Verslag van kort geding tegen dhr Mekel en SBB.
Uitspraak volgt uiterlijk 9 augustus.
Citaat:
‼️‼️VERSLAG KORT GEDING EXMOORPONY’S‼️‼️
Annet was vanmorgen namens Stichting Wij(s) met wolven aanwezig bij het kort geding rondom de Exmoorpony's. De afgelopen weken hebben wij dhr. Tel ondersteund door relevante informatie aan te leveren. En vandaag morele ondersteuning gegeven door aanwezig te zijn bij de zitting in de rechtbank in Assen. Annet heeft toestemming van dhr. Tel gekregen om verslag uit te brengen en dat verslag hier te delen. Dit bericht mag gedeeld worden onder de voorwaarde dat zowel de naam van de auteur als de naam van de stichting daarbij benoemd wordt. Hieronder is het verslag te lezen:
Vandaag, 12 juli 2024 was het kort geding rondom de Exmoorpony’s die in het natuurgebied Aekingerzand in Appelscha lopen in het kader van natuurbeheer middels begrazing.
De eisers zijn dhr. Veenstra en dhr. Tel bijgestaan door mr A.A. Westers, advocaat van Bout advocaten. De gedaagden zijn dhr Mekel bijgestaan door advocaat W.J. Koops en de publieksrechtelijke rechtspersoon Staatsbosbeheer, bijgestaan door advocaat J. Langbroek.
De gehele zitting wordt gefilmd door een team van Hart van Nederland en door een journalist van RTV Drenthe. De laatste partij is bezig met een documentaire, waarin de beelden van dit kort geding ook opgenomen zullen worden.
De zitting wordt door de rechter geopend met de vraag of er mensen waren die liever niet gefilmd wilden worden. Dat waren aan de kant van de gedaagden twee personen. Daarna mocht mr Westers zijn Pleitnota voorlezen. Hij opende met een beschrijving van het muzikale sprookje van Peter en de Wolf van Prokofjev, waarin de dreigende klanken van de hoorns te horen zijn, die de kinderen moeten waarschuwen voor de wolven. Hij vertelt daarbij dat het in Nederland helaas geen sprookje meer is en haalt daarbij ook het voorval van afgelopen weekend aan, waarbij in Leusden een hondje werd meegenomen door wolven.
Hij geeft uitgebreide uitleg over hoe wolven steeds verder gaan met het zoeken naar prooien en geeft daarbij een beschrijving hoe het is verlopen met de pony’s van dhr. Mekel, sinds ze op het Aekingerzand ingezet worden. Hij wijst er op dat er in een ander gebied al eerder pony’s van Mekel slachtoffer zijn geworden van wolven en dat ook die pony’s niet adequaat beschermd werden tegen de wolven. Daarbij legt hij ook uit dat Exmoorpony’s geen wilde pony’s zijn, maar kleine pony’s die al sinds jaar en dag gebruikt worden als kinderpony’s en in het verleden ook ingezet werden als trekkracht in de landbouw en in de mijnen in Engeland.
Verder geeft hij aan dat de wolven in het Drents Friese Wold nakomelingen zijn van de roedel uit Barnsdorf (Duitsland) die daar bekend stond om hun jacht op paarden. Daarnaast nog veel informatie over gedrag van paarden en wolven, onderbouwd met wetenschappelijke onderzoeken, waarbij de escalatieladder een terugkerend onderwerp is. Het voert te ver om de hele pleitnota hier te citeren, maar de strekking is dat cliënten van de gedaagden eisen dat ze de pony’s binnen 48 uur weg halen uit het gebied, omdat cliënten vanuit de escalatieladder weten dat het risico enorm groot is dat de wolven op deze manier paarden als reguliere prooi gaan zien en zo een steeds grotere dreiging gaan vormen voor hun eigen paarden.
De rechter onderbreekt de pleitnota een aantal keren voor een verhelderende vraag, zoals om hoeveel pony’s het gaat en hoe groot het gebied is. En of het klopt dat er geen bewijs is dat het veulen waarvan de resten zijn gevonden en de 2 verdwenen veulens door wolven zijn opgegeten. “Ze zouden ook maar zo gestolen kunnen zijn” (toehoorders in de zaal zuchten duidelijk hoorbaar op dat moment). Mr. Westers bevestigt dat het inderdaad niet bewezen is en zegt: “Nou, ze zijn verdwenen en ze liepen in een gebied waar veel wolven zijn.” Waarop de rechter knikt en vaststelt dat ze verdwenen zijn.
Hierna krijgen de advocaten van de gedaagden het woord voor hun pleitnota. Zij stellen dat SBB bewust heeft gekozen voor pony’s voor begrazing van het Aekingerzand. Hun juridische standpunt is kort samengevat dat deze zaak niet ontvankelijk is, omdat de eisers ook bij de NVWA terecht kunnen met een verzoek tot handhaving. Dus dat er geen juridisch belang is en het daarom voor de rechter niet ontvankelijk zou moeten zijn. Ook geven ze bezwaar aan omdat het weghalen van de pony’s uit het gebied tevens inhoudt dat ze ook hun overeenkomst met dhr. Mekel zullen moeten beëindigen.
Daarnaast vraagt de advocaat zich af wat er nou zo uniek is aan de pony’s op het Aekingerzand. Waarom gaat het niet over pony’s in andere natuurgebieden?
Ook geven ze aan dat het argument dat de eisers hinder zullen ondervinden niet onderbouwd is. SBB begrijpt dat de wolf een gevoel van onrust kan veroorzaken, maar dat niet duidelijk is waarom de aanwezigheid van de pony’s dit gevoel zou versterken. Tot slot geven zij aan het vreemd te vinden dat de eisers willen dat de pony’s weggehaald worden uit het gebied. Waarom vragen de eisers niet om de pony’s te beschermen? De termijn van 48 uur om de pony’s weg te halen is onredelijk, aangezien dat niet praktisch haalbaar is en ook niet het welzijn van de pony’s ten goede komt i.v.m. de stress die dat oplevert voor de dieren. Verder vraagt de advocaat van SBB om zijn betoog ook van toepassing voor dhr. Mekel te laten zijn.
De rechter stelt een vraag aan dhr. Mekel: “Heeft SBB ooit commentaar gehad op de wijze waarop u de pony’s houdt?”
Mekel: “Nee”
Rechter: “Dus u houdt zich aan de afspraken die in de overeenkomst staan?”
Mekel: “Ja”
Hierbij moet opgemerkt worden dat dhr. Mekel eerst niet een concreet antwoord op de vragen van de rechter geeft, maar een heel verhaal wil vertellen. De rechter vraagt hem meerdere malen om zich te beperken tot het geven van een antwoord op de vragen en belooft hem dat hij later de gelegenheid krijgt om uitgebreider zijn verhaal te doen.
De rechter vraagt waar de pony’s naar toe zullen gaan als hij ze weg zou moeten halen.
Mekel: “Dan gaan ze naar de slager, want ze kunnen nergens heen. Ik word regelmatig benaderd door mensen die een Exmoorpony gekocht hebben en met de handen in het haar zitten. Die pony’s zijn verknipt en onhandelbaar.” Op dat moment is er vanuit het publiek protesterend gemompel te horen.
Rechter: “Hoe zit het volgens u met de verdwenen veulens?”
Mekel: “Van één veulen zijn de resten teruggevonden. Van twee veulens is onduidelijk waar ze gebleven zijn.”
Er volgt een korte discussie over de DNA procedure van BIJ12, waarop de advocaat van SBB zegt: “Wolven zijn ook aaseters, dus bij uitslag wolf is het geen bewijs dat een wolf het veulen gedood heeft”.
Advocaat van eisers verwijst naar een uitspraak over de paarden in het gebied van de Oostvaardersplassen, alwaar ze niet meer mogen worden blootgesteld aan een plant (de grote Klis) die daar groeit, omdat dat het welzijn van de paarden schaadt.
Advocaat van SBB reageert dat het binnen 48 uur weghalen van de pony’s onbestaanbaar is. De uitvoerbaarheid moet reëel zijn, zo niet dan heeft het tot onomkeerbaar gevolg dat de pony’s moeten worden afgemaakt.
Op dit punt schorst de rechter de zitting voor een kwartier pauze. Alle drie de partijen benutten de pauze om de gang van zaken met hun advocaat te bespreken.
Na de schorsing stelt de rechter vragen aan Mekel over de hoedanigheid en kenmerken van de kudde, zoals aantal, of de dieren een familiegroep zijn en sinds wanneer de pony’s in het natuurgebied lopen.
Vervolgend wendt de rechter zich tot de eisers en stelt ze vragen over de mate waarin de wolven tot nu toe paarden en pony’s hebben aangevallen en ze diept middels inhoudelijke vragen de reden van de grote zorgen van de paardenhouders uit. Ze geeft aan dat ze op zoek is naar de onderbouwing van de escalatieladder.
De advocaat van de eisers geeft hier antwoord op met verwijzingen naar de bijgevoegde wetenschappelijke onderzoeken.
Daarna gaat ze over naar de advocaten van de gedaagden. Ze wil weten waarom SBB voor pony’s heeft gekozen voor de begrazing. SBB geeft aan dat daar voor gekozen is omdat pony’s heel kort afgrazen en dat het voor de habitatrichtlijnen de beste optie is. Vervolgens vraagt de rechter hoe een betere zorgplicht er uit zou kunnen zien. SBB geeft aan dat dit heel ingewikkeld wordt en dat ze dat niet weten en dat nachtelijke bescherming niet mogelijk is vanwege de grootte van het gebied en de stress die het dagelijks vangen van de pony’s teweeg zou brengen.
De rechter vraagt aan de eisers hoe ze merken dat het gedrag van hun eigen paarden is veranderd door de aanwezigheid van de wolven. Dhr. Veenstra gaat daar op in door te vertellen over de onrust die het bij zijn paarden teweeg brengt als er wolven in de buurt zijn. Het is zichtbaar en hoorbaar dat dit veel emotie bij hem los maakt. Ook de rechter merkt dit op.
De rechter komt opnieuw terug op dat er nog niet is vastgesteld dat de veulens door wolven zijn gepakt. De advocaat van de eisers reageert: “Terechte opmerking, maar we weten wat wolven doen, dus dan weet je eigenlijk genoeg.” Hij voegt daar aan toe dat het mooi zou zijn als BIJ12 sneller te werk zou gaan met het genereren van DNA uitslagen. En verder geeft hij aan dat de eisers en hij in de rechtszaal zitten vanwege de dreiging die uit gaat van de situatie. “De toename van de concrete dreiging. Paarden zijn niet veilig voor de wolven, dat is wel duidelijk. En door de aanwezigheid van de pony’s wordt die dreiging groter. De escalatieladder vanuit de aangeleverde onderzoeken is daar duidelijk over.”
Dan onderzoekt de rechter hoe de gedaagden hierin staan. De advocaat van SBB maakt een zijstapje. Deze komt terug bij zijn opvatting dat deze zaak niet ontvankelijk is, maar dat de eisers via de NVWA om handhaving hadden kunnen vragen. En trekt daarbij in twijfel of de NVWA de situatie zou zien als een vorm van dierenmishandeling.
De advocaat van dhr. Mekel neemt het woord als aanvulling hierop. Hij begint met te zeggen dat hij beslist geen wolvenliefhebber is, maar dat de wolf er nu eenmaal is en dat je er dan mee te dealen hebt. Ten aanzien van dit kort geding vindt hij dat de eisers beter een belangenvereniging hadden op kunnen richten om daar dan mee naar de rechter te gaan. Zoals het nu gaat vindt hij het niet passend. Bij dhr. Mekel spelen namelijk ook de emoties een rol, want het zijn wel zijn pony’s die naar de slacht moeten op basis van een onderzoek dat aangedragen wordt.
De eisers reageren hierop door te zeggen dat er meerdere paardenhouders rondom het gebied klaar staan om de pony’s op te vangen. Dan hoeven ze dus niet naar de slacht.
De rechter wil daarop wat meer informatie uit het onderzoek. Er wordt door de advocaat van de eisers voorgelezen uit het onderzoek. En er wordt toegezegd om de relevante duiding van de tekstuele gedeeltes waar het om gaat later bij de rechter nog aan te geven.
De rechter begint over de cijfers van BIJ12 ten aanzien van aangevallen paarden en pony’s. Ze merkt op dat er vooral schapen op de lijst staan. Ze zegt: “Ik zie voornamelijk schapen. Ik was werkelijk geschokt over het aantal, dat is niet best! Maar ik zie geen toename van het aantal paearden en pony’s op de lijst.
Advocaat van de eisers verklaart dit door aan te geven dat de pony’s er nog maar kort staan, maar dat ze zich baseren op de escalatieladder en ervaringen in andere gebieden in Europa, dus je kunt het voorzien.
Hierna stelt de rechter nog wat verhelderende vragen. De antwoorden van beide kanten zijn vooral een herhaling van dingen die al eerder gezegd zijn.
De advocaat van SBB citeert ook uit het onderzoek: “Een sterke sociale kuddestructuur zorgt ook voor bescherming tegen aanvallen van wolven. Dus de pony’s worden wel beschermd. De kans op predatie neemt wel toe als de wolven geen alternatieve prooi hebben. Maar de wolven hier hebben voorkeur voor schapen. Waarom zouden de wolven het zich moeilijker maken dan nodig en pony’s kiezen i.p.v. schapen? Ik begrijp het gevoel voor dreiging. Maar de vraag is hoe concreet is die dreiging eigenlijk? Uiteindelijk gaat dit kort geding over of de dreiging wordt vergroot door de aanwezigheid van de pony’s. En daar is geen enkel bewijs voor.”
Advocaat van dhr. Mekel: “De vraag is of het weghalen van de pony’s zal helpen om de wolven af te remmen. Ik denk het niet.”
Verder gaat de advocaat nog in op de positie van dhr. Mekel in deze zaak. Hij geeft aan dat dhr. Mekel niet het eerste aanspreekpunt is, omdat hij slechts beleid uitvoert. “Het beleid is van SBB en dhr. Mekel zal zich daar naar voegen. Hij kan hier dus niet voor verantwoordelijk worden gehouden.” Voorts geeft hij wel aan dat als de eisers overleg met dhr. Mekel hadden gehad, dat dit wel te bespreken was geweest.
Tot slot krijgt iedereen de kans om kort het woord te doen over hetgeen ze nog kwijt willen.
Dhr. Veenstra: “Ik zit hier voor mijn paarden en voor alle mensen die in en rond het gebied wonen. Schapen lopen er bijna niet meer. We moeten met elkaar voor de natuur zorgen. Maar zo gaat het niet werken. Het is bij mij nog niet mis gegaan, maar het is wachten op.”
Dhr. Tel: “Tot en met maart heeft er in het gebied nooit een pony gelopen. De dreiging van de wolven is bekend. Van de schaapherder is afscheid genomen. Men laat er willens en wetens drachtige pony’s grazen in een gebied van 600 hectare. Ik heb thuis 6 hectare en heb meer paarden dan deze 12 pony’s. Mijn paarden krijgen dat gras niet op. Dus 12 pony’s in zo’n groot gebied is geen begrazingsbeheer.
Dhr. Mekel hoort voor zijn dieren te zorgen. Dat doet hij niet. Je hoort je aan de wet te houden. Dat doe je niet. Er is een paar keer een oplossing aangeboden via SBB, maar er gebeurt vervolgens niets. Je weet van te voren dat de veulens opgevreten zouden worden en toch doe je je pony’s daarheen. Dat vind ik het ergst.
Dhr. Mekel vertelt hoe hij in de jaren ’80 in aanraking is gekomen met Exmoorpony’s. Hij legt uit dat hij vindt dat de paarden van de eisers van een ander kaliber zijn dan zijn pony’s. Omdat de paarden 30% van de hersenen zouden missen van het oerinstinct dat de Exmoorpony’s nog wel bezitten. Hij vertelt dat de kuddes met grote zorg worden samengesteld en dat hij de samenhang in de kudde als goede bescherming tegen aanvallen van wolven ziet.
“Ons doel is om zo lang mogelijk van de pony’s af te blijven. De veulens die geboren zijn, hebben niet tot wasdom kunnen komen. Dat vind ik ook heel erg. Vanuit liefde voor de pony’s willen wij ze de kans geven hun eigen weg hierin te vinden. En dat ze leren met de wolven om te gaan. De stemmingmakerij vind ik heel erg. Het stuk van de advocaten van Bout staat vol met fouten. Toen jullie die demonstratie hebben georganiseerd is er een spandoek aan een viaduct opgehangen met mijn naam. Ik krijg doodsbedreigingen. Mijn naam wordt in één adem met SBB genoemd.
De advocaat van de eisers breekt in: “Mijn cliënten hebben dat spandoek niet opgehangen en distantiëren zich van de bedreigingen. Daar hebben zij part noch deel aan.”
De rechter reageert hierop door te zeggen dat het goed is dat dat aangegeven wordt, maar dat het afschuwelijk is dat dhr. Mekel zulke bedreigingen krijgt en dat hij dat mag delen omdat de situatie dat voor hem teweeg heeft gebracht. Iedereen knikt instemmend.
Hiermee beëindigt de rechter het kort geding. Ze deelt nog mee dat het vonnis uiterlijk 9 augustus wordt verwacht. Indien het vonnis eerder gereed is zal het ook eerder bekend gemaakt worden.
Na de zitting worden alle partijen nog uitgenodigd om voor de camera te reageren bij zowel Hart van Nederland als RTV Drenthe.
Dit verslag is gemaakt door Annet Muller-ter Veen[
Bron wijs met wolven/Annet Müller-ter Veen
https://www.facebook.com/share/p/WrGto1 ... tid=WC7FNe
Geplaatst: 04-06-24 20:24 
