Bokt.nl

Prachtig inderdaad, bijna ontroerend! Eddie Vedder past er inderdaad wel bij. Wat een puur land lijkt het nog.

Mooi verslag van Hinke ook over die eerste dag. Wat een bikkel is het!

**Geplaatst**: 01-09-18 19:14

Geplaatst: 01-09-18 19:14

Dag 2 staat erop!

https://www.facebook.com/20298984046105 ... 387700398/

**Geplaatst**: 01-09-18 20:50

Geplaatst: 01-09-18 20:50

Wederom prachtig. Wat fijn geschreven. Een blik in de facinerende werkelijkheid achter het filmpje en de tweets.

Laatst bijgewerkt door senna21 op 01-09-18 21:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-09-18 20:54

Geplaatst: 01-09-18 20:54

Klinkt als een flitsende dag, wat zal dat heerlijk gevoeld hebben na dag 1.
En lef om op je paard te vertrouwen en de controle los te laten. Ik zie bij een bosrit elke minimale boomwortel al als gevaar

Ben benieuwd wanneer ze weer herenigd is met haar gevlogen kleding

**Geplaatst**: 01-09-18 21:09

Geplaatst: 01-09-18 21:09

Superleuk om dat zo te lezen zeg. Ik vind haar schrijfstijl ook fijn, grappig, maar ook meeslepend.

**Geplaatst**: 01-09-18 21:13

Geplaatst: 01-09-18 21:13

Geweldig hoe je het beschrijft!
Het lijkt of ik ook mee rijd.

Prachtig hoe je deze dag zo snel hebt kunnen rijden.

**Geplaatst**: 02-09-18 06:24

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 02-09-18 06:24

Het enige wat ik kan denken is "waar blijft de rest?" Ik zou dit zo in 1x uit willen lezen, v heerlijk geschreven!

**Geplaatst**: 02-09-18 06:28

Geplaatst: 02-09-18 06:28

Grit schreef:
Ben benieuwd wanneer ze weer herenigd is met haar gevlogen kleding

Dit zegt ze in een reactie op Facebook:
Met een beetje geluk loopt er nu een Mongoolse herder in mijn mooie jas! Niks meer gevonden helaas!

**Geplaatst**: 02-09-18 07:28

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 02-09-18 07:28

Oh, fantastisch, filmpje en verslag... wauw.

**Geplaatst**: 03-09-18 11:19

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 03-09-18 11:19

DAG 3

"Tijd voor een nieuw verslag van dag 3 om de week weer lekker te beginnen!

Terechte vragen in de comments van het vorige verslag, of ik mijn spullen terug had gevonden en of ik ze niet had gemist?

Ik denk dat het een belangrijke mindset is tijdens de derby (en misschien wel tijdens het leven) dat je prioriteiten gaat stellen. Mijn prioriteit was energie behouden want ik merkte dat ik elke dag een beetje zwakker werd omdat mijn lichaam het eten niet zo goed kon verdragen. Ik leef(de) in het moment en accepteerde alles zoals het was (is).
Je druk maken, kost heel veel energie en dat had ik gewoon niet. Snel leren van fouten (en van successen) maar vooral ook in kleine stapjes vooruit kijken heeft mij toen erg geholpen.

Het was best een cruciale keuze om niet terug te gaan om de bagage te zoeken. De nachten zijn immers super koud en ik was al veel gewicht verloren waardoor ik mijzelf moeilijk warm kon houden. Ter illustratie, ik had alleen nog, mijn regenjas, 2 rijbroeken (die nog vochtig waren), 2 merino wollen long sleeves (voor het rijden en een droge voor de nacht), compressie sokken en mijn YAK sokken! En uiteraard nog 1 schone onderbroek!
Gelukkig had ik nog wel mijn slaapzak en luchtbedje zodat ik nog iets van warmte had.

Bij HS 7 aangekomen kreeg ik van 1 van de Archibells boys een dons jack om te lenen voor de nacht. Ik sliep toen in een heerlijk rustige ger samen met de Kelsey’s (uit Canada en Alaska) en het grappige was dat deze ger op een heuveltje stond. Ik lag dus op een luchtbed en ik gleed heel vaak naar beneden (net of lag ik op een glijbaan). Ik roetste dus een paar keer bij een Kelsey op haar luchtbed, haha. Uiteindelijk ben ik maar op de grond gaan slapen zonder luchtbed, zodat ik iets stabieler lag.

De volgende ochtend kreeg ik mijn Bliksem, oftewel Lightning (zie de foto). Ik voelde mij goed, had half goed geslapen maar had veel zin in nieuw avontuur en snelle paarden. Helemaal toen ik hoorde dat we dicht bij het front waren. Niet dat ik ze persé wilde inhalen maar ik wilde Eliza (EAL) graag weer zien. Zij was een hele goede vriendin geworden en het leek mij leuk om met haar samen te rijden omdat ik wist dat zij super goed kon rijden, nuchter was en ook verstandige keuzes kon maken.

We waren dus met een flinke groep, de Archibells, Eion en de Kelsey’s reden met mij mee. Lightning was een winner en die ging er elke keer vandoor maar wilde ook weer niet te ver voor de groep lopen. Onderweg pikten we MT en JP nog op. De Archibells, MT en JP vormden later ook de deelnemers die mij op de hielen zaten. Ik vond het leuk om met ze samen te rijden maar in een groep gaat alles iets langzamer, niet het rijden (paarden vinden het leuker om met elkaar te lopen i.p.v. alleen) maar wel het wachten op de anderen (plassen, vetcheck, slome paarden etc.).

Eion kende ik uiteraard nog van dag 1 en bij HS 8 hadden wij als eerste onze paarden. Het verliep allemaal langzaam met de rest van de groep, mensen vielen van hun paard af bij het opstijgen, paarden renden weg en moesten weer gevangen worden. Ik keek naar Eion en we dachten hetzelfde. We gaan! De rest van de groep vond het prima, ‘we catch you later guys!’ maar dat hadden ze dus mis. Onze paarden waren namelijk zo snel, ik had geen eens tijd om een naam te bedenken. Nu zou ik hem Tom Dumoulin noemen, haha!

Deze paarden waren super snel en ook goed te sturen, dat is een zeldzaamheid en ik kon mijn geluk dus niet op. Ik hoefde niet aan te sporen, het was een soort van uber waar je zelf moest navigeren. Met ‘snel’ bedoel ik iets van 50 km per uur.
We kwamen dus mega snel aan bij HS9. Dit staat mij bij als het vliegen horsestation. Doordat het een vochtige warme dag was, waren er zoveel vliegen. In je ogen, in je oren, in je broek als je wilde plassen. Je wil er niet aan denken maar ze zijn overal en ze staken. Ik droeg 2 rijbroeken over elkaar heen maar dat maakte ze niks uit. Dit was dus ook waarom ik mijn regenjas bleef dragen, geen geprik door die jas heen.

Op HS9 kreeg ik dus een mollige pony met kleine beentjes (Dik Trom). Dit was echter ook een rocket. Super fijn dier en mega mega sterk. Kon hem niks schelen of we een bergje op moesten of door een rivier moesten baggeren. Bij HS9 kwam ik ook Valeria (VA) weer tegen, dit zou later de nummer 8 worden. Super leuke en ontzettend sterke vrouw, ik had graag met haar samen willen rijden maar helaas lukte het haar niet om ons weer te zien tot de finish. Eion en ik gingen met een enorm tempo verder. Ik vond het super leuk om met hem te rijden maar merkte wel dat de paarden vermoeider waren als ik samen met iemand reed. Dit omdat ze niet goed hun eigen tempo konden bepalen omdat ze samen wilden blijven bij de andere paarden. Bij de vetchecks moest ik ook soms wel een kwartiertje wachten totdat het paard was goedgekeurd. Redelijk normaal maar als ik alleen reed, kon ik meteen aanbieden en zat ik binnen 5 minuten op een ander paard.
Bij HS10 moest ik even wachten op Eion maar gelukkig was zijn paard net op tijd goedgekeurd en konden we toch samen verder. Ik kreeg een hengst. Ik vond het niet een heel fijn paard want hij had wel kuren maar was ook lui.
Hij bokte, wilde naar mooie wilde merries toe maar daarna kakte hij weer in. Het zullen de hormonen wel zijn geweest maar ik wilde daarna liever niet weer een hengst omdat ik geen zin had in luie paarden.
Onderweg haalden we Trudi nog in en mooi op tijd waren we bij HS 11. Daar hadden een aantal mensen een vet penalty (super warme dag, hartslag was veel hoger bij inspanning) en ook Eion kreeg daar een penalty. Op dat moment moesten wij afscheid nemen en was ik nummer 7 in het klassement. Ik ben echt super trots dat ik de rest van de ongeveer 700 km deze positie vast heb kunnen houden.
Toen was er daar niet zo mee bezig maar het leek mij heel tof om HS12 te halen (gewoon 5 horse stations, why not?). Ik had aan kunnen sluiten bij de kopgroep maar Johnnie Walker zette mij met beide benen op de grond. Wie is deze Johnnie?

Een super lief en leuk paard die een voorliefde heeft voor wandelen. Niks meer en niks minder. De eerste 5 km gingen prima en daarna was hij een soort nordic walking pony geworden. Ik baalde even maar besloot al vrij snel te genieten van de prachtige omgeving en tijd te nemen om te reflecteren op deze superdag. Kwart voor 8 liep ik nog rustig door en werd het toch wel tijd om een plek te vinden om te overnachten.
5 Minuten voor 8 (ongeveer 10 km voor HS 12) zag ik een eenzame ger naast te rivier. Om 8 uur klopte ik aan op de deur maar er was niemand thuis. Ik maakte al plannen om naast de ger mijn slaapzak uit te rollen en het paard vast te zetten in de kraal naast de ger.
Toen kwam er uit de verte een oude man op een paard naar mij toe. Hij maakte een gebaar of ik wilde slapen en ik was zo ontzettend dankbaar! Hij nam mijn paard over, zette mij op een krukje en sloeg een deken over mij heen. Op dat moment sloegen de vermoeidheid en kou ook toe. Ik kreeg melk thee en een soort kaas te eten. We begrepen elkaar ondanks dat ze de taal niet spraken. Het enige wat ik kon denken was dat hij super veel leek op mijn opa (pake)! Die was ook uitzonderlijk lief, super goed met dieren en kon geweldig communiceren en verbinding maken met mensen zonder veel woorden te gebruiken.

Toen ik op krachten was gekomen, heb ik hem geholpen met het verzorgen van zijn paard en de schapen. Hij ging koken (hij kookte water, haalde een zak met ‘schapenpootjes’, knipte deze pootjes door en kookte soep). Ik moest flink eten van hem en we hadden een dinner bij kaarslicht. We verwonderden ons over onze manier van leven maar vonden vooral ook veel gelijkenissen. Meer dan ooit besef ik mij dat wij als mensen meer gelijk zijn dan we ooit (willen) denken. We poetsten onze tanden onder de mooiste sterrenhemel en we wezen naar de prachtige maan.

Toen de crew kwam (checken van het paard) vertelde deze ‘pake’ ook dat ik zijn kleindochter was en dat hij goed op mij zou passen want ik zag er nogal ‘breekbaar’ uit. Ik mocht ook niet op de grond slapen maar kreeg een heus bed en om het uur scheen hij met een zaklamp op mijn gezicht om te kijken of ik wel sliep. Met tranen in mijn ogen denk ik terug aan deze geweldige man en de rijkdom die hij mij liet ervaren.

Stay tuned voor dag 4, de verassing die deze geweldige opa mij gaf in de ochtend, het gouden paard, Brown Caviar en het oversteken van de rivier."

**Geplaatst**: 03-09-18 11:26

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 03-09-18 11:26

Whaaaa, ik wil weten wat er op HS24 is gebeurd! Wat schrijft ze leuk en prachtige ervaringen opgedaan.

**Geplaatst**: 03-09-18 11:28

Geplaatst: 03-09-18 11:28

Heerlijk leesvoer weer. Graag in een boek bundelen zodat ik het kan kopen en de komende jaren keer op keer kan lezen. (Note so self: schaf die andere boeken geschreven door andere deelnemers ook nog aan.)

**Geplaatst**: 03-09-18 11:30

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 03-09-18 11:30

Zijn er meerdere boeken geschreven? Wie nog meer??

**Geplaatst**: 03-09-18 11:33

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 03-09-18 11:33

Geen idee ...

maar ik heb in ieder geval die ene al niet die steeds in dit topic werd genoemd ...

**Geplaatst**: 03-09-18 11:57 · **Anoniem** **Geplaatst**: 03-09-18 11:57 Kippenvel van verhaal 3! Pake...

Geplaatst: 03-09-18 11:57

Kippenvel van verhaal 3! Pake...

**Geplaatst**: 03-09-18 12:22

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 03-09-18 12:22

Prachtig ! Wat fijn een warme oude man treffen

**Geplaatst**: 03-09-18 12:35

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 03-09-18 12:35

Oeh wat een gave dag.

Ik ben wel benieuwd hoe ze met elkaar gecommuniceerd hebben. Ik ga er voor het gemak maar vanuit dat de opa-meneer geen Engels sprak

**Geplaatst**: 03-09-18 12:36

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 03-09-18 12:36

Oeh! Ik ga snel bijlezen! Ik moet dag 2 ook nog

**Geplaatst**: 03-09-18 14:00

Re: [BLOG] Mongol Derby 2018

Geplaatst: 03-09-18 14:00

Wat een super mooi verslag. Tnx voor het plaatsen