Zal ik eens kijken of ik de boel wat bij elkaar kan brengen"?
Een term als victim blaming is langs gekomen. Termen als nonchalante eigenaar eventueel is langs gekomen. Ook de vraag had de eigenaar wat zorgvuldiger kunnen of moeten zijn, als vraag is langs gekomen?
Ik denk dat er wellicht iets anders aan de hand is. Dat iets heb ik al vaker langs zien komen in mijn leven. Zo'n soort discussie kan ik me nog van lang geleden herinneren bij een vermoord kindje

, bij diefstal, bij verkrachting cq aanrading en zelfs zag ik het van de week langs komen bij iemand die kanker heeft waarbij mogelijkheid van ongezonde leefstijl geopperd werd
dat heeft bij mij altijd de vraag opgeroepen wat is hier werkelijk aan de hand? Waarom doen we elkaar vaak, ongewild extra pijn? Natuurlijk is het altijd goed om te kijken, had daar niet een andere handeling, cq voorzorgsmaatregel beter geweest? Geloof me, de eigenaar, de ouders etc, zullen dit zich allang allemaal met veel schuldgevoel zich afgevraagd hebben.
Waarom blijven die vragen dan zo gesteld worden en soms gaat het verder als vragen en worden het oordelen?
Ik denk zelf, na al die jaren veel nadenken over dit onderwerp, dat er mogelijk nog een andere reden kan zijn. Een poging om het uit te leggen.
Graag willen we de wereld maakbaar hebben. Dus als ik denk, daar is iets van nonchalance geweest, iets onoplettends cq ongezonde leefstijl→ dan is inherent aan dat oordeel van mij→ dat ik dus zelf denk dat mij dat niet kan gebeuren.

Ik denk dat dit een onbewust iets is van ons brein. Immers we zijn allemaal bang dat ons paard gepakt wordt, mishandeld, onze kinderen de foute persoon tegen komen , of dat we kanker krijgen etc etc.
Door nu een verwijtbare reden aan zo'n drama te koppelen, want het gaat altijd m iets zeer onplezierigs dat niemand hoopt mee te maken→ geeft dat ons brein de geruststelling dat het ons dus niet kan gebeuren. Daardoor voelen we ons fijn en leefden nog lang en gelukkig.
Dat is veel gemakkelijker om zo met nare zaken om te gaan, als dat je jezelf rechtin de spiegel durft aan te kijken met daarbij de wetenschap→ ook mijn (klein) kinderen kunnen slachtoffer worden van een of andere gek, ook mijn paard kan door een wolf, of een mens zich gedragende als een wolf mishandeld worden, ook ik kan morgen het oordeel krijgen dat ik kanker heb of iets anders dodelijks in me, of onder de auto lopen

.
Dat is een heel naar idee als je dat echt binnen laat komen.
Ik denk dat dit stukje wel degelijk ook mee speelt. En ja, natuurlijk is het goed om te kijken hoe je nare dingen kunt voorkomen en om niet naïef daarin te zijn. Dat kan nooit kwaad. Maar zelfs als je alle voorzorgsmaatregelen neemt, kan het zo maar zijn, dat je toch het slachtoffer wordt van iets heel naars. Dat is namelijk inherent aan het leven. Helaas. Het is onmogelijk om zaken altijd te voorkomen, ook al klopt alles er om heen. Nooit kun je iets 100% afdekken. Jammer hé!