Karin schreef:Vanmorgen heb ik Donna gesproken. Ze vindt het hartverwarmend hoe er wordt meegeleefd. Ze is moe, heeft een hersenschudding en haar lichaam doet zeer. Het verlies van Karrimh is nog heel onwerkelijk voor haar. Het is nu zaak dat ze de tijd neemt om weer op krachten te komen.
Het ongeluk is domme pech geweest. Zoiets had ook thuis of tijdens een training kunnen gebeuren. Van vermoeidheid was zeker geen sprake: ze waren nog maar net 15 km op weg. Karrimh was topfit, in de voorbereiding ook. Gezien de aard van de breuken is het vermoeden dat Karrimh bij hun val met zijn schouder op een steen terecht is gekomen, er lagen daar overal grote keien. Maar veel kan ze zich niet meer herinneren. Ze heeft nog wel bij Karrimh in de kliniek kunnen zijn.
In de Hoefslag van deze week komt een eerbetoon aan Karrimh.
Wel fijn dat ze in ieder geval bij het afscheid van Karrimh heeft kunnen zijn en een eerbetoon in de hoefslag
heeft hij zeker verdiend.
Heb hem aantal keren in het echt gezien met Donna en echt prachtig karakter paard!
Zo eentje die je once in a lifetime tegen het lijf loopt.... En ook echt bij haar paste.