Elisa2 schreef:Ja dat is weer een andere discussie, ik zou pleiten voor een interne opleiding haha. Praktijk in combinatie met theorie daar leer je volgens mij het meeste van. Maar het idee is goed, het gaat er gewoon om dat mensen een stuk basiskennis zouden moeten hebben voordat ze aan dieren beginnen. (en soms bij kinderen zou dat ook wel handig zijn)
precies dit. Ik heb ADHD en nog niet zo'n beetje ook niet. Als het aan mijn cognitieve niveau lag had ik VWO kunnen doen. Maar toen kwam ADHD ervoor zorgen dat ik netjes op VMBO-T bleef

Dus saaie theorie lessen zijn echt niks voor mij. Ik zou het bijvoorbeeld echt leuk vinden als we op een manege ook van dichtbij een bit bekijken bijvoorbeeld. En zien wat voor bits/bitten (wat is het meervoud?
) er allemaal zijn en dan kan daarbij verteld worden wat de functies ervan zijn. En laat dan bij een paard wat het toelaat even zien wat de lagen zijn en door middel van een model, of simpelweg je scheenbeen (de gevoeligheid en bewegelijkheid van je huid op je scheenbeen is heel vergelijkbaar met dat van de lagen blijkbaar) hoe het bit precies op de lagen werkt en waarom je dus voorzichtig moet zijn met je teugels. Als je dat op je eigen scheenbeen voelt snap je de gevoeligheid ook beter want je voelt het zelf. Dat is fijn voor de mensen met weinig inlevingsvermogrn. Op die manier ben je echt actief bezig met het bit zelf en hoe het werkt Ipv saai in een klas zitten luisteren 
Zo'n theorielesje zou je dan kunnen opvolgen met een praktijkles waar je echt focus op hoe je de teugels gebruikt. Zo wordt je er veel bewuster van en leer je het op de goede manier met de kennis die je er ook voor nodig hebt.
Als je creatieve theorielessen wilt hebben moet je bij mij zijn. Ik weet genoeg manieren