Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Alina schreef:Tsja...
Dat eenmalige is dus niet waar..
hilden1971 schreef:Als dit zou betekenen dat ik in de toekomst een kloon zou kunnen verkrijgen van mijn eigen merrie`s, dan hoef ik er niet lang over na te denken.
patsur schreef:Wat ik me eigenlijk afvraag, wat gebeurd er met het papier? Krijgt de kloon van Poëtin gewoon KWPN papier of krijgt het een speciaal 'klonenstamboek'?
Alina schreef:hilden1971 schreef:Als dit zou betekenen dat ik in de toekomst een kloon zou kunnen verkrijgen van mijn eigen merrie`s, dan hoef ik er niet lang over na te denken.
Ik zou zeggen: google even..
In de USA of China was een vrouw die haar hondje zo mistte..
Voor $150.000,- wordt er nu een replica gemaakt.. Prijs zal in de toekomst zakken naar $50.000,-
Je kunt vast je bestelling wel plaatsen..
Edit: even voor je opgezocht: http://www.depers.nl/opmerkelijk/172643 ... lonen.html
Cassidy schreef:Klonen is niet meer dan het kopieren van het genetische materiaal van een levend wezen. Maar vooral een paard is meer dan alleen zijn genetische make-up. Opfok, opvoeding, dingen die hij of zij in zijn leven meemaakt, zijn allemaal van invloed hoe een dier wordt. Als je denkt dat je door klonen je geliefde dier weer terugkrijgt, en dat tot in de details, kom je bedrogen uit. Je krijgt daarmee je hond of je paard NIET mee terug.
Klonen, het kopieren van iets, is in principe achteruitgang. Fokken is verbeteren, is altijd blijven zoeken naar het ultieme resultaat. Door klonen blijf je staan, is er dus geen verbetering. Dat is iets waar je niet naar moet willen streven. Ik gevallen als een gecastreerd paard die uiteindelijk voor de fok ingezet moet worden, kan ik me voorstellen dat je gaat klonen. Dat zal de uitzondering blijven, omdat er nu eenmaal een prijskaartje aan hangt dat niet voor iedereen haalbaar is.
Onbeperkt klonen kan al niet omdat het genetische materiaal waar je mee kloont al de leeftijd heeft van het oorspronkelijke paard. Op de lange duur ga je degradaties krijgen die niet meer weg te poetsen zijn, mutaties die serieuze defecten teweeg brengen.
En dan idd, als je het ethisch bekijkt, hoe ver moet je gaan. Moet je echt alles doen wat mogelijk is?