superpony schreef:Er is al jaren veel aan het veranderen.
Vroeger waren veeartsen en dierenartsen vaker mannen die veelal vanuit huis werkten en spreekuur hadden, maar ook 24/7 bereikbaar waren. Ook bij opname waren ze zelf aanwezig.
Dat is natuurlijk heel zwaar, maar ik heb eerlijk nooit een dier/veearts horen klagen. Je had goed contact en je had ook het gevoel als je 1 of 2x was geweest dat ze betrokken waren.
Toen er praktijken kwamen, werd de bereikbaarheid eerst groter, maar het werd ook wat onpersoonlijker. Iemand anders nam de telefoon op, je moest naar een andere dierenarts bij drukte etc.
Ik snap echt heel goed wat een zware baan inhoudt, maar het is wel iets wat je weet dat erbij hoort. Dieren houden zich niet aan tijden.
Humaan zag je al eerder de veranderingen van de huisarts in de buurt naar de gezondheidscentra. Waar eerst nog de EHBO bijv vrije inloop had en het nu een drama kan zijn met de dokterspost en de SEH.
Ik zei toen al vaak; voor mn dieren is het beter geregeld en kan ik de dierenarts zo bellen.
Utrecht vind ik altijd al een beetje dubbel. Ze konden altijd al veel en hebben goede artsen rondlopen, maar het is ook echt een universiteit waar je gewoon moet opletten wat en wie iets gaat doen. Ben er nooit echt heel erg benadeeld, maar je moet wel echt opletten.
Het is echt wel mooi dat ze investeren in klinieken en die zo meer kunnen betekenen voor onze geliefde huisdieren. Maar het mag niet ten koste gaan van de rest. Als een dierenarts altijd betrokken was en nu aan handen en voeten gebonden wordt, werkt dat niet prettig.
Iets van 8jr geleden had ik een kitten meegenomen en die bleek wel ziek te zijn en hard achteruit te gaan. Ik belde onze dierenarts waar we altijd tevreden waren. Waren al nooit goedkoop, maar kon om vaste dierenarts vragen en we waren tevreden.
Kreeg een zeer onvriendelijk iemand aan de telefoon en moest maar "even" naar Utrecht rijden. Tja, sorry, maar dat werkt niet zo met zieke dieren.
Ik heb gelijk een andere dierenarts gebeld en kon terecht. Eigen praktijk van ouderwetse dierenarts, dus daar ook gelijk gebleven. Heeft ons ook weleens geholpen zonder iets te rekenen. Wat vroeger trouwens vaker gebeurde. Kan zeker wel 4 voorbeelden daarvan beschrijven en dan vroegen wij daar echt niet om en klaagden niet over de prijzen.
Deze man heeft daarna een patienten stop moeten invoeren, omdat mensen dit steeds vaker gingen doen.
Onze veearts net zo. Ik had al jaren een vaste eigen veearts. Die kon groeien naar een eigen, iets grotere kliniek. Altijd bereikbaar en kende je, dacht mee etc. Van grotere praktijk stuurden ze voor een kennis gewoon een dierenarts kleine huisdieren voor een noodgeval bij het paard en dat was een hoge rekening 's avonds in het weekend voor niks, want hij wist en kon niks met paarden.
Als je nu een fijne veearts vindt, moet je maar afwachten hoe de spoed gaat. Komt diegene zelf, een collega, if iemand van een andere praktijk?
Toen mijn ruin lag dood te gaan, was er gewoon niemand in deze omgeving beschikbaar voor het spreekuur. 2 Praktijken hadden beiden 1 arts voor spoed en die waren beiden al bezig op afstand van ons. Aan de ene kant, boos en verdrietig dat de praktijkhouder aan de telefoon zelf niet zei; dan kom ik er wel even snel aan. Maar je moet het ook begrijpen, dus je legt je erbij neer. Maar wij hebben uiteindelijk 2,5 uur moeten wachten en dat is vreselijk.
Ook daarna nog met de veeartsen over gehad en die snappen het zelf ook.
Een eigen praktijk starten is echt heel dapper. Je moet behoorlijk investeren, maar ik denk dat veel dierenartsen goed kunnen draaien momenteel. De vraag is alleen wie echt die dagen en weken wil draaien. De oude dierenartsen hoor ik echt niet. Maar de jonge dierenartsen klagen veel over de lange dagen en weken. Maar men moet bij de opleiding goed aangeven dat het gaan 9-17 baan is en je niet altijd op vaste pauzes kan rekenen. Zoals bij zoveel banen..........Je moet iets ook met hart en ziel doen. Maar goed, tegenwoordig mag je daar niks of weinig over zeggen. Die generatie snapt eigenlijk niet waar het vandaan komt en kijkt alleen naar de eigen situatie nu en hun eigen kunnen, gevoel etc.
Overigens volg ik wel een paar praktijken en las ook al dat verzekeren als oplossing werd aangegeven. Nou, dan heb ik gelijk twijfels over die dierenarts. Sowieso om andere redenen, maar toch...
ik denk dat dit niet alleen de dierenartsen zijn ,ik vermoed dat deze hele generatie er gewoon anders in staat. Ik merk het in mijn vakgebied ook, de zorg. De jonge meiden willen de zorg wel in, maar niet werken in het weekend, savonds of snachts. Ik heb geen idee waar het aan ligt.
Ik kan gelukkig uitwijken naar een belgische dierenarts, een relatief kleine praktijk met een eigen kliniek. Hier rekenen de dierenartsen per minuut.. en ondanks dat ik minder dan 2 auto minuten van de nederlandse praktijk af sta met de paarden( de straat door en de hoek om, hemelsbreed nog geen 200 meter) , moet ik de volle mep aan voorrijdkosten betalen. Toen was ik er toch echt wel heel erg klaar mee. Zo ga je toch niet met je klanten om.