maikeltje schreef:Ik lees wederom nergens dat de ouders proberen het gebruik van een stapmolen te verbieden.
Zoals ik al eerder geschreven heb, ik kom, ook al heb ik mijn paarden aan huis, nog steeds op de manege waar ik ben "opgegroeid". Inmiddels met mijn twee kinderen van 7 en bijna 5. Dat is een bedrijf waar vooral op zaterdag en woensdagmiddag de kinderen een hele dag of middag verblijven om lekker met hun lievelingspony/paard te kunnen frutten. En dat vind ik niet meer dan gezond. Het is er redelijk kindvriendelijk, al kun je niet alles uitsluiten natuurlijk. Je hebt te maken met dieren en dieren zijn onvoorspelbaar. Maar daar staat geen stapmolen waar kinderen bij kunnen komen, geen tractor met de sleutels erop. Als de paarden en pony's de wei op gaan dan wordt er zorgvuldig gekeken of niemand van de kinderen aan de verkeerde kant van de hekken staat. De "niet ouders" verkondigen hier dat het wel makkelijk is om je kind op zo'n plaats te " dumpen" . Ik heb dat als kind nooit zo gevoeld. ik denk dat mijn ouders meer met mij te stellen hadden gehad als ze mij daar niet hadden "losgelaten".
Mijn kinderen lopen tegenwoordig ook weleens met een aantal kinderen dat daar hun pony in pension heeft staan over het terrein. Omdat mijn kinderen helemaal gek zijn van een bepaalde pensionpony die daar staat, omdat er een grote trampoline is neergezet voor de kinderen, om verschillende redenen. Je kunt je kinderen altijd achter hun kont aanlopen en ze dingen verbieden maar dan leren ze niks. Je kunt ze ook vertellen over de gevaren die er op de loer liggen als je met dieren omgaat. Hebben wij ook gedaan. Ze weten dat ze niet zelfstandig in de stal bij een vreemde pony moeten kruipen, althans nu nog niet. Ze weten dat ze de stro-opslag links moeten laten liggen. En ja, ik zit daar weleens aan de bar en dan komt het meisje van een jaar of 15 die eigenaresse is van hun lievelingspony ze weleens halen. En dan gaan ze met dat meisje naar die pony. En ja, dan mogen ze helpen poetsen of, als ze aan het rijden is, er weleens op zitten (met cap, dat wel). En nee, dan ben ik daar niet altijd bij. En ik zal ook niemand aansprakelijk stellen mocht er wat gebeuren. Ik heb vertrouwen in hetgeen ik mijn kinderen heb bijgebracht en in de manier waarop dat bedrijf geleid wordt. Ik weet, omdat ik daar al bijna mijn hele leven kom, dat daar geen extreem grote gevaren dreigen. Bijvoorbeeld van een stapmolen die zomaar ingeschakeld kan worden. Ja, ze kunnen zo de wei in lopen, onder het hek door. Maar dat doen ze thuis ook niet.
En als die ouders van dit kind daar in pension stonden met hun paard, waarschijnlijk al een aantal jaren, dan hebben zij net als mij zou kunnen overkomen, een verkeerde inschatting gemaakt. Geen erg gehad in het gevaar van die stapmolen. Had mij ook kunnen overkomen.
De stalhouder aansprakelijk stellen is in bijna ieders ogen belachelijk, nee, het is NATUURLIJK de schuld van de ouders. Komop zeg, ik wil jullie weleens zien wanneer jullie kind een jaar of zes, zeven is. Je denkt dan ook wel van "ach, dat gaat wel goed". Ik blijf erbij dat de stalhouder geen dood door schuld in de schoenen geschoven hoeft te worden, maar als dat een manegebedrijf is waar zoveel kinderen komen dan had hij op z'n minst kunnen zorgen dat de apparatuur zoals een stapmolen beveiligd was of anders niet te benaderen was geweest door een kind.
Ik geef toe dat ik niet altijd op mijn hoede ben als wij op de manege zijn. Ik kan me niet voorstellen dat er nooit momenten zijn dat anderen hun kinderen eens uit het oog verliezen op stal. Da's gewoon gelul. Maar je mag verwachten dat het qua apparatuur toch enigszins veilig is. Een dier heb je niet en nooit in de hand. Een apparaat wel.
Het staat toch heel duidelijk in het artikel:
Want ook al overheerst het verdriet, ze zijn ook kwaad. Op minister Klink, die op Kamervragen van de PVV antwoordde dat hij het niet nodig acht om alle tredmolens in Nederland te laten controleren. ,,Die man weet niet waar hij het over heeft,’’ zegt Eef met trillende stem. ,,Hij heeft het over een tredmolen, maar het is in werkelijkheid een gehaktmolen. Zo’n ding mag gewoon nergens, helemaal nergens meer staan.’’ ,,Al staat er ergens nog één zo’n ding, dan is dat er één te veel,’’ vult Sonja aan.
Geplaatst: 23-02-08 10:30 . Sterker nog, wij hebben de buggy maar aan mijn zus gegeven, die had er meer aan met haar dochter.
, want de stal met lammetjes staat ernaast en je snapt toch wel dat een kind daar graag gaat kijken. Ze hebben ook geen hek op het erf, dus een kind (en dat geldt ook voor paarden die losbreken op het erf en dat is al zo vaak gebeurt met een aantal heftige paarden bij ons 
. Veel ouders die op de manege komen kijken, hebben geen idee wat het houden van paarden (en de gevaren die daarbij komen kijken inhoudt). Inderdaad, alleen al daarom vind ik het creeeren van veiligheid hard nodig. En een stapmolen waar jan en alleman in kan en die een peuter aan kan zetten, lijkt mij wat nalatig. Maar goed, het is voor die manegebaas al een drama, net als voor de ouders van het omgekomen kindje. En dat waren ouders die vaker op die manege kwamen, begrijp ik (als het waar is). 
