Askja schreef:Eens met SinneJ.
Er zijn qua training altijd meerdere wegen naar Rome, waarbij het vooral gaat om de kwaliteit en het resultaat van de training, niet zozeer om de gevolgde methode. Dat geldt ook met voedselbeloning. Goed ingezet is het m.i. een waardevolle manier van positief bevestigen.
SinneJ, wat jij zegt over bitloos herken ik ten dele.
Persoonlijk denk ik dat bitloos het beste werkt bij een paard dat mét bit correct is opgeleid. Je kunt met een bit verfijnd communiceren met het kaakgewricht om het maar zo te duiden, dus het paard via een positieve kauwreflex op een subtiele hulp laten nageven in de kaak, waardoor ze ook gemakkelijker nageven in de nek. Dat is bitloos lastiger. Ik zou daarom zelf een jong paard ook niet zo snel compleet bitloos opleiden.
Maar ik ken ook paarden die bij een vorige eigenaar zó verpest zijn op het bit (lees: in de krul getrokken) dat bitloos juist rust en ontspanning geeft, terwijl het paard mer bit onrust blijft houden, zelfs bij een doorhangende teugel.
Hier kan ik het alleen maar mee eens zijn, daarom zeg ik dat ik bit associeer met vriendelijk rijden. Vriendelijk rijden is voor mij; zo snel mogelijk en zo positief mogelijk alle hulpen extreem bevestigen. Conditionering zoals bij het hond, geen hocus pocus van plukje hier en plukje daar, angst voor druk en daardoor lopen... nee gewoon: 1+1 = 2, een been aanleggen wilt zeggen dat mijn baas wil dat ik sneller ga. Heel simpel. En als het dan helpt om je paard een snoepje toe te steken de eerste paar keren dat hij juist op dat been reageert, dan lijkt me dat alleen bijdragen, op die manier kan je supersnel naar een hele lichte en dus vriendelijke hulp toegaan.
Als een paard extreem aan de hulpen staat (en je die hulpen overzet naar je zit en stem), kan je hem in principe in je blootje en zonder zadel en bit alles laten doen, maar daar gaat een heel proces aan vooraf. Dat proces neemt ook de grootste tijd van het paardenleven in beslag en dus lijkt het me nuttiger daarover te spreken dan voortdurend uit te gaan van het eindresultaat wat de meeste onder ons nooit gaan bereiken.