Geplaatst Algemeen
Ingezonden door een Bokker
Dier&Recht roept het ministerie van Landbouw in een nieuwe petitie op om het gebruik van de zweep op paarden te verbieden. Paarden zijn gevoelige dieren die pijn, angst en stress ervaren bij zweepslagen. Uit onderzoek blijkt dat veel ruiters de pijnsignalen van paarden onvoldoende herkennen. Het gebruik van de zweep leidt daardoor regelmatig tot misbruik en overtredingen. Dier&Recht publiceert hierover in het rapport ‘Zweepgebruik in de paardensport’.
Dier&Recht moedigt ruiters aan om het slaan met de zweep af te leren. De zweep behoort in vrijwel alle disciplines van de paardensport tot de standaarduitrusting en het straffen van een paard is algemeen geaccepteerd. Ruiters die een klap met de zweep uitdelen, denken zelf meestal dat die niet pijnlijk is voor hun paard. Maar prooidieren zoals paarden verbergen van nature hun pijn om geen aandacht te trekken van roofdieren.
Zwepen in de paardensport
“In de paardensport is slaan zo vanzelfsprekend, dat kinderen op rijles al vroeg leren om de zweep te gebruiken”, stelt Sarah Pesie, dierwetenschapper bij Dier&Recht. “Geen enkel ander dier slaan we met een zweep, waarom gebruiken we dan bij paarden en pony’s nog wel zo’n verouderd en barbaars dwangmiddel?”
Verboden dwangmiddelen
Slaan met de zweep veroorzaakt angst, stress en pijn tot verwondingen aan toe. Verkeerd gebruik van een zweep krijgt van experts zelfs de hoogst mogelijke score op het gebied van welzijnsaantasting: 10 uit 10. Volgens Dier&Recht genoeg redenen om de paardenzweep zo snel mogelijk te beperken of verbieden.
Eerder dit jaar nam de Tweede Kamer een motie aan over het inperken van risicovolle dwang- of trainingsmiddelen voor paarden en honden.(3) Het ministerie van Landbouw ontwikkelt op basis daarvan een Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB) die een reeks dwangmiddelen aanwijst als verboden vormen van dierenmishandeling.(4)
Cultuurverandering
“Belonen is een veel positievere manier van trainen dan straffen”, aldus Pesie. “Die manier van trainen is al veel langer gangbaar bij andere diersoorten en werkt ook goed bij paarden. Maar dat vergt wel een cultuurverandering in de ruitersport, met openheid voor nieuwe inzichten, aangepaste regelgeving en een overgang naar diervriendelijkere trainingsmethodes.”
