Hier (boven in Drenthe) in de buurt al inmiddels drie dode paarden op dezelfde locatie.
Ik heb gemerkt dat de zaailingen vaak niet herkend worden, omdat ze met hun twee lange, smalle kiemblaadjes en de eerste echte blaadjes nog helemaal niet lijken op volgroeide esdoornbladeren. Google helpt!
Ik heb informatie verzameld over het bestrijden van zaailingen (oa bij boeren, akkerbouwers, een kwekerij en een boomkwekerij) die ik graag wil delen:
-uittrekken
-kort afmaaien. Als bij een zaailing het steeltje wordt beschadigd, gaat het plantje dood en zal niet meer uitlopen. Je hebt (als het er erg veel zijn) dan natuurlijk wel het bladafval in het weiland liggen.
-! spuiten !: aangeraden wordt een combinatie van MCPP en MCPA. Dit zijn stoffen die tegenwoordig vrijwel niet meer zonder een spuitlicentie te krijgen zijn. Loonwerkers en sommige boeren hebben een spuitvergunning en kunnen dus deze bestrijdingsmiddelen kopen.
Hierbij is het belangrijk om te spuiten voor de stelen verhout zijn, anders werkt het niet meer goed.
Ook hier geldt dat het afval nog steeds in het weiland achterblijft.
-Het stuk van het weiland afzetten waar het meeste zaad/zaailingen te vinden zijn. Probleem is alleen, dat het zaad in grasland vrijwel niet meer terug te vinden is en je dus niet weet waar het probleem ophoudt. Nu er zaailingen opkomen, heb ik gemerkt dat je die vooral vindt op plekken waar het gras duidelijk dunner is of waar het kaal is, dus op/langs looppaden en randen van de wei. Plekken waar het gras mooi vol en dik is, hebben geen kiemplanten.
-Niemand weet met zekerheid te vertellen wanneer het risico bij een besmet weiland verdwenen is.
Bij mijn wei bleek er in het najaar een hoop zaad te liggen op de plekken waar ik een dikke laag zand had laten storten, bij de uitgangen van de weilanden om blubberbaden te voorkomen. Op die zandplaten was het zaad de hele winter (en nu ook nog) goed te zien. Ontkiemen doet het daar (tot dusver) niet, wel langs de randen ervan, tot zelfs tussen de stenen van de bestrating. Een meter verderop in het gras heb ik nooit zaad kunnen vinden, terwijl er ongetwijfeld net zoveel moet liggen als op het zand.
Volgens de laatste berichten (van het Vlaams Paardenloket en de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht) lijkt het er op dat er verschil kan zijn in de giftigheid van verschillende bomen (van dezelfde soort?). Er loopt momenteel een onderzoek naar. Van dierenartsen en paardeneigenaren wordt de medewerking gevraagd in het verzamelen van zaailingen, zowel uit weides waar paarden lopen zonder ziekteproblemen, als uit weides waar paarden ziek geworden zijn.
Hieronder een kopie van de oproep:
Atypische Myopathie (weidemyopathie) test van esdoornzaden, -bladeren en –kiemen op hypoglycine-A beschikbaar!
Zoals bekend is het toxine hypoglycine-A een verwekker van atypische myopathie, de ziekte die spieren kan aantasten van paarden waardoor vele sterven (70%). Het toxine (hypoglycine A) kan aanwezig zijn in esdoorns, maar dat is niet altijd het geval. RIKILT Wageningen UR heeft een test ontwikkeld die dit toxine in plantenmateriaal kan aantonen. Zo is het toxine al gevonden in esdoornzaden (‘helikoptertjes’) en esdoornbladeren afkomstig uit weilanden met paarden die getroffen waren door de ziekte.
Het Departement Gezondheidszorg Paard van de Universiteit Utrecht wil nu in samenwerking met de afdeling Natuurlijke Toxinen van het RIKILT verder onderzoek doen naar het vóórkomen van hypoglycine-A in esdoornbladeren, -zaden, en –kiemen en het al dan niet ziek worden van paarden. Hiervoor is esdoornmateriaal nodig uit weiden waar de ziekte zich heeft voorgedaan, maar ook uit weiden waar dit nog nooit is gebeurd. Aangezien het nu lente is zal de focus eerst op de kiemen (zaailingen) liggen, die nu groeien in de buurt van esdoornbomen. In de herfst volgen bladeren en zaden.
Heeft u een weide waarin esdoornzaden ontkiemen, en in het najaar zaden en blad terecht komen, stuur dan materiaal in!
Het doel is tweeledig: voldoende monsters verzamelen voor wetenschappelijk onderzoek en zo snel mogelijk een goed betaalbare test te ontwikkelen voor iedereen die zich zorgen maakt over zijn/haar weide.
Alleen als het plantenmateriaal (door dierenarts of eigenaar) met een volledig ingevulde tabel wordt ingestuurd wordt het in behandeling genomen. Als u ook nog enkele foto’s van het weiland en de kiemplantjes per email wilt sturen, stellen wij dat erg op prijs.
Resultaten zullen na de test naar u worden gemaild.
U kunt het formulier downloaden (pdf), invullen en sturen naar:
Universiteitskliniek voor Paarden
T.n.v. dr. Cornélie Westermann
Yalelaan 112
3584CM Utrecht
Foto's van het weiland, de kiemplantjes en eventueel een foto van de boom met blad kunt u sturen naar C.M.Westermann@uu.nl
De link naar het formulier doet het niet in deze kopie, dus daarom apart:
http://www.uu.nl/faculty/veterinarymedi ... mulier.pdf
Nog even wat info:
Er is ook een esdoornsoort, de Amerikaanse esdoorn of vederesdoorn (Acer Negundo) die helemaal niet lijkt op een gewone esdoorn maar die even giftig is. Ik kwam er in de herfst achter dat ik er zo een in de tuin heb staan, omdat er, na het slopen van alle gewone esdoorns uit de tuin, er overal zaad bleef opduiken.
Google alsjeblieft op afbeeldingen van deze boom! (alle foto's die ik hier wil plaatsen zijn te groot)
Het blad ziet er dus heel anders uit dan gewoon esdoornblad. Bovendien is het vaak bont blad. De zaadjes zijn, eenmaal op de grond tenminste, niet dubbel meer, maar enkel. Ze kwamen bij mij met de wind echt heel ver weg.