Geplaatst Algemeen
Dit stuk is geschreven door Nadja Maria Bieler. Zij is een Deense dressuuramazone en Lusitanofokker die acht jaar in Portugal heeft gewoond en gewerkt, voordat ze terugkeerde naar Denemarken om een stoeterij te runnen. Ze heeft Lusitano's tot en met Grand Prix-niveau uitgebracht, en ze reed professioneel voor de Portugese teamruiter Daniel Pinto. Ze fokt en traint haar eigen dressuurpaarden.
"Als het geld beslist en het paard wordt vergeten"
Terwijl het grootste deel van de paardenwereld online druk bezig is zich te distantiëren van geweld, misbruik en harde trainingsmethoden waarbij paarden worden gedwongen te presteren buiten hun vrije wil om, ben ik verbaasd.
De meeste prominente ruiters in de bovengenoemde groep, samen met zo veel anderen, vinden tegelijkertijd berichten leuk en zijn lovend over 4- en 5-jarigen die er Grand Prix-klaar uitzien, piaffe en passage laten zien, tempowisselingen en een algehele houding die past bij een paard dat twee keer zo oud is.
Het spijt me, maar het Helgstrand-imperium uitschelden over hun complete verlies van richting in normen, moraal en ethiek zal niets veranderen. Dat is makkelijk roepen.
Noch de Deense Ruitervereniging (DRF), noch de FEI is bereid om een duidelijk standpunt in te nemen. Het kwam neer op een tijdelijke pauze in de activiteiten van de DRF, terwijl Helgstrands vader uit zijn functie als voorzitter van het bestuur is ontheven.
Stel je voor. Ze weten al dat hij weer wordt uitgenodigd. Het lijkt me allemaal een toneelstukje.
Als de berichten over "zelfreflectie op persoonlijke training", "nee zeggen tegen grof gedrag tegen paarden" en "alleen trainen en rijden met het welzijn van het paard als hoogste prioriteit" iets anders willen worden dan loze woorden op sociale media, in een snelle heksenjacht en grondig in onschuld wassen (!), dan moeten die woorden worden gevolgd door daden.
Ik ben een fokker. Ik kijk elke dag naar mijn jonge paarden en zie ze eigenlijk als "baby's" tot ze ongeveer 6 jaar oud zijn, vooral mijn jonge hengsten. Terwijl ze op dit moment in groepsstallen in kuddes leven, zouden de opgroeiende 3-jarige paarden nu onder het zadel moeten zijn om de eerste week van maart onder het zadel te kunnen verschijnen op de hengstenkeuring van het Deense Warmbloed. Misschien is nu zelfs een beetje laat, dan hadden ze al veel training gehad. Gelukkig zijn het Lusitano's, en mogen ze op die leeftijd niet presenteren.
Als de arena's in Herning in maart weer vollopen met toeschouwers die applaudiseren en juichen voor de amper 3-jarige paarden die er Medium Tour-klaar uitzien, juichen jullie allemaal voor een deel van het probleem. Het was geld dat die oproep deed. Hoe eerder ze kunnen presenteren, hoe beter de waarde.
En natuurlijk weet ik hoe het is om de eindjes aan elkaar te knopen als fokker. Ik kan alleen niet akkoord gaan met het runnen van een bedrijf dat gebaseerd is op het pushen van paarden boven hun vermogen. Je kunt niet met paarden werken als je streeft naar een bedrijf met een kapitaalfonds, exit-strategieën en miljarden winst, want dan beslist het geld en wordt het paard vergeten.
Als je video's en foto's post, deelt en leuk vindt van paarden waarvan de botten nog niet eens volledig ontwikkeld zijn, en die oefeningen uitvoeren waarvoor ze nog niet eens lang genoeg geleefd hebben om sterk genoeg te zijn, dan vind je de oorzaak van het probleem leuk. Zou je kunnen aanvoeren dat ze sterk genoeg zijn door hun spieren? Misschien. Maar gewrichten, ligamenten en botten zijn dat niet. Je ziet de schade niet op de röntgenfoto's van een 5-jarige, maar ze verschijnen nadat het paard is verkocht...
We weten dat we botten sterker maken door de belasting langzaam op te voeren, maar vertel me eens... waarom heeft het gemiddelde verzekerde paard in Denemarken dan een verwachte levensduur van 9 jaar? Ja, paarden worden gemiddeld op 9-jarige leeftijd afgemaakt vanwege een blessure.
Echter.... We weten tegenwoordig beter. Onderzoek is er in overvloed. Er zijn andere methoden beschikbaar. We weten hoe schadelijk sommige methoden kunnen zijn voor onze paarden, dus zijn we (de meesten van ons) ermee gestopt toen we erachter kwamen.
Behalve toen sommigen ontdekten dat ze geld konden verdienen door de paarden door de trainingsfasen te dwingen. De sport werd steeds lucratiever. De prijzen van paarden die op bepaalde niveaus presteerden, werden torenhoog. Sommigen verloren dus hun principes.
We weten allemaal dat het Helgstrand-imperium geen uniek verhaal is. Het is niet iets dat alleen daar gebeurt, het gebeurt overal. In mindere of meerdere mate, maar waar het op neerkomt is een gefrustreerde manier om paarden in een nieuw systeem te dwingen, dat nog maar een paar decennia geleden een oneervolle manier van rijden zou zijn geweest.
Paardrijden was vroeger namelijk een kunstvorm. Vroeger werd het gerespecteerd. Vroeger was het een wereld waarin mensen paarden zorgvuldig ontwikkelden tot een sublieme co-existentie en waarin het tonen van de oefeningen boven de grond op een 25 jaar oud paard normaal was.
Dus als ik journalisten in dit debat hoor vragen: "Is het eigenlijk wel mogelijk om een paard naar het hoogste niveau te brengen zonder mishandeling?" Ik ben geschokt. Hoe is dat überhaupt een vraag geworden? Zijn we al vergeten wat paarden vroeger voor ons deden en waren?
Als de sport sterft omdat de bestuursorganen niet voldoende maatregelen nemen tegen degenen die misbruik maken, als de fokkerijverenigingen de leeftijdsniveaus voor het showen van paarden onder het zadel niet veranderen, en het prestatieniveau dat vereist is om zelfs maar te hopen op een mooie score, dan zij het zo. De sport heeft geen bestaansrecht - geen doel, geen bestaansrecht, als het niet kan leven zonder paarden die mentaal of fysiek lijden.
Het is zo makkelijk om te posten hoe iedereen paarden wil opleiden en trainen volgens hun opvattingen. Ik zal meer onder de indruk zijn als ik al die ruiters zie die "afstand nemen" van gemene methodes, thuisblijven bij hun 3-, 4- en 5-jarigen, ze langzaam en correct opbouwen, ze sterk maken in lichaam en geest. Zoals we allemaal weten, is de enige reden om te gaan prestige en geldwaarde.
Het punt is dat als er niemand komt opdagen met een 3-jarige hengst voor een verrichtingsproef of hengstenkeuring, de kans groot is dat er dingen zullen veranderen. Als de bestuursorganen niet de eerste stap zetten - misschien moeten alle ruiters die posten hoe ze afstand moeten nemen van harde methodes hun baby's thuis houden en de paardeneigenaren leren dat paarden levende, gevoelige wezens zijn, net als de hond die bij je op de bank slaapt. Zou iemand zijn hond aandoen wat wij onze paarden zien aandoen? Ik denk van niet.
DRF, FEI, Deens Warmbloed. We kijken nu naar jullie. Wat zal het zijn?
Als de paardenwereld één lijn trekt, kunnen we voor verandering zorgen. Met of zonder de bestuursorganen. #takethesportback
Beter als 'samen leren' en het dier jouw fouten ook nog eens op zijn bord schuiven in de leerfase.
