Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-09-18 13:36

Geplaatst: 09-09-18 13:36

Eigenlijk wel heel graag ja!

**Geplaatst**: 09-09-18 13:59

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 09-09-18 13:59

Hoe meer ik lees, hoe zekerder ik weet dat ik dat nooit ga doen.

Maar wauw, wat een geweldig avontuur!

**Geplaatst**: 09-09-18 14:27

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 09-09-18 14:27

Iedereen denkt ook dat het mijn droom is :')

Dat ik het een gave race vind en het elk jaar volg, betekend niet dat ik mee wil doen.
Echt never, haha

Maar alle verhalen lezen en het volgen. Geweldig!

**Geplaatst**: 09-09-18 14:39

Geplaatst: 09-09-18 14:39

wittepit schreef:
Eigenlijk wel heel graag ja!

Oké dan post ik die ook even zo

**Geplaatst**: 09-09-18 14:41

Geplaatst: 09-09-18 14:41

Tijd voor dag 2!

Slapen ging prima ondanks een koude en klamme ger waar we als haring in blik in lagen. Sommige mensen wilden ook hun zadel mee naar binnen slepen, normaal logisch maar nu redelijk onbeschoft want er was gewoon heel weinig plek.

Stel je voor dat je in een sloot valt, je schoenen soppen en al je kleding nat is. Dan trek je alles uit, je gaat slapen en de volgende ochtend trek je precies dezelfde kleding weer aan inclusief je soppende schoenen.
Dit is vervelend maar kan ook zorgen voor vervelende schuurplekken en uiteindelijk ook infecties. Ik heb tijdens de race dan ook hele nare wonden gezien van mensen die compleet waren doorgereden. Hulde dan ook voor Seducci die mij van perfect materiaal heeft voorzien waardoor ik dit leed kon voorkomen en 0!!!! schuurplekken aan het einde van de derby had. Let wel, ik kon maar 1 keer van onderbroek wisselen en dat was op dag 4...

Genoeg over onderbroeken. Nu even iets over sokken. Ik had Yak sokken (sokken van het haar van een langharige koe) gekocht op aanraden van Chris en die waren zo fijn en warm. Nu kun je die hier niet kopen en heb je niks aan deze informatie maar mocht je naar Mongolië gaan, koop ze! Dit was mijn redding tijdens de koude nachten en toen mijn voeten gingen bloeden en ik er geen gevoel meer in had op de laatste dagen heb ik ze continu gedragen.

Terug naar dag 2. Eten ging moeizaam, ik was koud maar mijn spieren waren prima. Op dat moment kon ik alleen maar Charissa Boertjes (mijn personal trainer van de afgelopen maanden) op mijn blote knietjes bedanken. Want die spierpijn bleef weg, de gehele race. Al het ‘lijden’ in mijn voorbereiding is toch niet voor niets geweest, haha!

Door die kou wilde ik ook wat meer actie. Een snel paard moest het worden. En de boys van de afgelopen avond gaven mij hun werkpaard. Misschien niet de snelste maar wel degene met een gweldige conditie. Je hebt er niks aan als een paard na 10 km al moe is en al zijn energie al heeft verbruikt in zijn startsprint. Ik wilde nog wel samen rijden maar mijn paard was blijkbaar niet zo van de gezelligheid dus na 2 minuten was ik iedereen al kwijt. Hij had er zo’n lol in dat ik ook de helft van mijn bagage ben verloren. Door zijn snelheid, kwam er druk op de rits van mijn rugzak waardoor die langzaam open ging. Al mijn warme en droge kleding zoals bijv. mijn donsjack vloog eruit. Ik denk dat mijn paard het chill vond want hij ging nog sneller. Stoppen zat er niet in.

Onderweg nog wel wat anderen gezien en geholpen (weer op het paard gezet met een ibuprofen na een val) maar dit paard deed niet aan lange pauzes. Eten en drinken deed ie ook wel in zijn eigen tijd dus ik was super snel bij HS4.

Daar vroeg ik aan een kleine jongen ‘Hortang mur uno’ oftewel wat is het snelste paard? Hij gaf mij werkelijk een raket. Ik noemde hem Miranda (never change a winning name) en dit paard leerde mij iets wat mijn ECO-coaches Bea Faber-van Der Mei en Hans Lauxen mij al heel lang duidelijk maken namelijk; probeer niet alles te controleren maar voel! In Mongolië zijn namelijk overal marmotholletjes, soms zelfs marmotten villa’s waar je in kan verdwijnen. Dit kan gevaarlijk zijn, je kan over de kop vliegen. Dit paard ging zo snel en de kans zou groot zijn dat we een hol van heel dichtbij gingen bekijken.
Wat moet je dan niet doen, het paard en deze hele situatie gaan controleren. Dat kan namelijk niet want er zijn duizend hollen. Ik leerde dus dat ik het paard los moest laten. Hij kan dan beter zijn balans vinden en om de hollen heen lopen of er over springen. Ik deed dus de navigatie, het paard lette op de gaten in de grond. Dit was een nieuw level voor mij. Want het ging heel hard, je balans is super belangrijk (paard springt als een konijn over een hol en gaat als een raket weer door) en misschien is het ook wel eng maar je gaat zo snel dat je daar niet over na kan denken.

Het navigeren ging prima, het paard had er zin in en wilde wel door naar Rusland. We ging dwars door een kudde kamelen, schapen, paarden, yaks en geiten maar ik liet hem gewoon gaan. Een groepje mannen op motoren probeerde ons ook in te halen (misschien voor iets leuks, misschien ook niet) maar deze Miranda wilde gewoon door. Ik was dus super rap op HS5.

Daar kreeg ik ook weer een leip paard mee! Ik heb letterlijk nooit een paard zelf gekozen maar vroeg altijd advies aan de herders. Wat moet ik met mijn westerse kennis daar in Mongolië? Ik kreeg soms van die gezellige dikke pony’s mee die geweldige racers bleken te zijn. Een belangrijke les dus, blijf leren en denk niet dat je alles al weet en vraag om hulp als je iets niet weet. Dit andere leipe paard noemde ik Fio (ja ook een merrie naam) naar een draak van een merrie die ik vroeger heb gehad.
Ik zag nog een paar andere deelnemers en 1 dame vroeg of ze met mij mee mocht rijden want haar GPS deed het niet. Mijn doel voor de derby was om mijn grenzen aan te geven en ik vond dit een mooi moment. Voor anderen misschien kattig maar ik vond dat ze beter terug kon gaan naar het vorige HS voor hulp. Mijn paard was snel en ik wilde daarvan genieten en niet meer iemand op sleeptouw nemen. Jullie zien, teamsport in mijn vroegere jaren had mij goed gedaan maar helaas nooit gedaan en nu dus verknocht aan individualisme. Wel geweldige rit gehad!

Aangekomen bij HS 6 kwamen de eerste verbaasde reacties over het snelle alleen rijden. Ik was juist een beetje op stoom en vond het heerlijk. In mijn eentje kon ik goed de focus houden, mijn paard zijn snelheid laten bepalen maar vooral ook genieten van het prachtige Mongolië zonder alle verhalen van anderen over hun kat ofzo aan te horen.
Op HS 6 kreeg ik ook een snel paard mee maar dit was een lastige bergroute die veel van de conditie van het paard vergde. Ik besloot om ook wat langzamer te rijden. Dit vanwege tactisch oogpunt. Als anderen op een HS je zien aankomen in de verte om 19.15 uur kunnen zij snel een ander paard pakken en wegrijden. Als je net voor 20.00 uur aankomt is dit te laat en kun jij je aansluiten.
Ik kwam aan om 19.59 uur, kon aansluiten bij een leuke snelle groep en was van plek 44 naar plek 20 gegaan in een dag tijd.

Stay tuned voor dag 3, de laatste dag dat ik überhaupt met mensen samen ging rijden, de dag van Johnnie Walker en mijn Mongoolse opa!

Dag 4!!

Voordat ik verder ga met dag 4 wil ik iedereen nog even bedanken voor de donaties en lieve berichtjes die ik nog steeds ontvang! Mocht je nog willen doneren, be my guest ;-)

via https://www.actiezondergrenzen.nl/actie ... n-der-werf

Naast al die geweldige berichtjes ontvang ik nu ook veel berichtjes van mensen die ook de derby willen gaan rijden. Dit vind ik natuurlijk super leuk en ook tof dat jullie mij om advies willen vragen. Helaas lukt het mij niet om iedereen te antwoorden en ik wil de mensen die nadenken over de derby dan ook vragen om vooral eerst zelf speurwerk te verrichten.

Niet om onaardig te doen maar dit is niet een plan wat je zomaar even kan doen. Vijf jaar geleden hoorde ik van de derby en is het niet meer verdwenen uit mijn hoofd. Twee jaar geleden ben ik er serieus over na gaan denken en heb ik een begroting gemaakt en ben ik gaan speuren. Ik ben gaan zoeken naar verhalen van oud deelnemers, wat had ik nodig, wat moest ik vooral wel maar ook juist niet doen? Het was nog net geen systematisch literatuurstudie maar ik weet wel dat ik er een promotie onderzoekje over had kunnen schrijven.
Een jaar geleden heb ik ook oud deelnemers benaderd, mijn financiën waren meer dan rond, ik stond er heel serieus in en was toen ook toegelaten tot de derby. Misschien komt dan wel het lastigste, je vrienden en familie overtuigen. Nu lijkt het alsof ik een hele fanclub heb en iedereen het een geweldig mooi idee vond. Dit was NIET zo! Ik heb letterlijk alle shit over mij heen gekregen, waarom zou ik dit doen? Ik was knettergek en het was een super stom idee. Wist ik wel wat de risico’s waren? Wat deed ik mijn familie en vriend aan? Was mijn leven niet perfect? Ik had alles, een lieve en knappe (jaja Sebas) vriend, een mooie en geweldige (schoon) familie, fantastische vrienden, een top baan en alles leek mee te zitten. Wilde ik dan alles op het spel zetten?

Daarnaast hadden we binnen onze familie van heel dichtbij een ernstig ongeluk mee gemaakt. Een avontuur wat toen prachtig leek maakte meer kapot dan ons allemaal lief is. Logisch dus dat mijn familie niet te springen stond om een nieuw wild avontuur. Uiteraard ontving ik ook wel steun maar juist deze kritiek maakte mij volwassenen. In plaats van koppig te zijn en stug afstand te nemen van de critici, ben ik contact gaan zoeken. Ik luisterde naar de zorgen en besloot deze kritiek als adviezen op te vatten. Dit waren mensen die om mij gaven en mij misschien ook wel het beste kennen. Dit laatste voorbereidingsjaar was vol met bloed, zweet en vooral heel veel tranen. Misschien door het verdriet wat weer boven kwam maar ook van het harde werken aan mijzelf. Ik heb door het stof moeten gaan om uiteindelijk met volle teugen te kunnen genieten van de derby. Door deze voorbereiding was er letterlijk geen berg te hoog, kon ik genieten en kan ik nu ook zonder kleerscheuren mijn geliefden weer in mijn armen sluiten.

Even ter afsluiting van deze speech en om aan te geven wat de derby kan doen. Foto 1 is van het startkamp, waar je mij een paard ziet kluisteren, check vooral de spierballen. Foto 2 is twee dagen na de finish waar ik een andere deelneemster feliciteer. In die week ben ik 6 kilo afgevallen en kon ik mijzelf amper nog warm houden ( mijn temperatuur was 35 graden). Ik wil niemand tegenhouden maar een slimme meid (of boy) is op haar avontuur voorbereid. Mocht je door de selectie zijn en het entree geld in orde hebben dan ben je meer dan welkom om contact te zoeken!

Verderrrrrrrrr naar dag 4!
Ik werd vroeg wakker (uurtje of half 5) en ook Pake schoot al snel weer in zijn mooie gele regenlaarzen. We verzorgden eerst de dieren (paarden en schapen) en daarna gingen we thee drinken. Ik at vaak wat van mijn noten (sportmix) die ik mee had en hij kreeg van mij ook een hele zak. Hij vond het heerlijk en stopte ze snel als een eekhoorn in zijn rugtas. Toen had hij ook nog wat voor mij. Ik kreeg een schaal met gele drank en ik dacht natuurlijk dat het een magisch Mongools drankje was. Ik dronk het en een golf van herkenning schoot door mij heen! Bier! Dit telt als twee boterhammen met kaas dus prima ontbijt.
Om 6.30 uur mocht ik weer los en Pake reed een heel eind met mij mee, Johnnie Walker werd zowaar een Nordic trotter en met tranen in mijn ogen nam ik afscheid van deze bijzondere man.

Ik had nog 10 km te gaan en om ongeveer half 8 was ik bij HS 12. De Mongoolse herders vonden het grappig dat Johnnie niet de snelste waren maar het was nu tijd voor een rappe Rinus. Rappe Rinus kreeg ik van een jongetje van 9 jaar, het was zijn lievelings! Net toen ik wegging zag ik de Australische boys aankomen dus de vaart moest er weer in! Rinus was een schat, lekker vlot maar ook goed te sturen. Helaas dacht ik een shortcut te nemen maar bleek dat ik over een berg moest en stond ik tussen de yaks. Soms was het handig om niet de route te nemen die aangegeven stond ( bijv. bij overstromingen). Dan lijkt het alsof ik de andere kant opging maar dan was het vaak tactisch bijv. op een zandpad rijden i.p.v. door het gras met marmotten hollen. Deze keer was het wat minder tactisch en hobbelde ik dus door geiten, koeien en yaks naar HS13. Ik heb daar even moeten wachten omdat deze ger op een heuvel stond en ondanks dat ik vaak lopend omhoog ging was de hartslag iets hoger (62) dan de verplichte 56 slagen per minuut.

Na een aantal minuten was Rinus helemaal weer fris en kon ik een nieuw paard krijgen. Inmiddels kon ik vloeiend mijn Mongoolse zinnen uitspreken en kreeg ik weer een kanjer van een paard mee. De Australische boys had ik nog gesproken op HS 13 en ik dacht dan ook dat ze mij gingen inhalen. Ik heb dit paard maar Sebas genoemd want hij was vet snel en sterk. Bij HS 14 waren we dan ook heeel snel. Ik moet zeggen dat het echt jammer was om afscheid te nemen van die paarden. Ze konden ze door naar een volgend HS maar dat mocht niet. Je was net een beetje gewend en dan was je er al.

Dit was de dag van de snelle paarden want nu kreeg ik een straaljager mee. Het was wederom een kleine dikkerd maar hij kreeg niet voor niks van mij de naam Brown Caviar (voor de niet paardenkenners, Black Caviar is een heel beroemd renpaard). Op HS 14 grapte ik nog tegen de Australische boys ‘Come and get me!’ maar Brown Caviar hield niet van achtervolgers.
Tranen liepen over mijn wangen, door de snelheid, van de wind maar ook van puur geluk. Als ik nog een moment naast Pake moet omschrijven dan is dat dit moment. Een adelaar hoog boven ons, Brown Caviar die niet wilde stoppen, geen mens om ons heen, door de bergen en de wind in onze haren. Het was prachtig.

Eerst dacht ik nog dat mijn laatste uur had geslagen, Brown Caviar had namelijk geen rem. Als een Max Verstappen die aan het appen (navigeren) was racete ik naar HS 15. Het was waanzinnig. Iets minder was dat we een weg moesten oversteken. Ik zag een tunnel maar moest er dan wel af. Het duurde mij 15 minuten om weer op het paard te komen want hij kon niet stilstaan en bij het opstijgen hadden ook 2 man hem vastgehouden. Dit was ook het paard wat met een super hartslag aankwam terwijl hij bijna 35 km lang alleen maar wilde racen.

Ik had nog 1.5 uur om HS 16 te bereiken. Ik vroeg aan de herders op HS 15 of de paarden een beetje snel waren. Ik had geluk want dit waren allemaal racepaarden. Ik mocht op een speciaal paard met blauwe ogen (zie foto 3), fijn te rijden maar snel als de wind. Klonk mij als muziek in de oren want je bent super snel verwend met snelle paarden. Dit paarde noemde ik Blue. Ik kon nog net er op klimmen toen hij al opsteeg, letterlijk! Dit paard was zo snel, niet te omschrijven, hij klauterde over de bergen en vloog letterlijk door alles heen. Ik kon niet op mijn horloge kijken want bij alles wat bewoog schoot hij als een kanon weer naar voren. Niet te stoppen, dit beest!! Als het toegestaan was om een Mongools paard te kopen dan had ik deze gekocht.

Ondertussen begon de tijd te dringen en wilde ik HS 16 halen. De route was best ingewikkeld en ging door de bergen. Het werd al een beetje schemerig toen ik drie jonge mannen tegenkwam in hun auto. Ze wezen naar een klein bergpad en ik twijfelde. Het was schemerig, ze gingen mij achterna en als ze kwaad wilden konden ze mij makkelijk pakken met zijn drieën. Ik besloot toch te gaan en we vlogen weer vooruit, ik wist dat ik niet voor 8 uur binnen zou zijn maar ik genoot van elke minuut op dit geweldige paard, de prachtige bergen en de mooiste zonsondergang. De jongens bleken later bij HS 16 te horen en hebben mij juist super erg geholpen!

20.18 uur kwam ik aan. Dit betekende een tijdstraf van 36 minuten voor de volgende dag. Ik heb bewust gekozen om door te rijden omdat ik graag wilde aansluiten bij Charlotte, Angus en Eliza (eindelijk!) maar vooral omdat mijn paard niet te houden was en ik het niet zag zitten om ergens te slapen met dit leipe paard. Bij het afstijgen waren er al 2 mensen nodig om hem vast te houden.

Dag 4 was dan ook 1 van mijn favoriete dagen en super snelle paarden. Ik vond het zo leuk om weer even te spreken met Eliza (en uiteraard ook met Angus en Charlotte). Tijdens die avond hebben wij met zijn vieren besloten dat we wilden finishen op dag 7. Dit was voor de elite en we besloten dat wij daar bij wilden horen. Het was een soort magisch moment, het ging hier niet om wie als eerste ging finishen, we hadden respect voor elkaar en dit was onze afspraak. Deze afspraak heeft mij veel houvast gegeven in de latere dagen.

Stay tuned voor dag 5, een zware dag, nu wel de echte rivier oversteek en het gouden paard (sorry was iets te snel) en spelletjes met de enkelbotjes van een geit.

Nu heb je alles als goed is

**Geplaatst**: 09-09-18 15:20

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 09-09-18 15:20

En nu maar hopen dat dag 6 snel volgt.

Ben zo benieuwd wat er op hs24 gebeurde...

**Geplaatst**: 09-09-18 15:37

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 09-09-18 15:37

Mooi weer! Hier ook heel benieuwd naar hs24!

**Geplaatst**: 09-09-18 15:40

Geplaatst: 09-09-18 15:40

safina schreef:
Hoe meer ik lees, hoe zekerder ik weet dat ik dat nooit ga doen.

Hier precies het tegenovergestelde, hoe meer ik lees, hoemeer het gaat kriebelen!

**Geplaatst**: 09-09-18 15:48

Geplaatst: 09-09-18 15:48

Sakura789 schreef:
safina schreef:
Hoe meer ik lees, hoe zekerder ik weet dat ik dat nooit ga doen.

Hier precies het tegenovergestelde, hoe meer ik lees, hoemeer het gaat kriebelen!

Het avontuur lijkt me prachtig. En ik kan best wat ontberingen aan. Maar ik doe het niet goed met kapotte handen, gevoelloze voeten, kapotte billen, onverdraaglijk eten, misselijkheid, natte kleding, kou en meer van die dingen.

**Geplaatst**: 09-09-18 21:02

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 09-09-18 21:02

Laatste jaren ven ik het meer gaan volgen en dit jaar heb ik het gevoel dat ik het gewoon echt wil doen.
Dus ben aan het sparen begonnen en volgend jaar beginnen met trainen

**Geplaatst**: 10-09-18 08:04

Geplaatst: 10-09-18 08:04

Bedankt AL! En succes met trainen

**Geplaatst**: 10-09-18 10:07

Geplaatst: 10-09-18 10:07

Nessa schreef:
Iedereen denkt ook dat het mijn droom is
Dat ik het een gave race vind en het elk jaar volg, betekend niet dat ik mee wil doen.
Echt never, haha

Maar alle verhalen lezen en het volgen. Geweldig!

Haha, dat zei mijn vriend eergisteren ook :')

. Ik zie het hem eerder doen

Alvast succes, AL!

**Geplaatst**: 10-09-18 11:40

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 10-09-18 11:40

Thnx ik wil het binnen 5 jaar rijden dus tijd zat voor de financiën bij elkaar te krijgen en te trainen.

**Geplaatst**: 10-09-18 11:40

Geplaatst: 10-09-18 11:40

Sakura789 schreef:
safina schreef:
Hoe meer ik lees, hoe zekerder ik weet dat ik dat nooit ga doen.

Hier precies het tegenovergestelde, hoe meer ik lees, hoemeer het gaat kriebelen!

Jupp, sluit ik mij bij aan!