter de draad bij de ingang aan de weg, na het rijden. Ik ging nog even de beloofde appelstukjes geven→ hoogtepunt op een merensdag

en buuf kwam langs met zijn tractor met groot apparaat er achter. Chico deinsde terug, Polie

ging naar voren want appeltje kwam er aan, dus die aan haar gegeven. Polie en ik negeerden totaal de tractor en uiteraard ook schrikreactie Chico , dus Chico voelde zich wat raar (geen enkele aandacht gaven we hem) en kwam toen ook maar gelijk naar voren om zijn appelstukjes te halen, want die vonden te gretig aftrek bij onze Pol

.
Zo gaaf, om in die context te kunnen oefenen met een jong paard. Dat vond ik echt een situatie schrik oefening cadeautje in een veilige omgeving (is gewoon een kwestie van mazzel hebben) en Polleke heb ik een hele grote kroel gegeven + extra stukje appel. Dank Pol voor je hulp.

Met eten taalde hijniet naar de emmer van onze Pol. Ook goed begrepen onze simmerik!

Morgen ga ik weer wat met hem doen, want hij krijgt een buikje en dat is onnodig. het leven is te goed hier.

**Geplaatst**: 30-10-19 17:25

Geplaatst: 30-10-19 17:25

Alleeneh, hoe ga jij om met leiderschap of is dat vooral een merens dingetje?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-10-19 10:18

Geplaatst door de TopicStarter : 31-10-19 10:18

Leuke verhalen weer Pien :-)

Op die manier zal hij vast gauw leren hoe alles in jullie wereld in elkaar steekt. Zo zie je maar, hoe Polie vroeger ook was, is ze toch een echte leermeester geworden voor hem.

Wat leiderschap betreft, nee, dat is zéker niet alleen maar een Merens dingetje. Alle paarden zijn kuddedieren en hebben binnen die kudde een 'rangorde'. Het is overigens geen lineaire rangorde die paarden hebben, elk paard heeft met elk ander paard een afzonderlijke verhouding. Paard A kan ook best de baas zijn over B, B over C en C weer over A. Daar valt ook niet echt in te moeien, dat is tussen die twee paarden. Soms is het vanaf moment 1 duidelijk, soms moet er echt even over gebakkeleid worden. Elke dag zijn paarden onderling bezig om de verhoudingen te bepalen en opnieuw te bepalen.

Hoewel jij geen paard bent, zullen ze ook met jou kijken hoe de situatie dan bij jou is, en of jij het recht hebt om hem te bewegen of andersom. Een goede leider is iemand die niet te emotioneel is, maar duidelijk en consequent is. Consequent zijn is bij paarden essentieel, want iets anders begrijpen ze niet. Als iets dag 1 wel mag en dag 2 niet, dat begrijpen ze niet. Daarnaast is consequentheid voor een paard ook zo belangrijk omdat ze op hun leider moeten kunnen bouwen, ze moeten er op kunnen vertrouwen dat hun leider ze veilig houdt. Als ze dat vertrouwen niet hebben, gaan ze zelf de 'leiding' wel pakken, om zichzelf veilig te houden.

Ik vind het prima om met mijn paarden samen te knuffelen, kroelen, spelen, et cetera, maar uiteindelijk ben ik degene die de regels bepaalt. Ik heb een bepaalde 'persoonlijke ruimte' waar een paard best in kan komen (op mijn uitnodiging), als hij dat doet met een vriendelijke zachte onderzoekende energie. Een paard wat echter die ruimte in komt met spanning, stress of dominantie, wordt daar zonder pardon ook weer uit gewieberd, want dat is mijn ruimte. Veel paarden komen met hun schouder in je ruimte duwen bijvoorbeeld, dat laat ik absoluut niet toe, want dat is gewoon gevaarlijk en dat wordt nooit met respect gedaan.

Ik zit niet te wachten op een slaafs paard wat alleen maar doet wat ik zeg. Eigen input wordt gewaardeerd. Maar ik wil wel dat zo'n paard het dan ook accepteert als ik zeg: "Hey, maar dit doen we even niet". Bij een paard wat heel veel eigen ideeën heeft en die aan mij probeert op te leggen op dominante wijze, zal ik best wel streng duidelijk maken dat dat niet de bedoeling is. Maar een paard wat heel vriendelijk vraagt: "Maar mag dit dan ook?", daar probeer ik mee in gesprek te gaan en eigen input te geven. Onze Skye die bedenkt soms op buitenrit dat ze zelf een ander pad in wil dan ik :')

Die ziet dan ineens iets en bedenkt: hey dat is ook leuk daar, en dan wendt ze heel vrolijk en met een zachte energie zelf die kant op. Vaak lach ik daarom, laat haar een paar passen die kant op zetten, en stuur haar dan langzaam en vriendelijk terug naar waar ze vandaan kwam. Ik zeg niet meteen: Nee, dat mag niet!! Zo blijft ze speels en open. Soms, als het uitkomt, ga ik ook wel eens mee in haar ideeën.

Maar recent werkte ik ook met een ander paard, die bedacht gewoon ineens dat 'ie niet de kant op wilde die ik wilde (ik werkte toen op de grond) en die zette het vol op een lopen, vol de andere kant op. Die wilde zich gewoon lostrekken. Dan ben ik fermer, zet ik heel resoluut de kont om tot ze mijn kant op staat met haar hoofd en dán laat ik haar daar stilstaan en daar over nadenken, net zo lang tot er ontspanning volgt. Dan zeg ik wél: "Hey, maar die negatieve energie hoef je in mijn bijzijn niet te hebben, je kunt ook ontspannen bij mij blijven." Ik zorg wel dat ik alleen reageer op wat ze dan doet, en niet zelf boos word ofzo. Als ze daarna het goede antwoord geeft, ontspan ik ook weer helemaal, en zodra ze weer zelf die negatieve energie heeft, reageer ik weer, tot ze het goede antwoord vindt, en dan laat ik weer los. Zo leg ik haar uit hoe het ook kan, en dat het fijn is om een samenwerking met mij te zoeken ipv me tegen te werken.

Hoop dat dit een beetje beantwoordde wat je wilde weten :-)

**Geplaatst**: 31-10-19 10:39

Geplaatst: 31-10-19 10:39

Aleeneh schreef:
Hoop dat dit een beetje beantwoordde wat je wilde weten

Ja, zeer zeker wel. Ik vind het een geweldig verhaal en het lijkt heel erg op hoe ik het ook doe met de paarden. Opluchting.
Dank je wel voor het delen hiervan!! +:)+