Geplaatst knhs.nl
Op haar veertigste levensjaar kan Anky van Grunsven voor de derde opeenvolgende keer goud winnen op de Olympische Spelen. De dressuuramazone is er vooralsnog niet dag en nacht mee bezig. ,,Er is zo veel meer in het leven.''
De ultieme rit, dat is eigenlijk haar doel. De perfecte proef. ,,Daar streef ik naar. Misschien zet ik Peking 2008 onbewust ook wel een beetje van me af. Waarom zou ik de druk opvoeren? Dat doen anderen wel.''
Ze wil ook vooral genieten van wat ze in het ,,nu'' doet. Recentelijk won ze de wereldbeker, met een bijna perfecte proef van IPS Salinero. ,,Tien minuten later staan mensen me dan alweer dingen te vragen over de Olympische Spelen. Dan denk ik: Dit is toch ook prachtig.''
Sinds Athene 2004 is er nog meer in het leven van Anky van Grunsven. Ze beviel van zoon Yannick Janssen en dochter Ava Eden. Voor een langere periode reed ze daardoor geen wedstrijden. Ze miste het niet. ,,Als je net een kind hebt gekregen heb je wel wat anders aan je hoofd dan de topsport.''
Stoppen was geen optie. Ze kreeg wel een iets andere kijk op het geheel. ,,Twee kinderen en zilver is mooier dan alleen maar goud'', grapte ze, na haar zilver in de Special op het WK van Aken in 2006 achter Isabell Werth. ,,Ik heb een lekker, vol leven. Door de kinderen is het alleen nog maar leuker geworden. Ik moet mijn aandacht verdelen. Dat kan best hoor.''
Na Peking gaat ze zeker nog twee jaar door. Afhankelijk van de ontwikkeling van haar ,,tweede'' paard Painted Black is ook Londen 2012 nog een optie. ,,Ik vind het onzin om nu alles voor de huiselijke situatie opzij te zetten. Mijn ouders hebben beiden ook altijd hard gewerkt in hun eigen bedrijf. Als kind heb ik daar ook best veel voordeel van gehad.''
In april 2004 overleed haar vader, Wim van Grunsven, op 65-jarige leeftijd. Ze spreekt van het ergste wat haar ooit is overkomen. ,,Het had op alles invloed.'' Haar beenbreuk, de blessures van ,,rising star'' Joker, het viel er bij in het niets. ,,Door al die ellende kwam er een soort schrik over me. Wat zal het volgende zijn?''
Zo ging Van Grunsven op weg naar de Olympische Spelen van Athene. ,,Eigenlijk maakte het me allemaal niet zo veel meer uit. Alles was zo mis. Eerste of tiende, het was me in feite om het even. Maar ik heb besloten om toch in Athene te proberen alles van me af te zetten. Uiteindelijk stond ik aardig ontspannen aan de start. Dat had ook zo zijn voordeel. Maar ik heb heel veel verdriet gehad dat jaar.''
Na het goud van de Sydney Games met Bonfire kwam het goud met Salinero in Athene. Aan haar status veranderde niet zo gek veel. Anky van Grunsven was al een wereldster. Ze heeft fans in nagenoeg al de werelddelen. Haar kledinglijn heeft internationaal groot succes, tot in Azië toe.
Een geheim heeft ze niet. Uitstraling? Het zal wel. ,,Maar als ik ergens kom heb ik wél een verhaal te vertellen. Dat slaat aan. Ik neem een paard mee, geef les, laat dingen zien. En ik ben benaderbaar. Bij mij zul je geen bodyguard aantreffen. Hooguit om een handtekeningsessie met 3000 kinderen in goede banen te leiden. Verder niet.''
Wie het archief over Anky van Grunsven doorspit vindt eigenlijk maar één minpuntje. Ze kan niet koken. ,,Er zijn er waarschijnlijk wel wat meer'', zegt ze. ,,Maar voor een topsporter ben ik redelijk aardig. Van nature ben ik positief. Ik heb net zo veel pech in het leven als al die andere mensen. Maar niet iedereen vindt mij leuk. Dat accepteer ik en dat maakt het leven een stuk gemakkelijker.''
Meer dan wat ook heeft één zaak haar op de ziel getrapt. De beschuldiging uit kleine Duitse kring dat ze haar paarden niet fair behandelt. Ze won er een kort geding over. ,,Mensen adviseerden me het langs me heen te laten gaan. Dat kon ik niet. Dit ging te ver. Nu verdedig ik me niet meer, ik leg het uit. Dat leidt tot begrip.''
Bonfire, 25 jaar, graast nog in de wei naast de manege in Erp. Prisco, het paard van haar eerste Spelen, Seoul 1988, overleed enige tijd geleden op 34-jarige leeftijd. ,,Ik heb vijftien paarden opgeleid naar het niveau van de Grand Prix. Dat kan niet als je niet van ze houdt. Dan laten ze je zitten. De beesten zijn alles voor ons. Ik zeg wel eens: Hier op stal kun je beter paard zijn dan personeel.''
Nog twee jaar, misschien vier, dan begint het andere leven. ,,Op mijn vijftigste zul je mij niet meer op de grote wedstrijden zien. Na Salinero en Painted Black is mijn loopbaan voorbij. Ik ga daarna niet meer investeren in een getraind paard en de opbouw met jonge paarden die doorgaans vijf à zeven jaar in beslag neemt duur me te lang. Veel te duur ook. Ik gebruik het geld liever voor andere zaken; de verbouwing van mijn paardenbedrijf, mijn kinderen en een stukje andere toekomst. Maar tot dat moment blijven Sjef en ik de lat hoog leggen. Eerst moet die perfecte proef er nog een keer komen.''
! 
? 
