Pareltjes schreef:Ik sta hier soms echt versteld....
Als het dier eet, drinkt, loopt, zelf in de benen kan komen, poept en piest en dat alles zonder onaanvaardbare pijn is er geen reden tot inslapen.
Jammer voor degene die een mager paard niet om aan te zien vinden.
Nee ik vind het hier met mijn oudjes ook niet prettig. Heb ze nog in mn hoofd in de top van hun carrière. Welbespierd, macho, blinkend. Nu sloft de 27 jarige hengst zijn rondjes door de wei, goed op gewicht overigens.
Mijn 25 jarige arabische hengst begint schraler te worden, gewicht komt er steeds moeilijker aan. Maar het scheurt zijn rondjes, steigert, bokt en doet net zo achterlijk als toen hij 3 was.
Volgens de DA niets om je zorgen over te maken, schraalheid is vaak een bijkomstigheid van het geriatrische paard. Ik moet mijn verwachting bijstellen, het wordt niet beter, maar geleidelijk aan steeds ietsje minder. Een geheel natuurlijk proces.
Maar we zijn gewend om opa en oma weg te stoppen in tehuizen en paarden moeten maar weg voor de dood. Zo zien we ze geen van beide aftakelen. Dat is prettiger voor ons. Toch?
Stop toch met zeuren en stel je visie bij. Accepteer dat je geliefde paard ooit gaat aftakelen. Stop met verwijten maken als anderen het paard dit volledige levensproces wel gunnen. Ja gunnen! Want het kost bakken met geld. Zolang het paard gezond is en voor de rest gewoon slechts oud is er niets aan de hand. Kan het best een voorjaarsbuitje handelen. Zal het misschien eens een dagje minder rad zijn of zich even niet helemaal lekker zijn. Beetje op,stoom moeten komen...
Maar wat een gezeur over een paard van 30 omdat het er niet meer uit ziet als een topfitte 16 jarige.
Thats life!!!
Heel goed verwoord. Mijn dierenarts euthanaseert als een paard zelf niet meer wil. En dat geven ze prima zelf aan.