Geplaatst: 25-08-10 20:13 magda_90 schreef:arie53 schreef:Volgens de reglementen van de FEI (art. 401.3) moet de dressuur eruit zien ‘alsof het paard het uit zichzelf doet en daarbij zijn natuurlijke bewegingen laat zien’. In een goede uitgestrekte draf moet het paard volgens de regels van de FEI een zweefmoment laten zien.
Maar kijk eens naar de films en de foto’s van de dressuurpaarden van tegenwoordig. Die staan in de uitgestrekte draf meestal scheef of op één voorbeen, wat betekent dat ze op de voorhand en dus uit balans lopen. Dit is het gevolg van de fokkerij en een daarop afgestemde rijderij. Wat een mode idioterie! En het is compleet tegen het voorgeschreven evenwicht van alle dressuuuronderdelen van het FEI reglement.
Evenwicht = kwaliteit = schoonheid = tijdloos. De Nederlandse dressuursport behaalt de grootste successen met de achteroverhangende Hollandse polder manier van rijden en die fout ligt bij de juryleden. Die geven de verkeerde presentaties de hoogste punten. Een taktfout in de uitgestrekte draf kost punten, maar een paard dat op zijn kop en achter de loodlijn loopt, krijgt hoge cijfers. Er moet meer uniformiteit komen hoe de uitvoeringen er precies uit horen te zien. Zelfs de Nederlandse KNHS dressuurregels wijken af van die van de FEI. Dat mag toch helemaal niet voorkomen! Ze moeten het afstraffen als het paard achter de loodlijn loopt en als de ruiter niet correct zit, moet de ruiter daarop worden aangesproken, want de massa laat zich leiden door de voorbeelden die ze krijgen. Nu denken ze dat het paard moet zo hectisch lopen als Totilas. Terwijl juist dit paard bij uitstek het werkelijke voorgeschreven FEI-dressuurballet in al zijn schoonheid had kunnen laten zien. Met kunsten en trukendozen maken we een groot circus van de dressuur. Dat is een verarming van de sport. En we vernielen het paard! Dat is het ergste.”
Het duo Van Grunsven/Janssen probeert deze misstanden, waar zij rijkelijk de vruchten van plukt, coûte que coûte in het leven te houden door de pers, de hoeders van het kwaad, met veel verbaal geweld en dreigementen de mond te snoeren. Astrid Appels is een van de weinige journalisten die het lef en de kennis heeft om deze onnatuurlijke en dieronvriendelijke methode voor de paarden publiek aan de kaak te stellen. Zij verdient derhalve publiek alle support van de paardenliefhebbers die nog wel weten dat de rijkunst wat meer is dan de geforceerde, onnatuurlijke en paardonvriendelijke methodes van het duo Janssen/van Grunsven .
Daar ben ik het ook helemaal mee eens.
