
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Sizzle schreef:Babootje, huisvesting is vaak inderdaad nog steeds een ramp. Ik heb ergens gereden waar een oud paard stond die van een oude man was. De man kwam iedere dag even een wortel voeren maar meer dan dat kon hij niet meer. Dat paard stond daarmee al jaren 23,5/7 in zijn box en ging een half uurtje per dag in de stapmolen (als hij geluk had). De kerel wilde ook niet dat er een ander aan zijn paard zat. Weides en paddocks hadden ze daar niet
MCE schreef:fransje23 schreef:Is de sport daadwerkelijk veranderd of zijn je waarde en normen in de loop van de tijd veranderd en loopt "de sport" achter?
![]()
Geld is altijd belangrijk geweest en dat hoeft geen probleem te zijn. Wat wel een probleem is zijn de zwijgers in de sport (niet specifiek springsport maar alle takken).
Veel mensen weten van misstanden, in de wandelgangen is van alles bekend maar melding wordt er niet gedaan.
Het niet "klikken" lijdt tot paardenleed, is voer voor activisten en brengt de paardensport in zijn algemeenheid schade toe.
wel klikken helpt ook niet - uit eigen ervaring - bij de basiswedstrijdorganisatie, want ook daar geldt: wie betaald ,die bepaald, want sponsoring om ..............de leuk belegde boterham!! of meer
is de sport verandert: er is in het denken en doen geen amateursport meer men legt de lat zo hoog -want er zal meer een scout in de buurt zijn"
sport is professioneel geworden en daar hangt een kaartje aan, ja zeker, maar of je wilt amateur zijn of je oplaten jagen door de commercie
en ja dan is het denken en doen, zijn de normen en waarden verandert,
ik ben zelf "amateur" gebleven en dat is een heel merkwaardig fenomeen merk ik
mijn boterham is goed belegd, en mijn voorbeelden, bronnen van inspiratie zijn nog altijd happy atleten de "zelflopers" van b.v. Helen, Carl, Charlotte, Jessica,
DreamGuide schreef:Ik wordt altijd zo verdrietig van dit soort topics...![]()
Als wij als paardensporters niet eens meer in onze sport geloven? Hoe moet de rest van de wereld dat dan doen?
Begrijp me niet verkeerd, dit soort gedrag en dieronvriendelijke acties maken me compleet misselijk, maar er zijn ook een hoop ruiters die houden van de sport juist VANWEGE hun liefde voor het paard als dier.
Laten we ruiters als bijv. Charlotte Dujardin als voorbeeld nemen en samen, zowel topsport als amateursport eraan werken om onze unieke sport te behouden op manier die leuk en eerlijk is voor mens én paard.
Marie_Anne schreef:Ik vind het woord "klikken" echt bizar in deze context. Klikken is wat een zesjarige doet als zijn klasgenootje iets stouts doet en hij dat bij de juf meldt.
Dit noem ik: aan de bel trekken als je onrecht en mishandeling ziet. Dat niet doen vind ik misdadig.
We hebben duidelijk meer klokkenluiders nodig in de paardensport. Als je bij je werkgever dit soort praktijken ziet en je zwijgt, ben je net zo schuldig wat mij betreft. Je kunt desnoods anoniem melding maken.
fransje23 schreef:Marie_Anne schreef:Ik vind het woord "klikken" echt bizar in deze context. Klikken is wat een zesjarige doet als zijn klasgenootje iets stouts doet en hij dat bij de juf meldt.
Dit noem ik: aan de bel trekken als je onrecht en mishandeling ziet. Dat niet doen vind ik misdadig.
We hebben duidelijk meer klokkenluiders nodig in de paardensport. Als je bij je werkgever dit soort praktijken ziet en je zwijgt, ben je net zo schuldig wat mij betreft. Je kunt desnoods anoniem melding maken.
Wie zwijgt, stemt toe! Dat is althans mijn mening maar die wordt niet altijd gedeeld.
Weet uit de endurance dat de boodschapper wordt aangesproken en niet degene die de misstanden pleegt. De boodschapper zou de sport kapot maken, er moet gezwegen worden over paarden die de dood in worden
MCE schreef:DreamGuide schreef:Ik wordt altijd zo verdrietig van dit soort topics...![]()
Als wij als paardensporters niet eens meer in onze sport geloven? Hoe moet de rest van de wereld dat dan doen?
Begrijp me niet verkeerd, dit soort gedrag en dieronvriendelijke acties maken me compleet misselijk, maar er zijn ook een hoop ruiters die houden van de sport juist VANWEGE hun liefde voor het paard als dier.
Laten we ruiters als bijv. Charlotte Dujardin als voorbeeld nemen en samen, zowel topsport als amateursport eraan werken om onze unieke sport te behouden op manier die leuk en eerlijk is voor mens én paard.
maar het is zooooooo verrekte lastig om die in beeld te krijgen/te houden
mooi artikel in BIT van Romy van der Schaft en Rudolf Zeilinger, Jennifer Sekreve
of b.v. dit artikel, maar wie in de basis instructie houd zich hier mee bezig ! maar ja als je ze hoort werken ze allemaal met dit als doel, alleen het gevoel er is zo variabel
[ [url=m/x7sFQQ.jpg]Afbeelding[/url] ]
Ilse_123 schreef:Ik hoop en geloof (misschien naief) dat ruiters als meneer Kocher een uitzondering zijn. Ja natuurlijk gaat het in de hogere sport om geld, anders is het ook niet te doen als je kijkt wat het allemaal kost.
Zelf heb ik gewerkt op meerdere grote (spring)concoursen, daarbij ben ik ook veel in het stallenblok geweest en eigenlijk zie je daar geen rare dingen. Tuurlijk, er zijn genoeg ruiters die behalve hun ritje in de piste niet omkijken naar het paard en liever champagne drinken in de VIP lounge, maar daar merkt het paard niks van, die heeft tenslotte 24/7 (niet overdreven) een groom om zich heen. Maar de meeste ruiters zijn net zo goed de hele dag in touw in de stallen en de band tussen ruiter en paard (en groom) spat er vanaf. Geen getrek of lomp gedoe, ook niet achter de schermen op een concours.
Over die rarigheid van dat vermoeide paard van Kocher van vorig jaar trouwens, meestal zijn er op een groot concours hele duidelijke regels over hoeveel proeven een paard mag lopen.
Het komt ook vaak genoeg voor dat ruiters een paard terugtrekken voor aanvang van een proef (en daar krijgen ze dan geen geld van terug natuurlijk) omdat ze het paard niet fit genoeg vinden. En dat gaat soms echt van 'Hij was wat onrustig vanacht' tot 'Hij at zijn favoriete soort wortel niet'.
Ik zie persoonlijk juist meer mistanden in de basissport waar iedereen zich nog onder felle concurrentie wil bewijzen, soms ten nadele van het paard.
Als het echt waar blijkt te zijn dat meneer Kocher zijn paarden rijdt met elektrische sporen (en daar lijkt het wel op) dan is dat schandalig. Dan heeft hij dat ook knap weten te verbergen want de stewards op grote evenementen zijn echt geen watjes die hun mond niet durven open te trekken.
Sizzle schreef:Babootje, huisvesting is vaak inderdaad nog steeds een ramp. Ik heb ergens gereden waar een oud paard stond die van een oude man was. De man kwam iedere dag even een wortel voeren maar meer dan dat kon hij niet meer. Dat paard stond daarmee al jaren 23,5/7 in zijn box en ging een half uurtje per dag in de stapmolen (als hij geluk had). De kerel wilde ook niet dat er een ander aan zijn paard zat. Weides en paddocks hadden ze daar niet
Kendra schreef:En het gaat in dit topic over de wedstrijdsport, niet over de hele wereld van dierenwelzijn en 24/7 buiten.
Wel blijf ik bij mijn punt dat de 'aanspreekcultuur' te wensen overlaat. Zowel bij de amateurs als bij de profs.
Babootje schreef:Kendra schreef:En het gaat in dit topic over de wedstrijdsport, niet over de hele wereld van dierenwelzijn en 24/7 buiten.
Wel blijf ik bij mijn punt dat de 'aanspreekcultuur' te wensen overlaat. Zowel bij de amateurs als bij de profs.
Volgens mij gaat het in dit topic niet alleen over de wedstrijdsport maar over de paardensport in het algemeen met als treurige aanleiding Andrew Kocher. Er wordt altijd snel gewezen naar de wedstrijd (top) sport terwijl naar mijn mening het paardenleed in het segment daaronder vele malen groter is.
Kendra schreef:Ilse_123 schreef:Ik hoop en geloof (misschien naief) dat ruiters als meneer Kocher een uitzondering zijn. Ja natuurlijk gaat het in de hogere sport om geld, anders is het ook niet te doen als je kijkt wat het allemaal kost.
Zelf heb ik gewerkt op meerdere grote (spring)concoursen, daarbij ben ik ook veel in het stallenblok geweest en eigenlijk zie je daar geen rare dingen. Tuurlijk, er zijn genoeg ruiters die behalve hun ritje in de piste niet omkijken naar het paard en liever champagne drinken in de VIP lounge, maar daar merkt het paard niks van, die heeft tenslotte 24/7 (niet overdreven) een groom om zich heen. Maar de meeste ruiters zijn net zo goed de hele dag in touw in de stallen en de band tussen ruiter en paard (en groom) spat er vanaf. Geen getrek of lomp gedoe, ook niet achter de schermen op een concours.
Over die rarigheid van dat vermoeide paard van Kocher van vorig jaar trouwens, meestal zijn er op een groot concours hele duidelijke regels over hoeveel proeven een paard mag lopen.
Het komt ook vaak genoeg voor dat ruiters een paard terugtrekken voor aanvang van een proef (en daar krijgen ze dan geen geld van terug natuurlijk) omdat ze het paard niet fit genoeg vinden. En dat gaat soms echt van 'Hij was wat onrustig vanacht' tot 'Hij at zijn favoriete soort wortel niet'.
Ik zie persoonlijk juist meer mistanden in de basissport waar iedereen zich nog onder felle concurrentie wil bewijzen, soms ten nadele van het paard.
Als het echt waar blijkt te zijn dat meneer Kocher zijn paarden rijdt met elektrische sporen (en daar lijkt het wel op) dan is dat schandalig. Dan heeft hij dat ook knap weten te verbergen want de stewards op grote evenementen zijn echt geen watjes die hun mond niet durven open te trekken.
Dit mag ook worden gezegd. Want eens: veel gaat goed.
Alle ellende die hier de afgelopen 2 pagina's langskomt gaat vaak over 'van horen zeggen' of het betreft incidenten. En het gaat in dit topic over de wedstrijdsport, niet over de hele wereld van dierenwelzijn en 24/7 buiten.
Wel blijf ik bij mijn punt dat de 'aanspreekcultuur' te wensen overlaat. Zowel bij de amateurs als bij de profs.
Babootje schreef:Kendra schreef:En het gaat in dit topic over de wedstrijdsport, niet over de hele wereld van dierenwelzijn en 24/7 buiten.
Wel blijf ik bij mijn punt dat de 'aanspreekcultuur' te wensen overlaat. Zowel bij de amateurs als bij de profs.
Volgens mij gaat het in dit topic niet alleen over de wedstrijdsport maar over de paardensport in het algemeen met als treurige aanleiding Andrew Kocher. Er wordt altijd snel gewezen naar de wedstrijd (top) sport terwijl naar mijn mening het paardenleed in het segment daaronder vele malen groter is.