Bokt.nl

Citaat:

Rapportage: ‘Het Belang Van Limburg’, vrijdag 5 november 2004-11-05

“Dodelijke paardenziekte duikt ook in Limburg op”

Raadselachtige spieraandoening slaat enkel toe bij weidepaarden.

Peer: Voor het eerst duikt ook in Limburg, in Peer, een mysterieuze en dodelijke paardenziekte op. In het jargon bekend als de ‘atypische myopathie’, een niet-besmettelijke spierziekte die alleen toeslaat bij paarden die in een wei staan. De wetenschap staat voor een raadsel. De Lummense paardenchirug Tome Mariën heeft de afgelopen twee weken drie gevallen uit Peer en een uit het Nederlands-Limburgse Meerssen behandeld. Een paard kon hij redden.
De symptomen zijn vreemd. Een ogenschijnlijk kerngezond paard kan binnen 24 uur plots sterven. Met een constante: het gaat altijd over paarden die dag en nacht in een wei staan. In het overgrote deel van de door de veterinaire wetenschap beschreven gevallen slaat de ‘spieraandoening bij grazende paarden’ toe in de late herfst. Al zijn er ook enkele gevallen in de lente bekend. Symptomen van de atypische myopathie: de paarden worden suf en stijf en zakken na enkele uren door de benen. Alles wijst in de richting van een algemene en acute spieraandoening.

35 recente gevallen

Op het Vlaamse kabinet van landbouw, een van de bevoegdheden van minister-president Leterme, is men alsnog niet op de hoogte dat de ziekte nu ook in Vlaanderen opduikt. Dierenarts Marie-Therese Picavet uit Moerbeke-Waas, gespecialiseerd in paarden, weet wel waarover het gaat: “Vorig jaar hadden we hier zo een geval. En op de faculteit diergeneeskunde in Gent hebben ze dit jaar een of twee gevallen gehad. Ik heb net een mail ontvangen van de faculteit in Luik, waar ze alle informatie rond de ziekte verzamelen. 35 gevallen zijn er bekend de jongste 14 dagen. 15 in België, 17 in Noord Frankrijk en 3 in Duitsland. De mortaliteit van de ziekte ligt met 89% erg hoog. Deze vorm van myopathie is bijzonder verwoestend voor spiercellen. Dus ook voor die van de ademhalingsspieren, waardoor de paarden uiteindelijk stikken. De oorzaak is moeilijk te bepalen. Het eerste beschreven geval dateert al uit de jaren veertig, in Engeland. En nog heeft de wetenschap geen sluitende verklaring. We willen geen paniek zaaien bij de eigenaars, maar voorzichtigheid is toch geboden. Paarden binnen houden, indien mogelijk, lijkt me een goeie raad. Zeker als je paard buiten staat in een regio waar de ziekte al eerder is opgedoken. En sowieso check je altijd best een paard, dat buiten staat, ’s morgens en ’s avonds.”
Op de Luikse universiteit is veterinair wetenschappen Dominique Votion sinds maart 2003 door de Waalse regering belast om de oorzaak te vinden van de paardenziekte. “Tot 2003 kwamen de gevallen bezuiden de lijn Samber-Maas. Maar dit jaar zijn ons ook al gevallen gesignaleerd uit Lasne en Rixentsart in Waals-Brabant en in het Antwerpse Wuustwezel. En nu dus ook drie gevallen in Peer. We hebben het niet over een epidemie, maar ik zou mensen met een paard in een wei toch aanraden voorzichtig te zijn. Je kan je paard bijvoorbeeld ook extra kwaliteitsvoeding geven.”

Schimmels

“De ziekte rukt in elk geval op”, stelt Votion vast. “Een ding weten we zeker: de paarden voeden zich bijna uitsluitend met wat ze vinden in de wei. De oorzaken? Voorlopig blijft het bij hypotheses. Een plantenschimmel, giftige paddestoelen of een verwoestende grondbacterie … Vreemd is ook dat de ziekte vroeger opdook in bijzondere klimatologische omstandigheden: na een plotse temperatuurdaling of na een storm. De recente gevallen, na 15 oktober, hebben die klimatologische omstandigheden niet.”

“Nog eens, we willen geen paniek zaaien, maar de ziekte zorgt toch voor veel stress bij paardeneigenaars. De behandelende veeartsen raden we ook aan altijd een autopsie te laten verrichten en de gevallen aan ons of aan de Gentse faculteit van diergeneeskunde te rapporteren.”