Beetje raar vind ik het dat die kleine pony werd opgetild om afscheid te nemen. Ik vind het eigelijk niets gek/raar dat hij in zijn stal werd opgebaard. Want ik vind dat juist wel mooi, dat je wordt opgebaard op een plek waar je altijd van hebt gehouden.
begrijp me niet verkeerd, ik vind het ook een mooi idee, en zeker voor een handelaar, zijn er toch nog handelaren die om paarden geven (al is deze man er niet meer) maar je ziet en hoort tegenwoordig helaas hele andere verhalen over handelaars
Ik vind het ook super mooi dat hij daar is opgebaard! En ja, dat hij die kleine pony optilt vind ik op zich ook wel mooi.. Het is misschien een beetje raar, maar als zij dat willen..
inplaats van raar/gek heb ik het zeer indukwekkend gevonden. Martin was een zeer gewaardeerde collega van mij en goed voor zijn dieren. Hij was handelaar in hart en nieren. Zijn zoon is ook paardenhandelaar en is ook een hele goede vriend van me. Hij in net als zijn vader moeder en zus goed voor zijn dieren.Als ik een collega van mij mag aan raden dan is hij dat zeker. Maar om terug te komen op het afscheid van de paarden, ik heb het zeer indrukwekkend en zeer mooi gevonden
@Kurby: Allereerst Gecondoleerd, een mooie manier om afscheid te nemen van grote paardenliefhebber, ik scheer zeer zeker niet alle handelaren over 1 kam (althans dit is niet mijn bedoeling geweest), maar helaas hoor je tegenwoordig zoveel nare verhalen over handelaren. heel veel sterkte nog met het verwerken van dit verlies
hallo allemaal ik het broertje van Wendy ik heb me vandaag aangemeld op bokt om te kunnen andwoorden. ik vind het heel fijn dat dit er neer is gezet. wij hebben de paarden expres Afscheid laten nemen omdat de paarden die wij zelf heben het konden merken dat mijn vader er niet meer was. dus vandaag hebben wij de paarden afschied laten nemen.
IK heb dit zelf heel mooi gevonden om dit te zien. En zo als mijn maatje en collega al zei het was zeer indukwekkend en mooi.
Wat een prachtige manier om afscheid te nemen. Helemaal lief vind ik dat die kleine pony opgetilt wordt. En Klaas gecondoleerd met het verlies van je vader.
Eerst en vooral, Innige deelneming bij het verlies van je man, vader en vriend. Wat ik zo mooi vind, een waardig afscheid voor iemand die van zijn paarden hield, zelf zeg ik altijd, geen bloemen, geen tralala alleen een paard en een ezeltje als ik ga. Voor deze man is dit de onvoorwaardelijke liefde die hij in zijn leven gekregen heeft van zijn fam. en zijn dieren, samen afscheid nemen, elkaar helpen bij het afscheid nemen, wat is dit mooi.
Oeps nu schrik ik toch even, ik heb Martin Bakker vroeger goed gekend.Hij heeft mijn pony naar Belgie gebracht en mijn trouwkoets nog gereden met zijn paardjes er voor. Het was idd een paardeman in hart en nieren.
Ik zag dat één van zijn kinderen hier was,gecondeleerd julie met het verlies van je vader.Ik en mijn familie hebben goede herinneringen aan hem.
Ik heb me eigen hier alleen ff aangemeld om te kunnen reageren op wat Conga hier heeft geplaatst:
wat vinden jullie van dit bizarre geval (dat de paardeneigenaar opgebaard ligt in de stal om de paarden afscheid van hem te laten nemen)?
Ten eerste wat is er bizar??
Ik ben zelf op de condolance geweest en vond het een eer dat ik hierbij mocht zijn. De paarden (allemaal 1 voor 1) hebben die avond gelegenheid gekregen om afscheid te kunnen nemen van hun ( leider) baas.
Het was echt prachtig om mee te mogen maken. Ik kan me geen betere plek voorstellen dan opgebaard te liggen waar je lust en je leven was. Deze mensen zijn in hart en nieren paardenliefhebbers en konden hiervan hun beroep maken. Prachtig ook dat de kinderen van Martin Bakker het bedrijf voort kunnen zetten.
Gecondoleerd. Ik vind dit echt heel mooi. Toch heb ik een vraag met betrekking tot de paarden. Ik las dat ze merkten dat je vader er niet meer was maar merkte je ook verschil daarna toen ze afscheid konden nemen? Groetjes
@Qaos, je wilde weten hoe de paarden het wisten van onze vader.
Onze vader was de leider van de kudde, hij hoefde maar buiten te komen of bij het land en ze waren er al gelijk. De dag dat onze vader op sterven lag, ging ik smorgens voeren en stuk voor stuk wilde ze niet eten, geen brokken en geen kuilgras. ze hebben allemaal het voer vermoekt en er is staan mesten. Savonds hebben wij opnieuw voer in de stallen gedaan en het vermoekte voer eruit gehaald. De paarden weigerden gewoon om te eten, toen onze vader was overleden is me broer Klaas naar buiten gegaan, hij heeft het verteld dat hij was overleden. De paarden begonnen toen eindelijk te eten.
Klaas en ik hebben heel bewust er voor gekozen om de paarden afscheid van hem te laten nemen, de eerste avond dat onze vader op de deel kwam voor het condoleren stonden de 6 paarden (2 fjorden, 2 zwarte blessen en 2 schimmels) waar die tussen opgebaard wilde staan al te kloppen en te snuiven. We hebben na de 2e condoliance-avond alles aan de kant gezet en elk paard van de stal gehaald en ze afscheid laten nemen. Ze gaven zelf aan wanneer ze weg wilde bij de kist. Don, onze schimmel, wilde erna nogmaals en dat hebben we ook gedaan.
Toen wij op zaterdag weg reden met de rouwkoetsen, onze witte rouwkoets diende als bloemenkoets, begonnen de rest, ze stonden op stal, allemaal te hinniken tot we uit het gehoor waren van ze.
Ze zijn allemaal nog precies hetzelfde als toen onze vader nog leefde, ze hebben op hun manier afscheid kunnen nemen van onze vader en hebben Klaas & mij geaccepteerd als hun nieuwe leider.