Geplaatst Bokt Community
Wat leuk dat jullie mijn blog bekijken. Ik zal beginnen met een intro zodat jullie weten wie ik ben en hoe ik (we) in Australie kwam. Ik ben Willianne, 9.5 jaar geleden zijn man en ik samen met onze toen 2 jarige dochter Liselotte en dwerg pinscher Lilo naar Australie verhuist. Je hond meenemen naar Australie is niet makkelijk trouwens. Maanden van te voren moest er een import permit aangevraagd worden, een quarantaine plaats geboekt, vlieg tickets, een reis bench voor air travel en dan alle vaccinaties en parasieten behandelingen. Al met al een heel geregel en niet allemaal het beste voor Lilo. Ze moest apart vliegen in het ruim. Onderweg heeft ze een nacht doorgebracht in Kuala Lumpur voor ze naar het quarantaine centrum in Melbourne aankwam. Na 10 dagen mochten we een erg vermagerde Lilo ophalen. Het heeft een tijd geduurd voor ze daar helemaal overheen was. Lilo is helaas in Juli 2023 overleden op 13 jarige leeftijd.
Voor het emigreren hadden we al het een en ander geregeld want zomaar op het vliegtuis stappen en het maar zien werkt natuurlijk niet. Zo waren we in December 2015 al eens naar Australie geweest. We zijn toen in Brisbane aangekomen en van daaruit naar Toowoomba gereden waar we een boerderij hebben gezien van een Nederlander. Ook zijn we daar bij een uitzend bureau geweest we wisten toen nog niet dat door hun geadverteerde farm manager functie nu nog steeds dezelfde is waar mijn man werkt. Queensland was niet de enige staat die we bezochten we zijn via New South Wales naar Victoria gereden waar we mijn man zijn huidige werkgever hebben ontmoet en een rondleiding hebben gehad op de boerderij.
Vervolgens zijn we doorgegaan naar de staat South Australia waar we nog verschillende bedrijven hebben gezien. Mijn man en ik vonden beide de bedrijven daar niet wat we zochten. Een was een heel groot bedrijf waar ze aardappels kweken zo groot dat we gewoon maar een nummer waren van de volgende buitenlanders. De andere was een eigenlijk niks mee maar dat was voornamelijk schapen en ook dat was iets wat mijn man niet zag zitten.
11 dagen was bij lange na niet genoeg om het hele land te zien maar goed we hadden een beetje gezien. Het plan was nu eigenlijk om in 2016 naar Canada te gaan om daar ook te orienteren want dat stond ook op ons lijstje.
In Canada zijn we helaas nooit aangekomen. We waren nog maar goed en wel thuis toen de eigenaar van de boerderij in Victoria een email stuurde wanneer kun je beginnen??
Ehm ja wanneer en wat willen we. We hadden uitgelegd dat we in eerste instantie wilden rondkijken want ja emigreren doe je niet zomaar en je later bedenken is ook wat lastig. Daarbij we hadden nog geen werkvisum. Dat visum had al een oplossing want de werkgever had al een visum specialist gecontacteerd. En dat wilden zij dan ook sponsoren. Dus na wat heen en weer gemaild te hebben de knoop doorgehakt we gingen naar Kooloonong!
Dus toen moesten we de huur opzeggen van ons huis in Belgie, werk opzeggen, vakantie huis in Frankrijk verkopen, 2 auto’s verkopen, paard + trailer verkopen en bedenken wat te doen met de inboedel. Wat gaat er mee en wat niet? Heel veel geregel maar 4 maanden later ging mijn man het vliegtuig. Ik bleef nog een week bij familie want Lilo moest wachten tot 60 dagen na de laatste rabies vaccinatie. Toen hadden we alleen nog 1 pallet met verhuis dozen om op de boot te zetten.
In Australie was alles goed geregeld. Werkgever had een gemeubileerd huis, er was een auto gekocht een heuse Holden Commodore. In Nederland is de Commodore niet meer te vinden, hier is hij nog vrij populair.
Toch moesten we nog heel veel doen. Bankrekeningen openen, een tax file nummer aanvragen, een Australisch rijbewijs.
Na verloop van tijd hebben we onze eigen meubels gekocht.
Het nieuwe plan was toch wel om dan binnen een jaar onze eigen boerderij te kopen. Dit hebben we niet gehaald. Eerst moesten er andere dingen geregeld worden. Het tijdelijke visum bijvoorbeeld was maar 4 jaar geldig dus de aanvraag voor een permanent visum werd in gang gezet.
In de tussen tijd heb ik wat paarden beleerd of terug in het werk gebracht voor andere mensen. Erg leuk om te doen maar niet ideaal als je maar een grote wei hebt waar ze allemaal samen in moeten. Vaak gaat dat goed maar apart is dan toch veiliger.
Nu hebben we 3 paarden van ons zelf. Nikki een kruising Quarter horse arabier. Jazz een Australian stockhorse en Atari zoon van Jazz en D’Ante (De Niro). De paarden lopen bij elkaar in de grote wei of eigenlijk een paddock want veel eten groeit er niet. Helaas is er niet genoeg regen daarvoor.
Naast de paarden hebben we 3 honden Nala de mini pinscher, Davy Jones de chihuahua en Bo de rottweiler. 2 katten Poespoes en Kitty. Kitty is een schildpad met lang haar. Toen ze als kitten kwam heeft Liselotte haar gedoopt naar Little black kitten. Nu afgekort naar Kitty want Kitty is niet zwart en ze is ook niet klein meer.
Inmiddels zijn we helemaal ingeburgerd. Maar wennen was het wel. We rijden hier aan de linkerkant van de weg. Als je dat niet gewend bent en je slaat linkaf op een kruising met je ruitenwissers op volle snelheid.
Nu ruim 9 jaar later heeft onze dochter Liselotte van nu 11 een 5 jarige broer Noah. De kinderen gaan naar school in een dorp hier ruim 25km vandaan. Iedere morgen worden ze opgehaald met de school bus en om half 4 weer thuis gebracht.
Nog zo iets kerst is nu in de zomer. Bbq aan, korte broek en Santa komt met de fire truck. Het is natuurlijk veel te warm voor de rendieren. En dan komt het, het is 40 graden buiten de aircon kan het niet aan en de kinderen willen dat hun nieuwe speelgoed in elkaar gezet word.
Wat ik leuk vind om te zien dat in stads parken vaak met een (omheinde) speeltuin er bbq’s zijn. Soms een paar soms heel veel. Er zit een aan knop op de bbq die 2 minuten werkt dus als je aan het koken bent moet je hem wel steeds opnieuw aanzetten maar dat maakt het ook veilig je kan hem niet per ongeluk aanlaten. Maar het leuke is als iemand ze gebruikt worden ze gewoon schoon achter gelaten en etensresten worden thuis weg gegooid papier en blikjes gaan wel in de buiten vuilbak. Bij deze parken zij ook bubblers. Een water station waar je met een kraantje je water fles kan vullen of er naast kan drinken. Ook deze zijn schoon en worden niet kapot gemaakt.
Er zijn ook andere gewoontes als je iemand tegen komt of als je in een winkel wat koopt is de standaard vraag “How is it going?” Dit is simpelweg een beleefdheids vraag die je antwoord met “Good thanks” en je loopt weer door.
Blote voeten. Ja echt! Teenslippers zijn erg populair onder de Aussies maar kijk niet raar op als je er een of meerdere op blote voeten in de stad of in een winkel ziet. In restaurants word het dan vaak weer niet geaccepteerd.
Eerlijk de straten zijn relatief schoon je ziet over het algemeen geen honden poep, glas, kauwgom of andere rommel.
De volgende keer kan ik wat meer vertellen over ons leven nu en misschien wel een update naar die eigen plek en wildlife/wilde dieren want die zijn hier voldoende. Of mochten er vragen of suggesties zijn dan hoor ik het graag.
ik geniet graag mee met je avonturen/verhalen 
) 
), maar je schrijft leuk en ik ben benieuwd naar je vervolgblogs! 
