Yviertje schreef:Ik heb nog steeds geen voorbeelden gelezen waarbij het noodzakelijk is om af én weer op te stappen.
Mest kan later op geruimd worden, hekken kunnen moeilijk zijn om te openen van het paard. Als mijn paard iets eng vind blijf ik er toch echt liever opzitten, want mocht ze er vandoor gaan ga ik tenminste mee. En blijf ik niet met lege handen achter, wat ook weer gevaren op levert. Mocht mijn paard moeten mest op de weg en zit ik erop dan zal ik proberen dit voor dat het uberhaupt de grond raakt in de berm of wegkant te laten belanden.
Tuurlijk stap ik af om te controleren of er iets in haar hoeven zit als ze kreupelt en kan ik daarna weer opstappen. Maar dan nog stap ik dan liever eerst naar huis dan dat ik op de weg ga staan k*tten om te kijken wat er aan de hand is.
Ruiterbewijs is ook in mijn ogen niet voldoende om aan te tonen dat je veilig naar buiten kan en ook die verantwoordelijkheid kan dragen. Ik heb geen ruiterbewijs, maar probeer wel altijd rekening te houden met mijn medeweggebruikers. Uit ervaring, en ik denk dat vele deze zullen delen, weet ik dat je medeweggebruikers dit niet zo vaak doen.
Als ik het idee heb dat mijn paard iets in zijn hoef heeft, dan stap ik toch echt gelijk af, ook al is het 100 meter voor stal. Daarnaast maak ik vaak lange buitenritten. Ik moet er niet aan denken dat mijn paard een steentje in zijn hoef heeft en vervolgens nog 10 tot 15 km zo naar huis moet lopen. Wat dat betreft ben ik heel blij dat ik altijd, op elke plaats af kan stappen, hoeven kan checken en weer verder kan rijden.
Ik rijd verder eigenlijk altijd in het bos, dus poepen op straat is er haast niet bij. Indien nodig kan ik afstappen om het op te ruimen.