bedazzled1 schreef:Maar, men kan zich de vraag stellen... ligt het probleem eigenlijk niet bij de mensen die een paard afstaan aan dergelijke stichtingen. Want zolang er aanbod is zal dit blijven duren.
Zulke stichtingen bestaan bij de gratie van al die er in meegaan en dat ze er hun profijt mee doen... dat staat buiten kijf. Men zou toch veronderstellen dat een eigenaar die een paard afstaat dit dier al enige tijd onder zijn hoede heeft en het door en door kent. Gaat dit dan om gemakzucht of speelt er een financieel aspect mee? Waarom kunnen die zelf geen verantwoording nemen om het dier, ofwel zelf te verkopen of om het een waardig einde te bezorgen? Iedereen die een paard zoekt en een beetje gezond verstand in zijn hoofd heeft en een klein beetje notie van hoe het er aan toe gaat in dat segment van de paardenwereld gaat van zulke stichtingen toch van lopen zo hard hij kan. Ik vergeet nooit de woorden van mijn dierenarts... stichtingen en paardenhandelaren verkopen liefst paarden waar iets mis mee is. Dan worden ze terug gebracht bij hen voor een prikje, spuiten er een been aan indien nodig en hop, naar de volgende. En.. het duurt lang eer dat ge iedereen gekloot hebt.. zeggen ze hier in onze contreien.
Arme, arme paarden.
Omdat verkopen op de normale manier bij die paarden zo goed als onmogelijk is, in die markt kom je er gewoon niet vanaf omdat daar een hele andere klantenkring is die verder kijken dan hun neus lang is. Heeft een paard een bemerking maar geen pijn of wat dan ook en hij loopt nog vrolijk onder het zadel, dan is verkopen voor weinig al zwaar moeilijk, laat staan met KS, cushing etc.
De stekker eruit trekken is ook niet makkelijk want diep in je hart hoop je dat dat paard toch nog een fijn leven kan hebben.
Dus blijven zulke dingen over. En ik kan me voorstellen dat er dan een leuke babbel is en dat er genoeg mensen zijn die dat willen geloven voor hun paard en met hen in zee gaan.