Geplaatst 
Anky en Nelson
"Zelfs het eten van mijn kleine kinderen moet in quarantaine"
Dit is een ongelofelijk spannende tijd. De olympische paarden gaan overmorgen voor één week in quarantaine. Volgende week vrijdag vliegen we dan met alle Nederlandse ruiters en amazones naar Hongkong, waar onze Olympische Spelen worden georganiseerd. We hebben met de strengste voorzorgsmaatregelen ooit te maken.
Ik kan me niet herinneren dat het voorheen zo heftig was. Voor de Spelen van Sydney moesten de paarden weliswaar langer in quarantaine, om precies te zijn twee weken. Maar de regelgeving voor Hongkong is, zeker wat de paarden betreft, veel strenger dan acht jaar geleden. Zo krijgen de paarden deze week nog heel wat inentingen en bloedtesten te verwerken.
Bij aankomst op de quarantaineplek wordt voor het eerst ook een neusswap bij de paarden afgenomen. Daarmee kunnen de dierenartsen, in de paardensport beter bekend als veterinairen, meteen zien of ze drager zijn van het zogenaamde influenzavirus. Een positieve test betekent direct einde olympiade. Uit voorzorg vervoer ik donderdag daarom mijn twee paarden, IPS Salinero en IPS Painted Black, in twee aparte vrachtwagens naar de quarantainestal.
In eerste instantie was ik van plan me alleen op Salinero te richten, maar de regels zijn zo scherp, dat we voor de zekerheid Painted ook in quarantaine nemen. Om elk risico uit te sluiten, vervoer ik ze afzonderlijk. Stel dat één van de twee het influenzavirus heeft, dan zijn ze alle twee gelijk uit competitie. Naast de paarden, moeten ook alle spullen die met de paarden meereizen, in quarantaine.
Ik en mijn groom Willeke zijn dus alles aan het pakken wat meegaat naar Hongkong. Hoofdstellen, zadels, teugels, poetsspullen, laarzen, hoeden, magneetdekens, de koelmachine voor de paardenbenen, ja, zelfs het eten voor mijn kleine kinderen moet deze week in totale afzondering. Natuurlijk zijn er ook dingen bij die alle ruiters straks in Hongkong nodig hebben, maar die we niet alle drie plus reserve, bij ons hoeven hebben. Eén koelmachine is te weinig, maar vier is te veel. We kunnen het straks in Hongkong met twee wel af.
We hebben in aanloop naar deze Spelen daarom vele uren overleg gevoerd over hoe we het gaan doen en wie waar verantwoordelijk voor is. Zelfs afgelopen zaterdag en gisteren zaten we nog bij elkaar om de laatste details door te spreken. Zo nauwkeurig als de voorbereiding op de Spelen deze keer is gegaan, heb ik het nog nooit meegemaakt. Maar het moet wel in de paardensport. Je ziet nu ook weer bij de springruiters hoe kwetsbaar onze sport is. Wat een pech hebben zij momenteel, zeg! Albert Zoer breekt zijn been. Dat heb ik zelf ook meegemaakt, maar nooit zo vlak voor een Olympische Spelen. Dat is toch zuur.
Ik vind het echt verschrikkelijk voor die jongen. En Jeroen Dubbeldam is net terug van een beenblessure, maar nu is zijn paard Up and Down niet fit. Gerco Schröder viel met Eurocommerce Berlin lelijk tijdens Aken. En ik zag afgelopen weekeinde tijdens het CSI Twente op Geesteren het paard van Angelique Hoorn, Blauwendraad's O'Brien, ook dingen doen die ik nog nooit van hen gezien heb. Het zijn ineens zware tijden voor de springruiters.
En bondscoach Rob Ehrens heeft ineens een ongelofelijk lastige taak. Want wie neemt hij mee? Nu weet ik wel dat het in andere sporten niet anders is. Ook daar hebben atleten met blessures te maken. Maar het is toch anders. Bij ons is het dubbelop. De buitenwacht denkt wel eens dat je zo even een ander paard uit de kast trekt en daar dan mee verdergaat, maar zo is het helaas niet. Je moet heel hard aan werken om zowel ruiter als paard fit aan de streep te krijgen. En heb je alles op orde, dan is het nog maar de vraag of je de quarantaine-eisen voor Hongkong overleeft... Ik heb gewoon de zenuwen over deze week en zal blij zijn als we vrijdag in het vliegtuig richting de Spelen zitten.
Anky van Grunsven
Het is niet te geloven, het eten van haar kinderen hoeft geloof ik normaal niet eens?!
En dan ga ik nog niet eens beginnen over die 1 kind politiek en de gevolgen daarvan! Want daar gaat het nu over maar tsjonge... 
Aan alle sporters: SUCCES!!! 
