amo500 schreef:Helemaal mee eens, de paarden van amateurs hebben het over het algemeen een heel stuk zwaarder dan de paarden van de topruiters.
Tuurlijk hebben de amateurs de allerbeste bedoelingen met hun paarden, maar als ik soms toch op de concoursen kijk kan ik daar echt diep triest van worden.. niet in balans, gebonk op de ruggen van de paarden, alleen maar getrek in de mond.. en vaak genoeg zie ik ook dat als de ruiter een catastrofale afstand rijd naar een hindernis, en het paard ook nog zo braaf is om erover heen te springen dat het paard dan ook nog eens op zijn flikker krijgt en vaak een k*tbok word genoemd. Dit vind ik persoonlijk dierenleed. Door de mensen die door hun eigen onkunde gefrustreerd raken op hun paard.
De paarden op topniveau moeten misschien hard werken inderdaad, maar ik weet zeker dat deze paarden minder last hebben van hun lijf dan de meeste 'amateur'paarden..
Niet om het een of ander, maar de amateur die "mishandelt" en verder komt is dan gewoon de topruiter die mishandelt...
Er zijn dingen die gaande weg verbeteren, maar de mentaliteit om een paard te onderwerpen aan je grillen omdat je wilt winnen, blijft.
Ik snap wel wat je bedoelt met in de weg zitten en dat ze dat dan niet meer doen (op die manier....), maar echte misstanden vind je op alle niveaux.
Ook een topruiter kán een paard gigantisch in de weg zitten. Dat zit ´m nl niet alleen zuiver in de rijkunst.
De "snelweg naar prestaties" is per definitie schadelijk voor een paard of je er nu goed op zit of niet.