zwanepol schreef:Ik snap er nu geen ruk meer van...
Mw van Beelen was niet aanwezig maar het paard is wel onder haar in beslag genomen, dus wordt aan haar terug gegeven?
En Tommie kan niet voldoende aannemelijk maken dat het paard bij hem "hoort" te zijn terwijl hij de afgelopen 4 jaar met dit paard in nederland wedstrijden heeft gereden wat iedereen kan beamen en waarbij mw van Beelen waarschijnlijk geen facturen kan overleggen van Tommie van stalling en training enz.
Niets bewijst blijkbaar in Nederland (en elders) dat je de eigenaar van een paard bent, paspoort in bezit of niet. Dus als ik de trailer achter de auto doe en een poging ga wagen om bv Totilas op te halen en ik heb hem van het terrein af...
Het is niet zo dat als je een paard rijdt, dit paard dan van jou is. Van Beelen heeft ooit het paard gekocht en een bedrag hiervoor overgemaakt naar de toenmalige koper. Dít is bewijs (voor de rechter). Zoals al eerder gezegd; de ruiter zijn, het paard verzorgen; het paard op jouw kosten stallen; ingeschreven staan als combinatie..allemaal geen bewijs dat het paard in eigendom is.
Voor zover ik uit de verhalen op kan maken had Van Beelen het paard staan waarmee ze niets deed. Tommie bood aan het paard te gaan trainen, want hij zag talent erin. Van Beelen heeft zelf nooit aan Tommie gevraagd om het paard te gaan trainen, Tommie heeft het zélf aangeboden, voor zijn kosten, als een project, kijken waar het schip strand. Van Beelen gaat hiermee akkoord. Uiteindelijk wordt Tommie grand prix met het paard en zegt: jaaaa, ik heb nu zoveel geinvesteerd in het paard, nu is hij voor de helft van mij.
Dat klopt (juridisch) niet. Je hebt zelf ooit de keuze gemaakt het paard voor jouw kosten te trainen, dan maakt je nog geen gedeelde eigenaar. Je zult gewoon om de tafel moeten gaan zitten en kijken wat je kunt overeenstemmen, maar ik denk dat Tommie juridisch gezien nergens recht op heeft; er is nooit iets op papier gezet (bijvoorbeeld over vergoeding van kosten, percentage van de verkoopprijs oid): niet goed geregeld dus en als er niets is geregeld gelden de afspraken zoals ze in de wet zijn opgeschreven. Die afspraak is: degene die kan aantonen ooit het paard te hebben gekocht (ooit dus geld hebben overgemaakt naar toenmalige eigenaar) is de eigenaar. Einde verhaal voor Tommie.
Ik lees ook dat mensen zeggen: ik ben ook voor de helft eigenaar van een paard wat ik jaren trainde voor de fokker. Dat kun je mondeling wel hebben afgesproken, maar maak je er ooit een rechtzaak van, dan heb je geen poot om op te staan! Zelfs als je een ondertekende overeenkomst hebt die juridisch nergens op gebasseerd is, kun je het vergeten. Daarom: win in dit soort gevallen (vooral wanneer het om veel geld gaat) goed juridisch advies in!