In een intervieuw met een duitse krant moet hij gezegd hebben dat hij een rolstoel en kinderen bij dat publiek zag en wist dat die nooit of nimmer op tijd weg zouden kunnen komen. Daarom schoot hij in actie.
De man in de rolstoel was, blijkt achteraf, de (volwassen) zoon van mijn buurvrouw. Die gaat nog proberen om hem bij de volgende gelegenheid persoonlijk te bedanken.
Maar moest hij hier toevallig meelezen: bedankt, Dominique, dat je Florian gered hebt!!!