Zo eenvoudig kan het niet gesteld worden paard vergelijking met koelkast gaat maar deels op. Het is daarbij ook niet bekend of het 'defect' koper of verkoper is toe te rekenen. Zou mooi zijn dat ik 6 maanden garantie had bij aankoop ongeacht of het defect veroorzaakt was door een ondeugdelijk product/fabrieksfout of door mijn eigen toedoen (met een niet waterdicht horloge zwemmen)
Als ik een 2ehands auto koop, en de versnellingsbak gaat binnen 6 maanden na aankoop stuk, dan mag ik echt niet zomaar de auto terug brengen en geld terug eisen hoor. Ik mag het wel uiteraard, maar of ik er wat mee uithaal is een tweede. De verkoper was ter goede trouw, op het moment dat hij de auto verkocht was er immers niets met de versnellingsbak. Ik heb de auto misschien bij aankoop wel laten nakijken door een garage of de banden niet te ver afgesleten waren en of de distributieriem nog goed was. Als dan blijkt dat er een ander onderdeel defect gaat is dat gewoon domme pech en een risico wat je loopt bij alles wat je koopt.
Als je altijd met alles terug kan gaan 'binnen 6 maand' dan zou de hele paardenhandel over en uit zijn. Ik kocht mijn fjord op 3 jarige leeftijd, klinisch laten keuren, ik kocht hem in het voorjaar en in de zomer ondekte ik zomereczeem. (Had hij dat al, of treede dat dit jaar voor het eerst op?) op 4 jarige leeftijd werd er artose/spat geconstateerd. Misschien zat het er al bij aankoop, misschien niet. Misschien wist de vorige eigenaar het wel.. misschien ook niet. Zolang een eigenaar van niets weet is zij ter goede trouw, als er dan ook nog eens geen bewijzen zijn dat hij het al had ten tijde van aankoop heb je geen poot om op te staan. In deze situatie moest ik gewoon mijn verlies nemen, stomme pech... had ik hem maar rontgelogisch moeten laten keuren dan wist ik het. (Ik heb dus maar gedeeltelijk aan mijn onderzoeksverplichting gedaan)
Er zijn een aantal punten in deze zaak
- Koopster had ten tijde van aankoop voor het koopcontract moeten zorgen, dat had op dat punt een hoop gedoe gescheeld voor haar zelf. Dan had ze niet hoeven te doen 'alsof'. (ik ga ook niet bij de mediamarkt zeggen 'ik hoef geen bonnetje' en als er na 3 maanden iets blijkt met het product alsnog de garantiebon ophalen en 3 dagen later terug komen dat ik het terug wil brengen omdat het kapot is)
- Rubis is bij aankoop klinisch goedgekeurd (koopster voldeed hierbij slechts gedeeltelijk aan haar onderzoeksplicht)
- Het is onbekend of de lyme is opgelopen bij de verkoper of koopster en dit kan helaas ook niet meer vastgesteld worden
- Als er geen bewijzen zijn van een DA onderzoek o.i.d. is niet vast te stellen dat verkoper op de hoogte was van ziekte en was verkoper dus ter goede trouw
- Uiteindelijk is hoefbevangenheid de dooddoener geweest en heeft het paard de das omgedaan. Deze hoefbevangenheid is bij koper opgetreden en niet bij verkoper. Niet vast staat of hoefbevangenheid een direct gevolg was van onderliggende ziektes of dat het kwam door het voermanagement van koper o.i.d.
- Er is niet vastgesteld dat ze de bijtwond heeft opgelopen doordat de koper haar willens en wetens een gevaarlijk paard heeft verkocht, daarbij staat de bijtwond eigenlijk helemaal los van het verhaal.
Kortom er zijn veel te weinig vaststaande feiten in deze zaak.
Ik vind het heel zuur voor Yitte dat ze dit heeft moeten doormaken, ik weet als geen ander hoe vervelend het is als je alleen maar loopt te dokteren met je paard. Maar ik ben van mening dat ze in deze zaak haar verlies moet nemen en er gewoon sprake is van domme pech. Ik denk dat het niemand toe te rekenen is en zeker verkoper niet. Je hebt het hier over een levend dier en die kunnen nou eenmaal ziek worden. Als je het risico op kosten zo klein mogelijk wil houden moet je uitgebreid laten keuren en dit gewoon meenemen in de aanschafkosten van een dier. Daarbij het dier goed verzekeren. En anders moet je gewoon gaan dammen en niet je hobby zoeken in levende wezens. (Ik heb al zovaak gezegd dat ik beter had kunnen gaan dammen

)