Geplaatst Community
Vanuit verschillende Nederlandstalige uitgeverijen hebben wij de mogelijkheid gekregen om (informatieve) paardenboeken te lezen en te recenseren. Deze recensies zullen op Voorpagina Nieuws belicht worden, zodat jullie kunnen kijken welke paardenboeken passen bij jullie interesses en tak van paardensport.
Namens bokker Lusitana /Simone Keijzer mochten wij het boek Vincent, paard met praatjes recenseren.
Lusitana is een bekende naam op Bokt. We kennen haar van o.a. de topics over haar rescuepaarden en leuke manier van schrijven hierin. Haar echte naam is Simone Keijzer en ze is paardengek van kleins af aan. Ze kocht op haar zestiende haar eerste pony en is sindsdien nooit meer paardloos geweest. Eind jaren ´70 keerde ze op zeventienjarige leeftijd terug naar Nederland, na haar werk op een stoeterij met Arabisch Volbloeden in Engeland. Vervolgens ging ze vrijwel direct aan de slag voor de uitgever van een ponystripblad. Eerst als vertaler van stripverhalen, maar al snel schreef ze zelf stripverhalen, korte verhalen, quizzen en artikelen. Haar meest bekende creatie is de zwarte Shetlandpony met een stem, Rakker. In 1999 vertrok ze naar Portugal, waar ze later een paardentehuis opzette.
Het boek vertelt het verhaal van Vincent, de nieuwste rescue van Simone. De auteur beschrijft hoe hij bij haar kwam en hoe het ging in het eerste jaar dat hij er was. Hij was toen hij aankwam erg mager en had een lelijke bult onder zijn oog. Simone kon hem overnemen voor een klein bedrag omdat een kennis van haar hem een beter leven gunde.
‘Ik had gevraagd hoe het paard heette. “Van Gogh”, was het antwoord. Grappig dat een paard met zo’n naam bij een Nederlandse terecht moet komen, maar omdat niemand het goed uit zou kunnen spreken hier in Portugal, heb ik hem maar omgedoopt tot Vincent.’
Op een leuke en onderhoudende manier vertelt zij over alle avonturen die ze meemaakt met haar kudde paarden aan huis in Portugal. Van alle begin is moeilijk, van zijn eigenwijsheid naar een plek in de kudde en toch een mooie band opbouwen met zijn mens. In het begin had Vincent moeite met het ritme van de kudde en wilde hij het liefst rond drie uur weer naar binnen. Al snel ontwikkelde hij zijn eigen routine, zoals het toekijken bij het uitmesten 's ochtends of het wel goed gebeurt. Ook met het rijden was er in het begin soms een miscommunicatie. Maar Vincent leerde Simone en de andere paarden wel even hoe hij het hebben wilde. Hoewel het boek over Vincent gaat, worden ook de karakters van de andere paarden beschreven.
‘Ik keek met bewondering toe, hoe hij plots 180° op zijn achterbenen draaide, en weer vertrok zoals hij gekomen was, flink hinnikend. Mijn vertaling was “En als jullie nu niet snel naar de baas luisteren dan zwaait er wat! Hup naar binnen!”
Hoewel het soms wat langdradig is, is het wel een vermakelijk verhaal en heb ik echt een paar keer hardop moeten lachen.
