Bokt.nl

Sunnda schreef:

Ik ken zat mensen van 65 die dat bewustzijn nog steeds niet hebben..

Vraag is dan of het aan die ander ligt of dat je zelf globaal gezien tussen je 20-45 een stukje ontwikkeling gemist heb en dat nu op iedereen projecteert.

Paarden zijn geen emotionele wezens als mensen die in alles iets zien of voelen of menen te voelen. Ik heb al zoveel probleemgevallen voorbij zien komen die alleen maar een probleem hadden met dat 'nivea' wat hun eigenaar richting het paard deed.

Al die mensen die zeggen: jij weet die brave paarden wel te vinden hé.
Niets braaf, dat heeft ermee te maken dat een paard nooit leert als je ze aan het handje houdt. Net als dat een kind niet leert op zichzelf te vertrouwen als je te beschermend bent en alle problemen voor de neus van het kind wegveegt. Begeleiden is wat je doet.
Dat er een zekere mate van ongemak bij leren komt kijken is inherent aan het leven. Elk diersoort kent dat. De natuur kent zelfs de meest harde leer: fouten zijn niet zelden direct dodelijk.
De enige soort die zich daar krampachtig tegen verzet is de moderne mens de afgelopen 30 jaar.

Of ze daar gelukkiger van worden?
Als je kijkt naar de hoeveelheid psychische problemen vraag ik mij het af.
Projectie is denk ik een heel modern probleem wat veel mensen in de weg zit.

Achterom schreef:

herr_balou schreef:

Ik bekijk het vanuit de ruimte die beschikbaar is voor die vele paarden en ik vind dat om te huilen. Ik kom door heel het land (behalve limburg en enkele waddeneilanden) en zie zelden paarden met écht voldoende ruimte. Direct naast waar ik woon staan enkele paarden een paar uur per dag op een postzegeltje weide of paddock, allemaal gescheiden van elkaar, dat vind ik een zeer treurige aanblik. Merries worden uitgemolken met ieder jaar een veulen. De trainingen zijn geen prettige aanblik. Daar is niks samenwerking aan maar gezien de verkopen zal het wel als zodanig gejureerd worden...
In de omgeving zijn nog een aantal stallen. Ook daar zie ik veel te veel paarden op voor die aantallen te weinig grond. Om nog maar te zwijgen over de winterperiode, want dan komen ze helemaal niet buiten.
Je kunt het allemaal normaal vinden, maar dat is het niet.

Tja, als je woonomgeving die is aangegeven op je profiel klopt, dan snap ik je opmerking. Maar hoe is niet meer rijden een oplossing voor dat probleem? Want in mijn ogen is jouw probleem onderdeel van een groter probleem: teveel mensen en teveel wensen met te weinig ruimte.

[***] schreef:

@MO horse, in mijn geval denk ik dat het komt door voortschrijdend inzicht en leeftijd .

Eerlijk gezegd kan ik voor mezelf niet meer goed verantwoorden waarom ik op mijn lieve paard ga zitten, een hoofdstel met of zonder bit omdoe en dan figuren ga rijden omdat ik het wil. Mijn benen in haar buik druk om haar te laten wijken voor druk enz enz.
Als ik op wedstrijd ga, ben ik toch altijd wat gespannen, ik wil toch laten zien hoe goed mijn paard de "kunstjes" kan uitvoeren en daardoor rijd ik "anders" dan thuis. Mijn paard raakt daardoor gespannen, maar man wat gaat ze dan lopen! En dat kan ik voor mijzelf en naar mijn paard toe niet verklaren, laat staan verantwoorden.

Ik zie vaak mensen op wedstrijd hun paard knuffelen als ze bij de trailer staan, maar als ze de ring ingaan MOET hun oh zo geliefde vriend doen wat ze willen, desnoods met een iets stevigere ophouding, wat harder inkomen met een been e.d.
Begrijp me niet verkeerd, dit is een constatering en geen verwijt naar anderen, ik heb dit immers jaaaaaaren zelf gedaan.....
Ik kan het alleen nu niet meer. Ik poets, knuffel, probeer dmv een clicker wat kunstjes te doen, heb al wat lessen in grondwerk genomen en ik zie wel wat we verder nog gaan doen. Een enkele keer zadel ik nog weleens op, maar ik beleef er weinig tot geen plezier meer aan.

En dan de opmerking: "Dressuur is er voor het paard, het paard niet voor de dressuur", is natuurlijk onzin. Als wij er niet op willen gaan zitten dan heeft het paard de dressuur niet nodig.

Sunnda schreef:

Ik ken zat mensen van 65 die dat bewustzijn nog steeds niet hebben..

Vraag is dan of het aan die ander ligt of dat je zelf globaal gezien tussen je 20-45 een stukje ontwikkeling gemist heb en dat nu op iedereen projecteert.

Paarden zijn geen emotionele wezens als mensen die in alles iets zien of voelen of menen te voelen. Ik heb al zoveel probleemgevallen voorbij zien komen die alleen maar een probleem hadden met dat 'nivea' wat hun eigenaar richting het paard deed.

Al die mensen die zeggen: jij weet die brave paarden wel te vinden hé.
Niets braaf, dat heeft ermee te maken dat een paard nooit leert als je ze aan het handje houdt. Net als dat een kind niet leert op zichzelf te vertrouwen als je te beschermend bent en alle problemen voor de neus van het kind wegveegt. Begeleiden is wat je doet.
Dat er een zekere mate van ongemak bij leren komt kijken is inherent aan het leven. Elk diersoort kent dat. De natuur kent zelfs de meest harde leer: fouten zijn niet zelden direct dodelijk.
De enige soort die zich daar krampachtig tegen verzet is de moderne mens de afgelopen 30 jaar.

Of ze daar gelukkiger van worden?
Als je kijkt naar de hoeveelheid psychische problemen vraag ik mij het af.
Projectie is denk ik een heel modern probleem wat veel mensen in de weg zit.

Citaat:

Wat ik soms jammer vind is dat mensen die dit nooit hebben mogen ervaren door wat voor een redenen dan ook, dan maar "tegen" dressuur zijn.

Elisa2 schreef:

[***] schreef:

@MO horse, in mijn geval denk ik dat het komt door voortschrijdend inzicht en leeftijd .

Eerlijk gezegd kan ik voor mezelf niet meer goed verantwoorden waarom ik op mijn lieve paard ga zitten, een hoofdstel met of zonder bit omdoe en dan figuren ga rijden omdat ik het wil. Mijn benen in haar buik druk om haar te laten wijken voor druk enz enz.
Als ik op wedstrijd ga, ben ik toch altijd wat gespannen, ik wil toch laten zien hoe goed mijn paard de "kunstjes" kan uitvoeren en daardoor rijd ik "anders" dan thuis. Mijn paard raakt daardoor gespannen, maar man wat gaat ze dan lopen! En dat kan ik voor mijzelf en naar mijn paard toe niet verklaren, laat staan verantwoorden.

Ik zie vaak mensen op wedstrijd hun paard knuffelen als ze bij de trailer staan, maar als ze de ring ingaan MOET hun oh zo geliefde vriend doen wat ze willen, desnoods met een iets stevigere ophouding, wat harder inkomen met een been e.d.
Begrijp me niet verkeerd, dit is een constatering en geen verwijt naar anderen, ik heb dit immers jaaaaaaren zelf gedaan.....
Ik kan het alleen nu niet meer. Ik poets, knuffel, probeer dmv een clicker wat kunstjes te doen, heb al wat lessen in grondwerk genomen en ik zie wel wat we verder nog gaan doen. Een enkele keer zadel ik nog weleens op, maar ik beleef er weinig tot geen plezier meer aan.

En dan de opmerking: "Dressuur is er voor het paard, het paard niet voor de dressuur", is natuurlijk onzin. Als wij er niet op willen gaan zitten dan heeft het paard de dressuur niet nodig.

Hier ben ik het deels mee eens, maar wat ik mis..ik zie ook mensen heel vriendelijk dressuur rijden. Als je goed dressuur rijdt dan is het de bedoeling dat je bewustzijn zo vergroot dat je met minimale hulpen. (een pinkbeweging, een spieraanspanning, bewust zijn van spanning in je eigen lijf en spieren en deze bewust kunnen ontspannen) en dat het daarom een mooie samenwerking wordt. DAT is het doel van de dressuur. Oftewel, dressuur rijden kan ook echt op een voor het paard aangename manier mits de ruiter het goed doet en het geen moderne ruk, pluk dressuur is of ruiters hun spanning afreageren op het paard.

Dat dit niet gebeurd, dat is het probleem imo en niet de dressuur zelf. Dit zou ook anders aangepakt kunnen worden als de focus bij de wedstrijden verschuift van de prestatie naar het welzijn.
Ik zou liever zien dat men punten krijgt voor hoe ze (los) rijden/ trainen/ in het kader van dierenwelzijn en eigen gevoel ipv oefeningen perfect uitvoeren op de letter.

Wat ik soms jammer vind is dat mensen die dit nooit hebben mogen ervaren door wat voor een redenen dan ook, dan maar "tegen" dressuur zijn.

Sunnda schreef:

@manubres: dat je posts voor mij de vraag doen opkomen?
Wat heb je in vredesnaam de afgelopen twintig jaar dan uitgespookt in de paarden?

Al die dingen die ik lees zijn zaken waar paarden echt niet bang of ellendig van worden. Ze horen gewoon bij een leerproces en daar hoort hoogstens een beetje ongemak bij. Mens en dier leren namelijk nieuwe dingen en die moeten eigen gemaakt worden. Maar dat wil niet zeggen dat ze zielig zijn omdat ze iets nieuws leren en daar soms wat zenuwen bij komen kijken.

Dat je als paard dan moet dealen met zaken die gewoon zijn zoals ze zijn en waar geen discussie over is, is tevens weer niet meer dan logisch.
Juf vraagt ook niet op school aan een 8 jarige: zo Bloem;tot hoelaat wil jij morgen eens uitslapen want dan weet ik hoe laat ik moet beginnen met lesgeven. In het dieren en mensenrijk zijn regels, waar iedereen zich aan schikt omdat je anders geen samenleving kunt hebben, of samenwerking in het geval van mens paard. Dat is helemaal geen drama, of is het ook megazielig dat de gemiddelde burger op vaste tijden op zijn werk verwacht word in een oneerlijke relatie tussen werkgever en werknemer.

'Veulentjes uit de wei trekken, rondjagen met zwepen'..dat zegt dan imo meer over hoe jij het gedaan hebt, dan over hoe het in zijn algemeenheid gaat.
Tuurlijk zit er overal wel ergens rotte appels, maar juist is voor veel paarden denk ik een prof. stal fijner. Leren is over het algemeen fijn met een ervaren iemand naast je die alles al eens gezien heeft en weet wat te doen. Niet met iemand die zelf al zenuwachtig wordt omdat het 'de eerste keer' is.

Elisa2 schreef:

Maar wie zegt dat bij opvoeden onderdrukken en controle nodig is? imo maak je daar zelf al een denkfout. Onder opvoeden versta ik: afspraken maken samen, dit doen we wel en dat niet. En dat is nodig om veilig met paarden te kunnen werken en als je het goed doet altijd gebaseerd op vertrouwen. Een angstig paard wordt link..als het dier het niet begrijpt wordt het angstig, als er wordt "gestraft" wordt het angstig. Dus dat is niet "de" manier als je wilt samenwerken met een paard. Featherlight doet het fantastisch, ik ben blij dat zij het goede voorbeeld kunnen geven.

Ik weet gelukkig dat samenwerken met paarden echt geen stress voor ze op hoeft te leveren, verkeerd gebruik van hulpmiddelen doet dat inderdaad wel. En ja, er zijn nog teveel instructeurs die uit gaan van dwang en controle maar imo is dat niet de goede manier.

DuoPenotti schreef:

Nee je kan niet gaan controleren als de grond er wel is of de paarden er ook op komen.
Maar als de grond er niet is weet je zeker dat het nooit gaat gebeuren.

Ja een 2e pony/paard aanschaffen/stallen kan gewoon in de wet.
Nu met dat UBN nummer ook makkelijk te controleren hoeveel er staan.
Oke, als mensen ze dan nog nooit samen buiten zetten zal dat alleen na een melding bekeken kunnen worden.
Maar het geeft misschien toch wel al bewustwording.
We moeten idd niet denken dat ineens elk paard geweldig staat, maar zonder eens wat aan basis regels te bedenken veranderd er ook echt amper wat.

Overigens met honden mag dat van mij ook.
minimaal 2 honden, op die manier geen honden 8 uur of langer alleen.
Wij hebben ook nooit 1 hond gehad, bewuste keuze. Want wil een roedel dier niet alleen. Want dan heb ik er liever geen.

manubres schreef:

Elisa2...Opvoeden is nodig, maar gebeurt wat mij betreft vooral in een kudde. Opvoeden als ze ouder zijn is niet onderdrukken en controle hebben, maar samen werken...en dat is een heel verschil...

Mijn leermeesters zijn tegenwoordig Feather Light Horsemanship en Tristan Tucker...daar leer ik het liefst van....

DuoPenotti schreef:

Nee je kan niet gaan controleren als de grond er wel is of de paarden er ook op komen.
Maar als de grond er niet is weet je zeker dat het nooit gaat gebeuren.

Ja een 2e pony/paard aanschaffen/stallen kan gewoon in de wet.
Nu met dat UBN nummer ook makkelijk te controleren hoeveel er staan.
Oke, als mensen ze dan nog nooit samen buiten zetten zal dat alleen na een melding bekeken kunnen worden.
Maar het geeft misschien toch wel al bewustwording.
We moeten idd niet denken dat ineens elk paard geweldig staat, maar zonder eens wat aan basis regels te bedenken veranderd er ook echt amper wat.

Overigens met honden mag dat van mij ook.
minimaal 2 honden, op die manier geen honden 8 uur of langer alleen.
Wij hebben ook nooit 1 hond gehad, bewuste keuze. Want wil een roedel dier niet alleen. Want dan heb ik er liever geen.

herr_balou schreef:

Als ik 2 ongelukkige honden wil ipv 1 gelukkige, dan moet ik er een tweede bijnemen.

Daihyo schreef:

Wat dressuur betreft, ik noem het liever: ervoor zorgen dat je paard jou optimaal kan dragen.
Als ik ervoor kies om er op te zitten, dan moet ik dat zo comfortabel mogelijk doen. Dus goed passend tuig en op een goede manier getrainde spieren van de rug en buik.
En dan ook nog zo, dat je paard het leuk vindt. Mijn haflinger vond het heel leuk om afwisselend te rijden. In het bos galoppeerde ik veel heuvels, in de bak trainde ik de zijgangen om hem soepel te houden. En hoe weet ik dat hij het leuk vond? Oortjes erop, briesen, blij zijn, zelf van alles aanbieden. Gevalletje: zijgangen zijn leuker dan aangalopperen in de bak, dus been naar achter gaf niet altijd het resultaat dat ik in mijn hoofd had. Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om het af te straffen of te corrigeren, nee, daar daagde ik hem dan juist in uit. Zijn lijf was er niet altijd voor gemaakt, maar hij vond het leuk om te doen. Hij is reteslim, dus die mentale uitdaging had hij ook nodig. Nu hij geblesseerd staat merk ik echt dat hij het mist. Het samen er op uit, het samen puzzelen met oefeningen, of gewoon lekker een stuk zo hard als je kan. Samenwerken, samen genieten en áltijd kijken en luisteren naar je paard. En balans in alles wat je doet.

DuoPenotti schreef:

herr_balou schreef:

Als ik 2 ongelukkige honden wil ipv 1 gelukkige, dan moet ik er een tweede bijnemen.

Dat zijn ook altijd de smoesjes met paarden....

Omdat ze verkeerd gehouden worden vaak al vanaf puppy.
ik heb al 25 jaar 2 honden, 1 keer is er geen veilige match geweest.
En dat was bij een totaal niet gesocialiseerde bange terriër kruising van 6 jaar oud.
die na zware verwaarlozing bij ons kwam wonen. Die had alleen maar aan de ketting op beton gelegen, kende het gevoel va gras niet eens, wist echt niet wat andere honden waren en wat je daarmee moest.

herr_balou schreef:

Was het maar een smoes, ik zou met alle liefde nog een buitenlandse stumper opnemen, zowel binnen als buiten is er genoeg ruimte.
Ik heb hem geprobeerd dingen (bijvoorbeeld speeltjes, waterbak) te delen, wat een drama. Hij wil het niet, gewoon echt echt niet. Spelen met een andere hond heel soms, eventjes. Ik hou van mijn hond en luister naar hem.

manubres schreef:

@Daihyo "Als ik ervoor kies om er op te zitten, dan moet ik dat zo comfortabel mogelijk doen. Dus goed passend tuig en op een goede manier getrainde spieren van de rug en buik".
Helemaal mee eens! Daarom ben ik ook van mening dat je eerst (ongeveer) een jaar grondwerk/werk aan de hand zou moeten doen voordat je op een paard stapt. Dat zou dan mooi met een 3-jarige kunnen en dan met 4 erop stappen.

josien_m_ schreef:

Hoe ze er bij komen dat wilde paarden niet scheef zijn? Door dissecties, onderzoek van het skelet en spieren.