Geplaatst Tyfoon raast hier in huis nog even door.
foto: Kit Houghton / FEI
Het was totaal anders thuiskomen dan vier jaar geleden. Na de olympische gouden plak van Athene was ik vier maanden zwanger. Toen waren we nog met z'n tweetjes. Nu kwamen we met twee kinderen thuis na bijna een maand Hongkong. We liepen binnen in een opgeruimd huis.
Binnen tien minuten leek het echter alsof de tyfoon waarmee we Hongkong verlieten, was meegereisd. Yannick Jansen en Ava Eden werden helemaal wild toen ze hun eigen speelgoed zagen. Het moest aangeraakt worden, maar terugleggen hoorde blijkbaar niet bij hun plan. Het hele huis lag bezaaid. Mijn broer kwam me feliciteren. Ik heb gezegd, op eigen risico, want je valt je hier een breuk. Het was een heerlijke thuiskomst.
Alle gebeurtenissen tijdens de Olympische Spelen geraken door onze persoonlijke omstandigheden vrij snel naar de achtergrond. Ook al ben ik nog lang niet klaar met wat er afgelopen week allemaal is gebeurd. Maar ik moet er meer mijn momenten voor kiezen. Die film draait natuurlijk nog steeds tientallen keren per dag door mijn hoofd. Ik merk vooral als ik even samen met IPS Salinero ben, ik heel erg met die gouden medaille bezig ben en ervan geniet.
Dat is niet alleen een belangrijk proces voor mezelf. Ook Salinero heeft het nodig. Hij moet echt afkicken. Na een groot toernooi als de Olympische Spelen is hij altijd superfit. Dat is logisch, hij heeft wekenlang naar een wedstrijd toegewerkt. En dan ook nog eens zo'n hoogtepunt. Wat adrenaline voor ons doet, doet het net zo voor paarden. Het duurt een paar dagen voordat hij weer wat meer ontspannen raakt.
De momenten samen na een toernooi zijn heerlijk. Hij is namelijk de enige die precies hetzelfde heeft meegemaakt als ik. Natuurlijk beleef ik alles met een groot team om me heen, zoals trainer Sjef en groom Willeke. Maar de spanning van het moeten presteren kennen uiteindelijk alleen Sallie en ik. Wij beleven dat het meest intens. Als dan alles achter de rug is, vind ik het superfijn om hem ook af te trainen.
De dag na de wedstrijd, woensdag, ben ik daarom gelijk naar hem terug gegaan. Heel ontspannen heb ik met de lange teugel rond getutteld op het stallencomplex van Hongkong. Omdat donderdag al onze spullen ingepakt moesten zijn voor vertrek, heb ik hem die dag alleen maar rustig gelongeerd.
Het was echt jammer, dat we vrijdag met de tweede tyfoon tijdens ons verblijf te maken kregen. Daardoor konden we helemaal niks meer. We moesten binnenblijven in ons hotel. Zelfs een bezoekje aan de shopping mall zat er niet meer in. De vlucht van Salinero werd ook uitgesteld en Willeke en hij kwamen uiteindelijk pas zaterdagnacht om twee uur aan op Schiphol. Ze waren om zeven uur 's ochtends thuis. Dat was niet ideaal. Ik heb Sallie de volgende dag wel opgezadeld en ben lekker gaan stappen op de weg.
Het was echt geweldig, wat de mensen uit Erp voor ons hadden gedaan. De hele straat was uitbundig versierd en het was zo'n kick om op die manier samen een stukje door het dorp te rijden. De komende dagen worden natuurlijk ook een gekkenhuis. Gisteren de huldiging in het olympisch stadion en morgen worden we verwacht bij de Koningin. De komende dagen staan er ook nog enkele huldigingen en feestjes op het programma. Met de kinderen is het af en toe wat lastig te combineren. Maar ik ga daar niet over klagen. Feestjes zijn een prima reden om het druk te hebben!
Anky van Grunsven
.JPG){kind=small}
