Miereneter: ik ken de cijfers niet van nu. Punt is dat internationaal starten in de dressuur zo waanzinnig duur is dat je het zelfs met dat geld er niet uithaalt

verder bedankt voor je fijne compliment
cynn, snap ik hoor. Daarom kan het nuttig zijn is discussies zoals deze je emoties wat opzij te zetten. Ik merk naarmate ik ouder word dat dat steeds makkelijker is.
Het helpt echt om soms een post nog een keer te lezen. Punt is een beetje dat we soms wat blind kunnen zijn voor eigen fouten, omdat we er elke dag mee bezig zijn.
Probleem is ook dat heel veel leed, zowel in de top als in de basis niet zozeer veroorzaakt wordt omdat mensen bewust een dier pijn willen doen, maar omdat ze zichzelf ervan overtuigd hebben dat het niet anders kan. Lees het verhaal van Ludger Beerbaum zelf.
En dat hoor je echt heel vaak ook. We doen het al jaren zo. Maar het is altijd goed gegaan.
Te zwaar voor je paard is lang niet zo erg als een slanke ruiter die m in de krul trekt. Je kent alle excuses vast wel.
En heel vaak leggen we voor onszelf de lat te laag, en denken we dat, omdat wij iets niet zouden kunnen, een ander dat ook niet kan. Of dat we moeten kiezen tussen twee kwaden.
Maar wat als we die lat nu eens flink wat hoger gaan leggen? Dan kan het zijn dat er mensen niet meer mogen rijden. Of dat je op bepaalde plekken geen paard meer kunt houden. Maar is dat echt zo erg?
Ik rijd vaker niet dan wel. Mijn trainingen bestaan met name uit werk naast het paard. Maar ik heb wel mijn paard op een manier zo ik dat wil.
En het is rot he, om al je smoesjes en excuses aan de kant te gooien en super eerlijk naar jezelf te zijn want we maken echt heel veel fouten. Maar je wordt er een betere ruiter van en vooral een beter paardenmens.