Wat ik me toevallig net bedacht: In Frankrijk namen we altijd takjes mee gezien die vrij te plukken waren. Vallende zwepen moest je oppakken, takjes niet. Werkte ook prima ter activatie. Zeker voor de kinderen die amper onder de zadels uitkwamen. Of wederom om dorens weg de duwen. Of mee in de lucht te zwaaien als een vlaggetje tijdens het zingen. Die paarden deerden niks haha. Vond het met voorop rijden altijd fijn omdat ik dan echt verantwoordelijk was voor de hele groep achter me dat mijn paard doorliep. Soms had ie een twijfel momentje en dan was even het takje bij zijn bil kriebelen voldoende impuls om toch vooruit te lopen ipv stoppen.
Zou ik zo'n takje dan wel mee naar buiten mogen nemen van deze partij? Als er wat blaadjes aan zitten is het gewoon een belonende snack voor onderweg die ik heel toevallig ook richting loslopende honden of naderende fietsers kan zwiepen.
Blijf erbij dat zwepen echt geen probleem hoeven zijn. Je kan met alles meppen als je zou willen. Ook je teugels, een tak, een bezem. Het meppen zelf zouden ze echt aan moeten pakken in de sport en daardoor langzaamaan ook in het hele beeld. Meer inzetten op postieve bekrachtiging van trainen. Maar zwepen an sich? Heel waardevol bij een training van een paard van een paar honderd kilo die horizontaal gebouwd is terwijl wij verticaal op de grond staan. Je maakt je lichaam gewoon net even wat langer. En eerlijk? Zo'n zwiepje lijkt ook best wel een beetje op een paard die een waarschuwende zwiep met de staart geeft. Paarden zijn onderling ook niet bang voor elkaar staart en (gelukkig) vaak ook niet voor een zweep. Alleen de intentie en situatie maakt dat ze soms wel reageren.
