Geplaatst telesport.nl
Ik verplicht mezelf met Pari-Tali en Odysee om toch weer veel wedstrijden te gaan rijden.
Ook wij dressuurruiters hebben de klimaatkamer in Papendal uitgeprobeerd, een zogenaamd ervaringsmoment. In deze ruimte zijn de omstandigheden gesimuleerd die wij straks aantreffen op het olympisch paardensporttoernooi in Hongkong. Het viel me eigenlijk best mee wat ik in die kamer aantrof.
Sjef was vorig jaar augustus op het olympisch pretoernooi. Zijn ervaringen met het weer daar kwamen neer op warm en behoorlijk vochtig. De verhalen deden mij in ieder geval vermoeden dat het serieus moeilijk zou zijn. Oké, de eerste paar minuten moest ik even rustig ademhalen, maar daarna ging het vrij snel goed. We kregen ook nog een lichte inspanningstest op de loopband en fiets, waarbij we een polshartslagmeter omkregen. Bij mij bleef mijn hartslag eigenlijk heel braaf laag. Om me heen zag ik hier en daar wel een gezicht lekker rood aanlopen.
Vervolgens hadden we een bijeenkomst, met de spring- en eventingruiters en alle grooms, die meer op de paarden gericht was. Wat kunnen we verwachten aan stallen, de reis en de acclimatisatie? Het werd ons allemaal tot in details uit de doeken gedaan. Tot slot kregen we het rode boekje van China mee. Nee, geen maoïstisch gedachtegoed, maar een uitgebreide voorlichting van het NOC*NSF met de "do's en don'ts straks tijdens de Spelen.
Wat dat betreft gingen mijn gedachten even terug naar de Olympische Spelen van Barcelona, al weer zestien jaar geleden. Daar was het 's morgens 32 en 's avonds laat vaak nog 38 graden, maar niemand vertelde ons hoe we daarmee om moesten gaan. Laat staan dat we vooraf helemaal gebrieft werden. Wat dat betreft, is er in de sport veel veranderd. Alles is stukken professioneler.
Dat is bij ons op stal trouwens niet anders. We hebben nog een dag of negentig tot de Spelen en we zijn volop bezig met de opbouw naar dit evenement. Na een maand relatieve rust voor hem ben ik de zwaardere trainingen met IPS Salinero gestart. Zijn volgende vakantie is pas weer na Hongkong. Wat er aan hem nog te trainen valt? Na zeven jaar samenwerking vind ik hem in de basis heel ver goed. Ik merkte het tijdens de wereldbekerfinale op Indoor Brabant. Dat gevoel heb ik nooit eerder met hem gehad. Hij liep zo goed. Als ik de beelden terugkijk, ben ik onder de indruk. Maar ik haal er altijd nog wel een paar details uit waaraan gewerkt kan worden. Hij is bijvoorbeeld bij de aanzet van de wissels wat te druk. Dat kan beter. Maar het mooie aan zijn fouten is dat ze altijd uit overijver voortkomen. Het heeft nooit met onwil te maken. Het algemene beeld is dan ook dat ik met Salinero goed op koers lig voor de Spelen van Hongkong.
Afgelopen week heb ik nog een actie ondernomen om niet alleen hem, maar ook mezelf scherp te houden. Ik had nog maar drie wedstrijdpaarden op stal en daarom twee nieuwe erbij: de jonge 8-jarige Pari-Tali en de al wat meer ervaren 12-jarige Odysee. De eerste heeft een fantastisch achterbeen. Zijn galop is goed. Maar aan de basis moet gewerkt worden. Het tweede paard is heel talentvol, maar de klant die daarop zat, had niet de mogelijkheden het eruit te halen. Nu heeft ze mij gevraagd hem verder te trainen en eventueel wedstrijden te rijden. Met vijf paarden op stal ben ik de komende maanden toch weer verplicht veel wedstrijden te rijden. Daarmee maak ik mijn uren in de ring en dat proces leidt tot nog meer routine en ritme. Het rijden van wedstrijden is nou eenmaal van een andere orde dan een training. Op deze manier hoop ik optimaal aan de start in Hongkong te verschijnen.
Anky van Grunsven
Daar is ze veel te veel een sportvrouw voor. 
