Nooooooit weer zal ik zonder cap op mijn paard stappen....!
Gisteren reed ik mee met een Hubertusjacht met het paard van mijn vriend. Rano is een koudbloedmix maar tussen de oren een Engels volbloed. Apetrots was ik natuurlijk dat hij keer op keer de mooiste en snelste sportpaarden makkelijk achter zich liet
Laatste stukje galop (akker wat het mais nog voor een gedeelte stond), Rano wilde nog, ik ook. We startten naast elkaar, we gaan super hard. Ik lig met een meisje nek aan nek en we gaan de bocht om, ik lig voor, en ik zie dat het akker opeens stopt. Ik schakel Rano terug, maar dat ging moeilijk...Ik keek en zag dat ik een bocht naar links kon maken en dan verder kon rijden op het akker. Ik wil naar links sturen, maar Rano heeft de geur van de stal in zijn neus en wil naar rechts. Niet te houden, hij vliegt de straat op in galop en glijdt weg. We vallen, mijn knie zit vast tussen 700 kilo paard en de straat. Ik val keihard op mijn hoofd. Door de snelheid voor de val glijden we over de weg, ik voel hoe mijn cap over de straat glijdt.
Rano staat op en blijft staan, toen er een meisje aankwam om hem te vangen wilde hij weg, maar ze kregen hem snel te pakken. Ik sta onder shock en een paar meisjes gillen alleen maar: "Kijk haar cap eens!"
Tja, dringend toe aan een nieuwe cap nu, maar als ik zie hoe de cap toegetakeld is ben ik zo blij dat ik dat ding op heb gehad!
Rano heeft niks, twee kleine schaafwondjes. Ik heb een heel dik knie, maar in het ziekenhuis bleek alles ok...
Wat ik hiermee wil zeggen? Mensen, zet een cap op, we werken met dieren die soms dingen doen die wij niet bevatten, die we niet kunnen stoppen!!!
Zo, nu ga ik weer naar mijn kereltje en hem flink verwennen, de schrik zat er ook bij hem goed in...