Ik vind de argumenten van Anky echt niet ijzersterk. Buiten het 'zeer zelfkritisch' noemen van onze sector, wat we gewoon vaak echt niet zijn, zegt ze ook:
Citaat:
Daarbij weet elke ruiter: een paard kan absoluut niet faken. En laat zich zeker niet dwingen om te komen tot prestaties. De ’kenners’ zeggen bijvoorbeeld dat paarden geconditioneerd zijn, dat zij passief en hulpeloos reageren. Laat ik even meegaan in dit verhaal, dat paarden gedwongen worden. En dat zij zo ver zijn dat zij zelfs geen verzet meer tonen. Juist dan zou dit altijd zichtbaar zijn in uiterlijke kenmerken. Want nogmaals, een paard kan niet faken: de glans gaat van zijn vel, de spieren nemen af, de ogen worden dof en het laat de oren hangen. Een gelukkig paard zal daarentegen stralen en glanzen
Maar is dat zo? Kun je paarden niet dwingen? Zie je het altijd als een paard iets onvrijwillig doet zoals zij stelt?
De paarden van stierenvechters glanzen ook en hebben geen hangende oren. Maar zouden ze echt vrijwilligen om kans te maken opengereten te worden door de hoorns van een stier?
De paarden die in sommige landen / voor sommige disciplines al als jaarlingen al worden ingereden hebben soms juist meer bespiering dan hun ongetrainde leeftijdsgenoten.. Betekent dit dat er geen sprake meer kan zijn van learned helplesness?
En mijn persoonlijke 'favoriet' (:'() als we het hebben over dat paarden zich niet laten dwingen door prestaties.. Zouden de duikplankpaarden dan echt niet een beeetje gedwongen zijn geweest??