janouk schreef:Niet met je eens, terpetijn.
Het kan echt anders. Toen wij tien jaar geleden in de mensport stapten, was dat een verademing.
Van nare concurrentie is geen sprake. Mensen geven tips, lenen spullen uit als je wat vergeten bent, applaudisseren bij een goede rit, helpen met omspannen, lopen gezamenlijk parcours, drinken allemaal wat na afloop en proosten op elkaars succes, helpen gezamenlijk de ringen afbreken, helpen koetsen inladen etc.
ik ga met plezier naar een menwedstrijd. Gezelligheid gaat daar samen met mooie paardensport.
je bent van harte uitgenodigd om dat eens live mee te maken
Ook in de dressuursport kan het gezellig zijn.
ik rij een pony tussen de paarden dus als ik de losrijbak inkom kijken ze vaak wel even en hoor je ze langs de kant praten, maar zo gauw we echt gaan rijden is dat alleen maar positief. Ikzelf praat altijd graag met m'n mede wedstrijdruiters, wens ze succes bij hun proeven en vraag hoe het ging als ze klaar zijn. Na een paar keer wat zeggen ontdooien de meeste en kunnen ze ook gewoon vriendelijk terugpraten. Ik heb daardoor altijd een gezellige dag! Uiteraard blijven ze ertussen zitten die niet terugpraten en mij en m'n pony absoluut niet voor laten, maar ach dat is niet mijn probleem. Vervolgens val ik vaak in de prijzen en 'dat soort mensen' niet dus ik denk dat ze vooral dan erg geconcentreerd en gespannen zijn op zulke momenten (ik kijk op m'n werk ook altijd boos als ik geconcentreerd ben).
Het valt me alleen op dat andere mensen nooit beginnen met praten, ik moet altijd beginnen.
Prachtige blog, echt heel mooi geschreven!