dees_daan schreef:De reden dat ik geen moeite heb met dieren die in de natuur (dus bijvoorbeeld in de bossen zonder hek er omheen) sterven is omdat dat daar geen menselijk handelen aan te pas is gekomen.
Die dieren hebben ècht vrij kunnen leven, kunnen zonder grenzen zoeken naar voedsel en als er iets mee is dan is dat of door een ongeluk gekomen, of door ziekte/ouderdom.
Dat klopt niet. Sterfte door voedseltekort is in de natuur heel normaal. Ook in de bossen zonder hek er omheen. Soms komt dat voedseltekort door menselijk handelen (een bos kappen, een onoverbrugbare weg aanleggen, verstedelijking), soms door de natuur (een onoverbrugbare rivier, voedsel dat maar op een beperkt aantal plaatsen groeit, ongunstige weersomstandigheden die zorgen dat voedsel niet groeit of dood gaat etc) en soms door het beestje zelf (bijvoorbeeld niet in staat zijn de afstand naar voedsel te overbruggen).
Als deze winter gaat als de gemiddelde winter, sterft deze winter zo'n 75% of meer van de spitsmuizenpopulatie op mijn erf uit. Terwijl ze zonder grenzen hebben kunnen zoeken naar voedsel. Spitsmuizen eten namelijk insecten en slakken. En die zijn er nu niet veel door de vorst. En een plaats waar het niet vriest is veel te ver lopen voor ze. Dus gaan ze dood van de honger.
Van vrijwel elke hier in het wild levende diersoort krijgt in de winter de populatie wel een flinke knauw door voedseltekort. Van haas tot muis, van vos tot uil. Sterfte door de honger is voor dieren die jij "vrij" noemt heel normaal in de winter.
Mijn grote dilemma is nu natuurlijk: nu ik van die massaal hongerende spitsmuizen die geen kant op kunnen weet....moet ik ze gaan bijvoeren? Want waarom een spitsmuis niet en een paard of een hert wel?
